10/2025. Δημοσκόπηση “INTERVIEW” : Η κοινωνία προτιμάει το “χάος” 42%), αντί του Κυριάκου Μητσοτάκη (30%), σε μια μακρόχρονη και πρωτοφανή μεταβατική περίοδο, που θα διαρκέσει και μετά την αναμενόμενη ίδρυση των “νέων” κομμάτων του Αλέξη Τσίπρα και του Αντώνη Σαμαρά. Ο πρωθυπουργός κινείται ηττώμενος, όπως και η ΝΔ (29,3%), με μια κοινοβουλευτική αντιπολίτευση, που είναι, πρακτικά, ανυπόστατη.

 

Όπως περιγράφω και στο, παραπάνω, βίντεο (το οποίο οι αναγνώστες είναι χρήσιμο να το παρακολουθήσουν) ζούμε, σε μια μακροχρόνια και περίεργη μεταβατική περίοδο, η οποία είναι πρωτοφανής και θα διαρκέσει, ακόμη και μετά την αναμενόμενη ίδρυση των υποτιθέμενων ως νέων πολιτικών σχηματισμών, ή κομμάτων, από τον Αλέξη Τσίπρα και πιθανώς, από τον Αντώνη Σαμαρά με, τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη να υφίσταται, όπως και η Νέα Δημοκρατία, αφού στο ακραίο διλημματικό ερώτημα της δημοσκόπησης της εταιρείας “Ιnterview” το οποίο τέθηκε, για πρώτη φορά και αφορά το, εάν οι πολίτες, ανάμεσα, στο χάος και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, οι ερωτώμενοι απαντούν ότι προτιμούν το χάος, σε ποσοστό 42% και τον πρωθυπουργό επιλέγει ένα ποσοστό ίσο, με 30%, ενώ το υπόλοιπο 28% αρνείται αυτό το δίλημμα και επιλέγει άλλες λύσεις, που αντιπαρέρχονται αυτό το δίλημμα.

Δεν είναι καθόλου περίεργη αυτή η επιλογή της κοινωνίας, η οποία είναι, κατηγορηματικά, αντίθετη, στον Κυριάκο Μητσοτάκη, κάτι, που, υπό τις παρούσες συνθήκες, μπορεί να φαίνεται και είναι πρωτοφανές, αλλά αυτή η στάση παραμένει φυσιολογική και αυτή η προσωπική του πρωθυπουργού συνδυάζεται (στην εκτίμηση τελικού αποτελέσματος) και με την αντίστοιχη χαμηλή πτήση του κυβερνητικού κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο, στην δημοσκόπηση επιλέγεται, από το 29,3% των ερωτωμένων, με μια κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική αντιπολίτευση, η οποία, πρακτικά, είναι πολυδιασπασμένη και ως εκτούτου, ρεαλιστικά, ανυπόστατη. 

Αυτό, που είναι σημαντικό έχει να κάνει, με το γεγονός ότι αυτή η περίεργη μεταβατική περίοδος δεν πρόκειται να λήξει και μετά την αναμενόμενη ίδρυση των ψευδώς εμφανιζόμενων, ως “νέων” κομμάτων, από τον Αλέξη Τσίπρα και τον Αντώνη Σαμαρά, διότι η μελλοντική παρουσία τους δεν πρόκειται να καλύψει το πολιτικό κενό, που έχει δημιουργηθεί, εδώ και αρκετά χρόνια.

Η εμφανιζόμενη ως ηγέτες σε αυτά τα νέα κόμματα αποτελούν ληγμένα προϊόντα που δεν έχουν να προσφέρουν κάτι στην ελληνική κοινωνία καθώς αυτά που επαγγέλλονται ουδόλως διαφέρουν από αυτά που προσέφεραν σε αυτήν κατά την περίοδο των Κυβερνήσεων τους παρά μόνο την συνεχιζόμενη καταστροφή του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της χώρας μας. Αυτό είναι σαφές και από την αρνητική στάση του εκλογικού σώματος στην μεγάλη του πλειοψηφία όσων αφορά την Υποτιθέμενοι και αναμενόμενη επιλογή των ψηφοφόρων σε σχέση με τα κόμματα αυτά και τους αρχηγούς τους. 

Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει είναι ότι η ελληνική κοινωνία βρίσκεται, ενώπιον πολιτικών αδιεξόδων, τα οποία δεν πρόκειται να παύσουν να υφίσταται, σε κάθε περίπτωση, ακόμη και αν προσόντα σέντερ-μπακ κομματικό, σε στενά κομματικό επίπεδο, τα κόμματα του Αλέξη Τσίπρα και του Αντώνη Σαμαρά μπορέσουν να εμφανίσουν κάποια υποφερτά δημοσκοπικά ποσοστά, τα οποία, πολύ γρήγορα, θα ξεφουσκώσουν, αμέσως, μόλις, διεξαχθούν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές, οι οποίες πρόκειται να αναπαράξουν τα, ήδη, υπάρχοντα αδιέξοδα και πιθανότατα, θα τα εντείνουν, ακόμη και αν υπάρξει ο σχηματισμός μίας νέας κυβέρνησης συνεργασίας δύο ή και περισσότερων κομμάτων “νέων”, ή και “παλαιών”.

Απλώς, στην “ελληνική πολυκατοικία”, δηλαδή, στο κράτος κρατική πολυκατοικία θα ορίσει στην πολυκατοικία θα ορισθούν διαχειριστές, οι οποίοι θα είναι ένα μείγμα των παλαιών διαχειριστών, είτε αυτοί θα εμφανιστούν, ως “νέοι”, είτε θα είναι οι κλασικοί παλαιοί διαχειριστές· αν και το πιθανότερο είναι αυτοί οι διαχειριστές, που θα ορισθούν, πρόκειται να είναι ένα μείγμα όλων αυτών.

Το μόνο αξιοπρόσεκτο, σε αυτήν παρουσιαζόμενη δημοσκόπηση, που προφανώς εκφράζει και την πραγματικότητα, είναι ότι, παρά την αποστροφή της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών απέναντι, στον Κυριάκο Μητσοτάκη, αυτός καταφέρνει να επιπλέει, ακριβώς, επειδή έχει να κάνει, με κοινοβουλευτικούς και εξωκοινοβουλευτικούς (όπως και εσωκομματικούς) αντιπάλους, οι οποίοι, πρακτικά, είναι ανύπαρκτοι, όπως δείχνει και το, παραπάνω, γράφημα. 

Αυτό είναι το μόνο παράδοξο και είναι και αξιοσημείωτο παράδοξο του ελληνικού πολιτικού συστήματος και των λεπτών ισορροπιών, που έχουν διαμορφωθεί και οι οποίες παραμένουν να είναι εύθραυστες, με δεδομένη την αβεβαιότητα, που επικρατεί. Όμως, αυτή η αβεβαιότητα δεν έχει καταστεί, πρακτικά, εμφανής, τουλάχιστον, έως τώρα. 

Το τί πρόκειται να συμβεί, στο μέλλον, είναι κάτι, που θα πρέπει να περιμένουμε, για να το δούμε. 

Γι’ αυτό και σταματώ, εδώ και προτρέπω και πάλι, το αναγνωστικό κοινό να παρακολουθήσει το αρχικό βίντεο, στο οποίο περιγράφεται η παρούσα, αλλά και η προσδοκόμενη κατάσταση, που επικρατεί - και θα εξακολουθήσει να υφίσταται- στο ελληνικό κομματικό και πολιτικό σύστημα και η οποία, όπως φαίνεται, δεν πρόκειται να έχει ένα ορατό τέλος.

Με αυτά τα δεδομένα και υπό αυτές τις συνθήκες, αυτό, που απαιτείται, είναι η υπομονή, όπως και η διατήρηση των προσδοκιών όλων μας, στα πολύ χαμηλά επίπεδα, που, ήδη, αυτές οι προσδοκίες βρίσκονται, κάτι, γίνεται σαφές, στην μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας μας.