1-11-2025 : Καταρρέουν, με ρυθμούς “slow motion”, οι οχυρώσεις, στα μέτωπα του ουκρανικού πολέμου, ενώ η Δύση δεν μπορεί να βοηθήσει και η οποία, μάλιστα, τελεί, υπό καθεστώς ρωσικών απειλών, που την θέτουν ενώπιον υπαρξιακού προβλήματος.

 

Ο πόλεμος, στην Ουκρανία, συνεχίζεται, με έναν αργό, βασανιστικό και συνάμα, εκνευριστικό ρυθμό, καθώς, σιγά-σιγά, πλησιάζουμε, στο τέταρτο έτος της διεξαγωγής του. Στο, παραπάνω, βίντεο, που τράβηξα, χθες, 31 Οκτωβρίου 2025, περιγράφω την παρούσα κατάσταση και ομιλώ, εκτεταμένα, για το ουκρανικό πρόβλημα, γι’ αυτό και παροτρύνω το αναγνωστικό κοινό να παρακολουθήσει αυτό το βίντεο.

Η γενική εικόνα, που παρουσιάζεται, στον παραπάνω χάρτη, εμφανίζει μία μακροχρόνια στασιμότητα, αλλά υπάρχει μια σημαντική ποιοτική διαφορά, σε σχέση, με τους προηγούμενους χάρτες των πολεμικών μετώπων, στην ανατολική Ουκρανία. Και η διαφορά αυτή έγκειται, στο πολύ σημαντικό γεγονός ότι η ουκρανική αμυντική “γραμμή Μαζινό” βρίσκεται, σε μια προχωρημένη, αλλά αργή εξελισσόμενη, σε ρυθμούς “slow motion”, διαδικασία, που οδηγεί τις έσχατες αμυντικές οχυρώσεις των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, στην περιοχή αυτή, σε βασανιστική και πολυαίμακτη κατάρρευση. 

Ο ρωσικός στρατός, με τον αργό, αλλά σταθερό και τις τελευταίες ημέρες, επιταχυνόμενο επιθετικό προσανατολισμό, διαρρηγνύει αυτές τις οχυρώσεις, στην περιοχή του Ποκρόβσκ και του Μίρνογκραντ, μέχρι και την περιοχή του Χαρκόβου, ένα πολύπλοκο έργο, το οποίο, όταν ολοκληρωθεί, θα οδηγήσει, στην ταχεία προέλαση του ρωσικού στρατού, στις στέπες της Ουκρανίας, αφού μετά την εκτεταμένη και πολυσχιδή αμυντική οχύρωση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, που οικοδομήθηκε, από το 2014, δεν υπάρχει κανένα αξιόλογο σημείο οχύρωσης, που να μπορεί να συγκρατήσει την απέλαση του ρωσικού στρατού. Αυτή είναι η, υπό διαμόρφωση, πραγματικότητα, στα ουκρανικά πεδία των μαχών, στο μέτωπο, το οποίο εκτιμάται ότι εκτείνεται, σε ένα μήκος, άνω των 1000 km.

Το πρόβλημα, που αντιμετωπίζουν το καθεστώς του Κιέβου και η Δύση, έγκειται, στο γεγονός ότι ο Δυτικός Κόσμος, στο σύνολό του, δεν μπορεί να πράξει ο,τιδήποτε, προκειμένου να σταματήσει την εξέλιξη αυτής της διαδικασίας, γι’ αυτό, άλλωστε, έχουν αρχίσει και οι απειλές, για την χορήγηση πυραύλων Tomahawk, στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, προκειμένου να μπορούν να κτυπήσουν, βαθιά, μέσα, στην ρωσική επικράτεια. 

Δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι η κυβέρνηση του Donald Trump πρόκειται να πράξει κάτι τέτοιο, αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι η πρώτη φορά, που αυτή η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την απειλή να το πράξει, για να εισπράξει, από την πλευρά του Κρεμλίνου, την αντίστοιχη απειλή ότι η αντίδραση, στην χρήση τέτοιων οπλικών συστημάτων, από το Κίεβο, πρόκειται να είναι καταστροφική, χωρίς ο Βλαντιμίρ Πούτιν να διευκρινίζει το πώς και με ποιά όπλα, όπως και σε ποιούς χώρους και περιοχές θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα μη κατονομασμένα ρωσικά όπλα, που θα φέρουν τα απειλούμενα καταστροφικά αποτελέσματα. 

Αυτό έχει οδηγήσει, σε μια σειρά απειλών, εκ μέρους της Ρωσίας, για την καταστροφή του εργοστασίου που παράγει τους Tomahawk, στην Αριζόνα των HΠΑ (!), γεγονός, το οποίο είναι πρωτοφανές και χρησιμοποιήθηκε, ως απειλή, από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, στον τελευταίο τηλεφωνικό του διάλογο, με τον Αμερικανό πρόεδρο, ενώ, παράλληλα, απειλούνται και οι ευρωπαϊκές νατοϊκές χώρες, που θα χρησιμοποιηθούν, για την μεταφορά και για την βοήθεια, στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, στην χρήση των Tomahawk. 

Επίσης, έχει ανοίξει και ένα άλλο μέτωπο απειλών, κατά των κρατών της “Ευρωπαϊκής Ένωσης”, τα οποία θα υλοποιήσουν την πρόταση της Commission, για την κατάσχεση των δεσμευμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, που βρίσκονται, στις χώρες αυτές, για να δοθεί ένα δάνειο, στην Ουκρανία, με τα χρήματα του ρωσικού κεφαλαίου, που έχει δεσμευτεί, από τα ευρωπαϊκά κράτη και κυρίως, στο Βέλγιο, το οποίο, παρασκηνιακά, απειλείται, με ένα μαζικό καταστροφικό ρωσικό κτύπημα, στις Βρυξέλλες, τις οποίες η Μόσχα, στο παρασκήνιο, απειλεί ότι θα εξαφανίσει, από τον χάρτη και μάλιστα, έχει ανοίξει ένας πόλεμος λόγων και αντίλογων, ανάμεσα, στον Βέλγο υπουργό Άμυνας και τον Ντιμίτρι Μεντβέντεφ, γύρω, από το θέμα αυτό. 

Συνάμα, ο Βλαντιμίρ Πούτιν συνεχίζει να έχει αρχίσει να εμφανίζεται και πάλι, με στρατιωτική φόρμα, στις συνάντησες του, με την ηγεσία των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, που του αναγγέλλει την σταδιακή διάρρηξη των αμυντικών γραμμών των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, στα μέτωπα του πολέμου, από την Χερσώνα και την Ζαπορίζια, έως την περιοχή του Χαρκόβου, δίνοντας το μήνυμα στην Δύση, ότι, πέραν του γεγονότος των νικών του ρωσικού στρατού, στα κρίσιμα αυτά εδάφη, η Μόσχα είναι έτοιμη να πολεμήσει και με την ίδια την Δύση, καθώς αναγγέλλεται και η επιτυχής δοκιμή του πυρηνοκίνητου στρατηγικού βαλλιστικού πυραύλου Μπουρεβέστνικ όπως, επίσης και του πυρηνοκίνητου στρατηγικού βαλλιστικού πυραύλου Ποσειδών, ο οποίος μπορεί να εκτοξευτεί, από υποβρύχια. 

Μπροστά, σε όλα αυτά, το σύνολο της Δύσης, εμφανίζει μια σαφή αμηχανία και αδυναμία αντίδρασης, γεγονός, το οποίο είναι σημαντικό, ακόμη και αν δεχθούμε ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν και η ηγεσία του Κρεμλίνου μπλοφάρουν, κάτι το οποίο θεωρώ πολύ πιθανό. 

Αυτή την αντίληψη (ότι η Μόσχα μπλοφάρει) έχουν και κύκλοι, μέσα, στην Δύση, αλλά η αλήθεια είναι ότι και ο Donald Trump, ο οποίος και πάλι, έχει αλλάξει γραμμή και έχει, στο προσκήνιο, σκληρύνει την στάση του, απέναντι, στην Μόσχα, θυμίζοντας την πολιτική του προκατόχου του, απέναντι, στην Ρωσία και τον ουκρανικό πόλεμο, όπως, επίσης και οι νατοϊκές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, οι οποίες, φυσικά, φοβούνται, ευλόγως, ότι όλα αυτά δεν αποτελούν μια σκέτη μπλόφα της ηγεσίας του Κρεμλίνου. 

Σε αυτή την φάση βρισκόμαστε, σήμερα και η ολοκλήρωση της πρόκειται να αναδιαμορφώσει την κατάσταση, στο ουκρανικό μέτωπο, ριζικά. 

Η Ουκρανία αντιμετωπίζει υπαρξιακό πρόβλημα και δεν είναι καθόλου βέβαιο πως η Μόσχα δεν σχεδιάζει την πλήρη εξαφάνιση του ουκρανικού κράτους, αν και η λογική υπαγορεύει την ενδιάμεση λύση της απώλειας όλης της ανατολικής Ουκρανίας, από το μεταπολεμικό ουκρανικό κράτος, το οποίο, βασικά, θα συρρικνωθεί, πάρα πολύ, αλλά και ό,τι απομείνει, από την εδαφική του επικράτεια, δεν πρόκειται, από την Μόσχα να επιτραπεί η επιβίωση του παρόντος καθεστώτος του Κιέβου, το οποίο θα αντικατασταθεί, από μια φιλορωσική κυβέρνηση, θα αφοπλιστεί και θα καταστεί δορυφόρος της Ρωσίας, όπως συμβαίνει, σήμερα, με την Λευκορωσία, μόνο που η θέση του μεταπολεμικού ουκρανικού κράτους θα είναι πολύ χειρότερη από ό,τι συμβαίνει με το τωρινό καθεστώς του Μινσκ. 

Αυτά είναι, που επεξηγώ, στο αρχικό βίντεο, που έχω αναρτήσει, στην παρούσα δημοσίευση και το οποίο είναι πολύ χρήσιμο οι αναγνώστες να παρακολουθήσουν, με προσοχή. 

Επί του παρόντος, δεν χρειάζεται κάτι περισσότερο, γύρω από το θέμα αυτό, παρά μόνον η αναμονή των γεγονότων και των εξελίξεων, που θα προκύψουν, στα εκτεταμένα μέτωπα του ρωσοοουκρανικού πολέμου.

Και φυσικά, μαζί με την αναμονή των εξελίξεων, χρειάζεται και η, πάντοτε, απαραίτητη υπομονή.