Η περίεργη, μπερδεμένη και πιθανώς, απρόσμενη κοινοβουλευτική αριθμητική των βουλευτικών εκλογών της 25ης Ιουνίου 2023, με την αστάθμητη εισβολή, στο αναδομούμενο πολιτικό σκηνικό, των (παλαιών συνεργατών της “Ενωσης Κεντρώων” του Βασίλη Λεβέντη) “Σπαρτιατών”, τους οποίους, εσχάτως, υποστηρίζει ο φυλακισμένος Ηλίας Κασιδιάρης, που περιορίζει, υπό προϋποθέσεις, την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας, χωρίς, όμως, να την ανατρέπει.

Μπορεί να στεκόμαστε, κυρίως, στο τί γίνεται, στα αριστερά του πολιτικού κουφαριού του ΣΥΡΙΖΑ, εκεί που, επί της ουσίας, μια σειρά, από κόμματα διεκδικούν την είσοδό τους, στην νέα βουλή - άλλα με περισσότερες πιθανότητες και άλλα, με λιγότερες, έως ανύπαρκτες πιθανότητες -, μια μάχη, που έχει εξελιχθεί, όπως είναι λογικό και αναμενόμενο, σε έναν «εμφύλιο» πόλεμο και σε (ένα κυριολεκτικά, μιλώντας) ξεκατίνιασμα, καθώς τα δύο στελέχη της αντιμνημονιακής και ξέφρενα, ανοδικής πορείας του ΣΥΡΙΖΑ της χρονικής περιόδου 2012 - 2015, δηλαδή η Ζωή Κωνσταντοπούλου της Πλεύσης Ελευθερίας και ο Γιάννης Βαρουφάκης του ΜΕΡΑ25 μάχονται για να φθάσουν και να ξεπεράσουν το εκλογικό φράγμα του απαραίτητου ποσοστού του 3% των έγκυρων ψήφων, που θα τους επιτρέψει την είσοδό τους, στην νέα βουλή, με τον Γιάννη Βαρουφάκη να δυσκολεύεται να εισέλθει και πάλι, στην νέα βουλή, όταν αυτός και το κόμμα του είχαν εκλεγεί στην βουλή των εκλογών της 7/7/2019, αλλά όχι, στην θνησιγενή βουλή των εκλογών της 21/5/2023 και την Ζωή Κωνσταντοπούλου, που δεν εξελέγη, ούτε στις εκλογές της 20/9/2015 και στις δυο επόμενες (στις 7/7/2019 και στις 21/5/2023), να εμφανίζεται να έχει, σχεδόν, βέβαιη την παρουσία της, στο κοινοβούλιο, του οποίου υπήρξε πρόεδρος, κατά τον σύντομο, αλλά επεισοδιακό και ταραχώδη βίο της οκτάμηνης βουλής των εκλογών της 25/1/2015, όπου η, πραγματικά, πεισματάρα, άκαμπτη και μαχητική Ζωή έκανε ό,τι περνούσε, από το χέρι της, για να μην ψηφιστεί, από την βουλή εκείνης της εποχής, το επαίσχυντο 3ο Μνημόνιο, που υπόγραψε ο, τότε, πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, που (με την γνωστή, παλαιάς κοπής, αλλά και πάσης χρήσεως και εποχής, σταλινική λογική, με “πρωτοπαλίκαρα”, τον Νίκο Φίλη και τον Νίκο Βούτση) την απειλούσε ότι “θα την τελειώσει”, με την αγαστή συνεργασία της κλασικής αστικής μνημονιακής “αντιπολίτευσης” (της Νέας Δημοκρατίας του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, του ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου, του Ποταμιού του Σταύρου Θεοδωράκη και της νεομνημονιακής μεγάλης πλειοψηφίας των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ), που, τελικά, κατάφεραν, όλοι μαζύ, να υπερψηφίσουν το 3ο Μνημόνιο, παρά τις προσπάθειες της Ζωής.

Οι εκλογικοί εκλογικοί αγώνες της Πλεύσης Ελευθερίας, βέβαια και του ΜΕΡΑ25, αλλά και του παραπαίοντος και κλινικά, νεκρού, οιονεί πτωματικού, ΣΥΡΙΖΑ (το εκλογικό επιτελείο του οποίου, αντιλαμβάνεται ότι συνεχίζει και μετά την, εκλογικά, καταστροφική ήττα, να αιμορραγεί, προς όλες τις κατευθύνσεις και κυρίως, προς τα αριστερά του και προσπαθεί να κλείσει, όσο περισσότερο μπορεί, αυτές τις συνεχιζόμενες αιμορραγίες, αν και η πρόγνωση, για τον ευρισκόμενο, σε κατάσταση αφασιακού κώματος, ΣΥΡΙΖΑ, είναι, τραγικά, βαριά),  όπως και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που άρχισε να ανιχνεύεται, στο 1% και φυσικά, του, σταθερά, ευρισκόμενου, στην βουλή, ΚΚΕ, έχουν την δική τους σημαντική αξία και καλόν είναι να καταφέρουν να εισέλθουν, στην νέα βουλή, όλα αυτά τα κόμματα, χωρίς καρεκλομαχίες, συκοφαντίες και κατινίστικους αλληλοσπαραγμούς, που βλάπτουν όλους, ή, σχεδόν, όλους, αν και, ιδίως, στους προεκλογικούς αγώνες, δεν υπάρχουν κάποια όρια αυτοσυγκράτησης, την ύπαρξη των οποίων, ουδείς επιθυμεί. 

Στην νέα πολιτική σελίδα και ακόμη, ευρύτερα, στην, κυριολεκτικά, νέα ιστορική περίοδο, που επισημοποιήθηκε, με την αποκάλυψη της, προ πολλού χρόνου εκλογικής - δηλαδή της πολιτικής και φυσικά, κοινωνικής κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία, στην παρούσα αρχική φάση της, πρόκειται να ολοκληρωθεί, στις βουλευτικές εκλογές της 25/6/2023 (και φυσικά και της, μετά από τις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, συνέχειας, που πρόκειται να ακολουθήσει), όλα τα πολιτικά κόμματα, που αποσκοπούν να αποσπάσουν τις, όσο το δυνατόν, περισσότερες ψήφους και βουλευτικές έδρες, βελτιώνοντας τα μεγέθη της εκλογικής και κυρίως, της κοινοβουλευτικής αριθμητικής τους επιρροής, η οποία, όπως και στις βουλευτικές εκλογές της 21/5/2023, παραμένει να είναι - και μάλιστα, πολύ περισσότερο - περίεργη, μπερδεμένη και πιθανώς, ακόμη πιο πολύ, απρόσμενη. 

Φυσικά, το κεντρικό διακύβευμα, αυτών των βουλευτικών εκλογών της 25/6/2023, που αφορά το ποιός θα κυβερνήσει, ακόμη και το αν θα κυβερνήσει άνετα, αποτελούν ζητήματα, τα οποία έχουν επιλυθεί, με απρόσμενο τρόπο, που ουδείς ανέμενε - ακόμη και στην πιο νοσηρή φαντασίωση, που θα μπορούσε να έχει -, από τις βουλευτικές εκλογές της 21/5/2023.

Η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, μετά, από μια κακή και κυρίως, αποτυχημένη, περίπου, τετραετή κυβέρνηση, που στηρίχθηκε, σε μια άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, κατάφερε (τελικά, απίστευτα, απρόσμενα, μεν, αλλά όχι αδικαιολόγητα, δε), όχι, μόνο, να μην φθαρεί, από αυτήν την κακή τετραετή διακυβέρνηση του τόπου, αλλά και να αυξήσει και τον αριθμό των ψήφων, που έλαβε και το εκλογικό ποσοστό της, από το 39,85%, στις βουλευτικές εκλογές της 7/7/2019, στο 40,79%, στις 21/5/2023. Αυτό ήταν, ομολογουμένως, ένα σημαντικό επίτευγμα, για την Νέα Δημοκρατία και αντικειμενικά, μιλώντας και για τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, προσωπικά (“και γιατί να το κρύψωμεν, άλλωστε”, για να θυμηθώ και τον αείμνηστο πατέρα του, τον διατελέσαντα, ως - περισσότερο κακό, από τον γιο του - πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, επί τρία και μισό έτη, πολλά χρόνια πριν, ήτοι, κατά την χρονική περίοδο Απριλίου 1990 - Οκτωβρίου 1993). 

Αλλά η μεγάλη εκλογική νίκη του πρώην (για λίγες ημέρες, ακόμη, έως την Δευτέρα, που μας έρχεται) πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας, δεν θα ήταν θριαμβευτική και τόσο, σημαντικά, ιστορική, εάν δεν συνέβαινε ένα άλλο απρόσμενο, κυριολεκτικά, για όλους γεγονός, το οποίο είναι η εκλογική καταστροφή του, (ψευδεπιγράφως) αντιπολιτευόμενου (και επίσης, ψευδεπίγραφου) ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος κατέρρευσε, στο ευτελιστικό εκλογικό ποσοστό του 20,07%, από το 31,53%, που είχε λάβει, στις 7/7/2019, όταν, τότε, βρισκόταν, στην κυβέρνηση. 

Και βέβαια, ουδείς μπορεί να υποστηρίξει, έστω και στα αστεία, ότι αυτή η ισοδυναμούσα, με κατάσταση του, φυσικώς, περιγραφόμενου, ως, κλινικώς, νεκρού ΣΥΡΙΖΑ, προέκυψε, κατά την προεκλογική περίοδο των βουλευτικών εκλογών της 21/5/2023. Αυτή η ευρύτατων διαστάσεων μαζική εκλογική εγκατάλειψη του ΣΥΡΙΖΑ, από ευμεγέθη, έως τεράστια τμήματα της κοινωνίας, που, στο παρελθόν τον ψήφιζαν, χωρίς να έχουν, όλα αυτά τα χρόνια, από το 2012 και μετά, δημιουργηθεί κάποιοι κοινωνικοί δεσμοί του κόμματος αυτού, με την ευρύτερη κοινωνία (η οποία, αφειδώλευτα, του είχε δώσει π. χ. το σαρωτικό 61,31%, ψηφίζοντας, υπέρ του ΟΧΙ, στο Μνημόνιο, στο δημοψήφισμα της 5/7/2015 και σπάζοντας τους δεσμούς της, με τα παραδοσιακά κόμματα του αστικού πολιτικού κατεστημένου και της εντόπιας ολιγαρχίας, τα οποία, έως τότε, ψήφιζε) δεν αποτελούσε ένα εξαιρετικό γεγονός, το οποίο ήταν προϊόν των τελευταίων μηνών.

Η ωμή αλήθεια, την οποία ουδείς αντελήφθη (και για αυτόν τον λόγο, κακίζω τον εαυτό μου), είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα σκωληκοφαγωμένο πολιτικό κουφάρι, εδώ και τουλάχιστον, τρία χρόνια και αυτό δεν το πήρε χαμπάρι κανείς. 

Ούτε, καν οι αντίπαλοί του, ούτε, καν αυτή η αστεία επαγγελματική ομάδα των περίφημων δημοσκόπων, οι οποίοι αποκαλύφθηκε ότι στερούνται κάθε επιστημονικής επάρκειας, δεν γνωρίζουν να κάνουν την δουλειά τους και αποδεικνύονται κομπογιαννίτες, καφετζούδες, χαρτορίχτρες και αστρολόγοι της συμφοράς. 

Και φυσικά, δεν το πήραν χαμπάρι, ούτε οι ίδιοι οι Συριζαίοι, στην ηγεσία και στην κομματική βάση· την έπαθαν, όπως οι απατημένοι σύζυγοι, που το μαθαίνουν τελευταίοι.

Αλλά, αφήνοντας τα κόμματα της αριστεράς, πρέπει να παρατηρήσω ότι και στον χώρο της δεξιάς υπάρχουν και εκεί, εκλογικοί ανταγωνισμοί, ίντριγκες και ξεκατινιάσματα, με ένα πρωτοφανές χριστεμπόριο και πολλά άλλα τινά, που σχετίζονται, με τις εθνικιστικές και αντιμεταναστευτικές ιδεοληψίες της άκρας δεξιάς, που φλερτάρουν, ανοικτά, με τον φασισμό και τον ναζισμό, παρά την τεράστια πολιτική ήττα της Χρυσής Αυγής, που επικύρωσαν οι, οριακού αποτελέσματος, για αυτό το νεοναζιστικό κόμμα, βουλευτικές εκλογές της 7/7/2019 και η μετεκλογική δικαστική καταδίκη της οργάνωσης, ως εγκληματικής και του συνόλου της ηγεσίας της, μέλος της οποίας χαρακτηρίστηκε και ο πρώην βουλευτής της Ηλίας Κασιδιάρης.

Και εντελώς, ξαφνικά, περίπου, από το πουθενά, εμφανίζονται οι “Σπαρτιάτες”, ένα κόμμα, το οποίο, χάρη, στην, εντελώς, πρόσφατη, υποστήριξη του Ηλία Κασιδιάρη (του οποίου το αρμόδιο Α1 Τμήμα του Αρείου Πάγου δεν επέτρεψε την συμμετοχή, στις τωρινές, όπως και στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές), εμφανίζεται, στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, να λαμβάνει, από 1,2%, έως 1,7% και μόλις χθες, σε δημοσκόπηση της Marc του Θωμά Γεράκη, στο 2,2%, στην απλή πρόθεση ψήφου, χωρίς η δημοσκοπική αυτή εταιρεία να τολμάει, ή να μην θέλει να του υπολογίσει ποσοστό, ως τελική εκτίμηση ψήφου, ενώ, στα υπόλοιπα κόμματα, προβαίνει, σε εκτίμηση τελικής ψήφου.

Βέβαια, οι “Σπαρτιάτες”, ως πολιτικό κόμμα, δεν είναι κάτι το, εντελώς, νέο και έχουν μια πολύ περίεργη πρακτική πολιτική πορεία. 

Οι “Σπαρτιάτες” ιδρύθηκαν, το 2017, από κάποιον Βασίλη Στίγκα και στις ευρωεκλογές της 26/5/2019, υπήρξε εκλογική συνεργασία, με την Ένωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη, με την συμμετοχή του Βασίλη Στίγκα, στην λίστα των υποψηφίων ευρωβουλευτών και τον ίδιο τον Στίγκα να λαμβάνει, πανελλαδικά, 752 ψήφους. Στις βουλευτικές εκλογές της 7/7/2019, οι Σπαρτιάτες έλαβαν, επίσης, μέρος συνεργαζόμενοι και πάλι, με την Ένωση Κεντρώων, στις οποίες ο Στίγκας έλαβε 35 ψήφους, στην Βοιωτία.

Μετά, από αυτές τις παράταιρες - και αποτυχημένες - εκλογικές συνεργασίες, αφού το γνωστό κόμμα του Βασίλη Λεβέντη είναι ένα παραδοσιακό κεντρώο κόμμα, ενώ οι “Σπαρτιάτες” εμφανίζονται, ως ένα κλασικό κόμμα της ελληνικής ακροδεξιάς, αφού το, εν λόγω, κόμμα αυτοπροσδιορίζεται και εμφανίζεται, ως υπερασπιστής της «λαϊκής πατριωτικής δεξιάς, του τρίπτυχου πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» και του «υγειούς ελληνικού εθνικισμού» και θεωρεί ότι οι παραδόσεις του ελληνισμού ελλείπουν, από την δημόσια ζωή και αυτοχαρακτηρίζεται, ως «ο σιδηρούς βραχίονας και το πραγματικό ανάχωμα, που θα ανακόψει τον κατήφορο και το ξεπούλημα της Ελλάδας και των Ελλήνων».

Οι “Σπαρτιάτες” δεν έλαβαν μέρος, στις βουλευτικές εκλογές της 21/5/2023, όμως, παίρνουν μέρος, στις τωρινές βουλευτικές εκλογές και μετά τον αποκλεισμό του αποκαλούμενου, ως συνδυασμού ανεξάρτητων υποψηφίων «Έλληνες για την Πατρίδα και την Ελευθερία» (στον οποίον θα μετείχαν μέλη του Εθνικού Κόμματος - Έλληνες και ο φυλακισμένος Ηλίας Κασιδιάρης), από το αρμόδιο Α1 Τμήμα του Αρείου Πάγου, ο Ηλίας Κασιδιάρης δήλωσε, δημόσια ότι θα ψηφίσει και θα στηρίξει τους “Σπαρτιάτες” και κάλεσε τους ψηφοφόρους και τους οπαδούς του να στηρίξουν το κόμμα αυτό και φυσικά, η υποστήριξη του Κασιδιάρη, στους “Σπαρτιάτες”, δεν ήταν κάτι το τυχαίο. 

Προφανώς, υπάρχει παρασκηνιακή προσυνεννόηση, αφού οι “Σπαρτιάτες”, αποδέχτηκαν την πολιτική και εκλογική στήριξη του Κασιδιάρη, καθώς και τουλάχιστον, δέκα μέλη και πολιτικούς του “Εθνικού Κόμματος των Ελλήνων”, στο οποίο το Α1 Τμήμα του Αρείου Πάγου είχε απαγορεύσει την κάθοδό του, στις βουλευτικές εκλογές της 21/5/2023, ενώ, τώρα, στα ψηφοδέλτια των “Σπαρτιατών”, συμμετέχει και ένας, από τους δικηγόρους του Κασιδιάρη. 

Έτσι, όλοι οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να είναι ικανοποιημένοι, από αυτήν την άτυπη εκλογική συνεργασία, διότι οι “Σπαρτιάτες” θα πάρουν τις ψήφους, που δεν έχουν και οι οποίοι τους λείπουν, από την, όχι ασήμαντη, εκλογικά, μερίδα των ψηφοφόρων του Ηλία Κασιδιάρη και έχουν, κατά την γνώμη μου, σοβαρές πιθανότητες να εισέλθουν, στην νέα βουλή, ενώ και ο Ηλίας Κασιδιάρης θα χρησιμοποιήσει τους “Σπαρτιάτες”, για έμμεση εκπροσώπηση στην νέα βουλή, εφόσον το κόμμα αυτό καταφέρει να φθάσει, στο εκλογικό όριο του 3% των έγκυρων ψήφων του εκλογικού σώματος.

Από την άλλη πλευρά το, καθαρά, θρησκευτικό κόμμα ΝΙΚΗ του Δημήτρη Νατσιού, που έχει ελπίδες να εισέλθει, στην νέα βουλή, αφού, στις, αμέσως, προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, είχε λάβει, ποσοστό 2,92%, αντιμετωπίζει κάποιες δυσχέρειες, στο να μεγαλώσει, πάρα πολύ, το ποσοστό του κόμματος αυτού, προφανώς, λόγω της άτυπης εκλογικής σύμπραξης των “Σπαρτιατών”, με το κόμμα του Ηλία Κασιδιάρη, ενώ, ουσιαστικά, εκμηδενίζονται οι πιθανότητες, για τα υπόλοιπα κόμματα του δεξιού χώρου (Αφροδίτη Λατινοπούλου, Πρόδρομος Εμφιετζογλου-Κωνσταντίνος Μπογδάνος κ. α.), πλην της κοινοβουλευτικής Ελληνικής Λύσης του Κυριάκου Βελόπουλου, η οποία, παρά τα προβλήματα, που και αυτή αντιμετωπίζει, λόγω της εκλογικής ντρίπλας του Ηλία Κασιδιάρη, μέχρι τώρα, αντέχει και φαίνεται να μένει, στην νέα βουλή.

Μέσα σε αυτόν τον εκλογικό πόλεμο όλων, εναντίον όλων, η Νέα Δημοκρατία, που παρουσιάζει άνοδο, στα ποσοστά της, δεν είναι, καθόλου, αδιάφορη, όσον αφορά τον αριθμό των κομμάτων, που θα εισέλθουν, στην νέα βουλή και τα ποσοστά των κομμάτων, που δεν θα εισέλθουν, σε αυτήν, διότι οι εξελίξεις, στις εκλογικές αντιπαραθέσεις, στον χώρο των πολλών μικρών κομμάτων, ο βασικός στόχος της Νέας Δημοκρατίας είναι όλοι αυτά τα μικρά κόμματα να αλληλογφαγωθούν και αν είναι δυνατόν να μην εισέλθει κανένα, από αυτά, στην νέα βουλή, ή, έστω, ο αριθμός τους να μην είναι μεγάλος και όσο το δυνατόν, περισσότερο μικρός, ούτως ώστε, με ένα ικανοποιητικό, για το μέγεθος και την διεύρυνση της αυτοδυναμίας, άθροισμα των ψήφων των κομμάτων, που θα μείνουν, εκτός της νέας βουλής, να αυξήσει τις αδιάθετες βουλευτικές έδρες των κομμάτων αυτών, ούτως ώστε αυτές οι αδιάθετες έδρες να διευρύνουν την δεδομένη κοινοβουλευτική αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας, με δεδομένο το γεγονός ότι η πτώση του εκλογικού ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζεται, ενώ το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται να παραμένει στάσιμο.

Αυτά, επί του παρόντος, καθώς οι τελευταίες ημέρες της προεκλογικής περιόδου των βουλευτικών εκλογών της ερχόμενης Κυριακής 25/6/2023, παρέρχονται και η νέα βουλή, που θα προκύψει, από τις εκλογές αυτές, πρόκειται να επισημοποιήσει μια ολόκληρη νέα ιστορική περίοδο, για την χώρα.

Προφανώς, αυτή η νέα ιστορική περίοδος, θα ξεκινήσει, μέσα σε ένα κλίμα και περιβάλλον, που πρόκειται να εκφράσουν και επίσημα, την αυξημένη συντηρητικοποίηση μεγάλων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας, η οποία, όμως, όπως δείχνει ο, παραπάνω, πίνακας, δεν έχει στερεοποιηθεί, πλήρως και κρατά έναν, όχι ασήμαντο βαθμό ρευστότητας και αστάθειας, η οποία είναι δυνατόν, στο, όχι και πολύ μακρινό, μέλλον, να αποσταθεροποιηθεί.

Πάντως, χρήσιμο είναι να κρατήσουμε τα θετικά στοιχεία, που ενυπάρχουν, όλο αυτό το διάστημα της συντηρητικοποίησης της κοινωνίας, μιας συντηρητικοποίησης, η οποία είναι ένα θεμελιώδες, καταλυτικό και απόλυτα, αρνητικό έργο του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ, η έναρξη του οποίου ξεκίνησε, με την διασπορά της απογοήτευσης του ελληνικού εκλογικού σώματος και συνακόλουθα, της ελληνικής κοινωνίας, από την προδοσία του συντριπτικού ΟΧΙ στο Μνημόνιο, που συγκέντρωσε, στο δημοψήφισμα της 5/7/2015, με ένα ποσοστό 61,31% και το οποίο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ το πέταξε, στα σκουπίδια, με την υποταγή της, στις εντολές των ευρωθεσμικών ξένων δανειστών. 

Από, τότε, τον ΣΥΡΙΖΑ, τον πήρε ο κατήφορος και εδώ και τρία χρόνια, τουλάχιστον, ήταν ένα σαπισμένο πολιτικό κουφάρι, που δεν το είχε πάρει είδηση κανείς. Γι’ αυτό και παρέμεινε άταφο.

Τώρα πια, η διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών της 21/5/2023 κατέδειξε αυτήν την υποκρυπτόμενη προχωρημένη αποσύνθεση του πολιτικού πτώματος της (κατά φαντασίαν) ριζοσπαστικής αριστεράς, εξ αιτίας της βουβαμάρας της ελληνικής κοινωνίας και οι βουλευτικές εκλογές της ερχόμενης Δευτέρας 25 Ιουνίου 2023, πρόκειται να αποτελειώσουν και τις τελευταίες γραμμές αυτής της παρερχόμενης θλιβερής ιστορικής περιόδου και την, ολοκληρωτικά, απογοητευτική και σιωπηλή, αλλά, συνάμα και παταγώδη διάψευση των μεγάλων ελπίδων και των προσδοκιών, που οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ και γενικά, οι Συριζαίοι εξέθρεψαν και τις οποίες διέψευσαν, πλήρως και απολύτως.

Τόσοι ήσαν, οι Συριζαίοι. Αυτό ήταν το μέγεθός τους. 

Και αναλόγως, με αυτό το μικροσκοπικό  μέγεθος, που έχουν, αυτά και τόσα, έπραξαν.

Τώρα, πια, πάμε, για άλλα…