Casus belli, για την Μόσχα, η ένταξη της Φιλανδίας και της Σουηδίας, στο NATO; Θα τολμήσουν το Ελσίνκι και η Στοκχόλμη να κάνουν ένα τέτοιο εγχείρημα; (Ελπίζω πως όχι).

Η κυβέρνηση, η πλειοψηφία του φιλανδικού πολιτικού κόσμου και - όπως καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις - του λαού της χώρας αυτής των 5,5 εκατομμυρίων ανθρώπων, λένε ότι επιθυμούν να παύσουν το καθεστώς της ουδετερότητας της Φιλανδίας και ότι μέσα, στους επόμενους μήνες, σκοπεύουν να ολοκληρώσουν την συζήτηση, για την υποβολή αίτησης, για ένταξη της χώρας τους, στο ΝΑΤΟ.

Από την πλευρά της, η Μόσχα, μέσω του υπουργείου Εξωτερικών και της εκπροσώπου του Μαρία Ζαχάροβα, έχει καταστήσει σαφές ότι η ένταξη της Φιλανδίας, στο ΝΑΤΟ, θα αντιμετωπιστεί, από την Ρωσία, με την λήψη στρατιωτικών μέτρων. Προφανώς, θα συμβεί το ίδιο και στην περίπτωση της Σουηδίας, εφόσον επαληθευτεί το σχετικό δημοσίευμα των Times του Λονδίνου, το οποίο αναφέρεται σε πληροφορίες ανώτερων Αμερικανών αξιωματούχων ότι, στην Στοκχόλμη, σκέπτονται να υποβάλουν αίτημα, για ένταξη, στο ΝΑΤΟ. 

Ουσιαστικά και στην πράξη, μια τέτοια αλληλουχία γεγονότων, μέσα στο καλοκαίρι, η οποία, προφανώς, ενθαρρύνεται, από την Ουάσινγκτων και δεν είναι απαραίτητο να έχει την έγκριση όλων των αλλων κυβερνήσεων των χωρών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας (που κάποιες, από αυτές, ίσως να διαφωνήσουν και να μπλοκάρουν την διαδικασία, αφού, στο ΝΑΤΟ είναι απαραίτητη η ομοφωνία, για να ληφθούν τέτοιου είδους πολιτικές αποφάσεις), λογικά, οδηγεί, σε μια άμεση απειλή και συνεπάγεται, σημαίνει και παραπέμπει, στο ότι η Ρωσία πρόκειται κλιμακώσει τις ενέργειές της και να απειλήσει ότι πρόκειται να επιτεθεί, στην Φιλανδία και στην Σουηδία και φυσικά, να το πράξει, όποτε και με οποιονδήποτε τρόπο, κρίνει η Μόσχα ότι θα πρέπει να δράσει, ως απάντηση, σε μια νέα απόπειρα διεύρυνσης του ΝΑΤΟ, στα μεγάλα χερσαία, αλλά και θαλάσσια σύνορά της, στον βορρά. 

Έτσι με δεδομένο τον τωρινό πόλεμο, στην Ουκρανία, αυτό, που γίνεται κατανοητό, είναι ότι η διεθνής κατάσταση πρόκειται να επιδεινωθεί και να περιπλακεί, ακόμη, περισσότερο και πολύ χειρότερα, από ό,τι είναι τώρα και καθίσταται σαφές ότι η Μόσχα δεν πρόκειται να δεχθεί και να ανεχθεί την μεταφορά, στην Φιλανδία και στην Σουηδία, των οπλικών συστημάτων και του στρατού του ΝΑΤΟ, με δεδομένη την μεγάλη έκταση τον ρωσοφιλανδικών συνόρων, που φθάνουν τα 1.340 χλμ., αλλά και στη περιοχή της Βαλτικής Θάλασσας και του Φινοσουηδικού Κόλπου.

Όπως έγραψα παραπάνω, το Κρεμλίνο έχει και πρόσφατα, απειλήσει το Ελσίνκι και την Στοκχόλμη με “σοβαρές συνέπειες, πολιτικές και στρατιωτικές”, στην περίπτωση ένταξής τους, στο ΝΑΤΟ. Και φυσικά, αυτή απειλή παραμένει, σε ισχύ. Παρά ταύτα, με πρωτοστατούσα την φιλανδική κυβέρνηση, οι πολιτικές ηγεσίες των δυο αυτών κρατών, στην πλειοψηφία τους, συζητούν, ανοικτά, την υποβολή αιτήσεων για ένταξη στο ΝΑΤΟ, ακόμη και μέσα στον ερχόμενο Ιούνιο.

Ειδικά, η φιλανδική ελίτ έχει την πεποίθηση ότι μπορεί να κινητοποιήσει, μέσα σε λίγες ημέρες, στρατιωτικό προσωπικό, γύρω, στους 300.000 άνδρες και γυναίκες, ενώ, στα τέλη του προηγούμενου χρόνου έχει παραγγείλει, από τις ΗΠΑ, 64  μαχητικά αεροπλάνα F-35, και η Φιλανδία θα αυξήσει, κατά 40%, τον στρατιωτικό προϋπολογισμό της, ως το 2026.

“Θα κάνουμε διεξοδικές συζητήσεις, αλλά δεν θα κρατήσουν πάνω από ό,τι χρειάζεται”, είπε, προ ολίγων ημερών, η Φινλανδή σοσιαλίστρια πρωθυπουργός Σάνα Μαρίν, όσον αφορά την ένταξη της χώρας της, στο ΝΑΤΟ· και συμπλήρωσε : “Θεωρώ ότι θα έχουμε ολοκληρώσει τις συζητήσεις μας, πριν από τα τέλη Ιουνίου”.

Όμως, ο Φιλανδός πρόεδρος Σάουλι Νιινίστε έχει αναφέρει, στα τέλη του περασμένου Μαρτίου, ότι η υποψηφιότητα της χώρας του, για ένταξη στο NATO, θα μπορούσε να πυροδοτήσει “παρορμητικές” αντιδράσεις, από την Μόσχα και οι σχετικές προειδοποιητικές βολές άρχισαν, μόλις πριν λίγες ημέρες, αφού κυβερνητικοί ιστότοποι έγιναν στόχος κυβερνοεπιθέσεων, ενώ το Κρεμλίνο επανήλθε, αναφέροντας ότι η διαδικασία ένταξης της Φιλανδίας και της Σουηδίας, στο ΝΑΤΟ, δεν θα σταθεροποιήσει την κατάσταση, στην περιοχή. 

Το αστείο είναι ότι οι νατοϊκοί κάνουν το κορόιδο! “Αποτελεί ελεύθερη απόφαση οποιουδήποτε κράτους που θέλει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ να υποβάλει αίτημα για ένταξη, κάτι, που μέχρι τώρα, δεν έχουν πράξει”, δήλωσε, αναφερόμενος, στην Φιλανδία και στην Σουηδία, ο Ολλανδός νατοϊκός ναύαρχος Rob Bauer, μιλώντας, σε δημοσιογράφους, στην διάρκεια ταξιδιού του του, στην Σεούλ της Νότιας Κορέας. “Δεν αναγκάζουμε κανέναν να ενταχθεί, στο ΝΑΤΟ”. Και καλά κάνουν, διότι, προφανώς, αντιλαμβάνονται ότι δεν τους παίρνει.

Το θεμελιώδες ερώτημα είναι εάν η ρωσική ηγεσία εννοεί όσα λέει, αναφερόμενη στο ότι πρόκειται να αντιδράσει, στρατιωτικά, στην πιθανή ένταξη της Φιλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Μπορεί να μπλοφάρει; 

Στην ζωή, όλα είναι πιθανά, αλλά η αλήθεια είναι - και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι προχώρησε, στην εισβολή στην Ουκρανία - ότι, εκ των πραγμάτων, δεν είναι δυνατόν να μην πράξει και στην περίπτωση της Φινλανδίας και της Σουηδίας, αυτό το οποίο λέει. Είναι υποχρεωμένη η Μόσχα να δράσει, στρατιωτικά, και αυτό σημαίνει την έναρξη πολεμικών επιχειρήσεων, στις δύο αυτές σκανδιναβικές χώρες.

Το γιατί έφθασαν τα πράγματα, σε αυτό το σημείο, το έχω γράψει και στο παρελθόν· έφθασαν, επειδή η Ρωσία επέτρεψε να φθάσουν. Δεν θα πάω, παλαιότερα, στις ανοησίες, που διέπραξαν οι Μιχαήλ Γκορμπατσώφ και Μπόρις Γέλτσιν, μέχρι το 1999. Θα μείνω, στα σφάλματα, που διέπραξε ο Βλαντιμίρ Πούτιν, το 2004, όταν επέτρεψε την ολοκλήρωση της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ, προς την ανατολική Ευρώπη και ακόμη περισσότερο, με το γεγονός ότι αποδέχτηκε την ένταξη του Μαυροβουνίου και της Σλαβομακεδονίας, στο ΝΑΤΟ, στην τελευταία περίπτωση, μόλις το 2020.

Όλα αυτά έκαναν την Ουάσινγκτων και την Δύση να θεωρούν ότι η Ρωσία, πέρα από κάποιες διαμαρτυρίες, δεν επρόκειτο να αντιδράσει, στρατιωτικά, παρά τα όσα έλεγε η Μόσχα, εάν και όταν το ουκρανικό καθεστώς θα έβαζε την χώρα του, στο ΝΑΤΟ. Και όταν αντιλήφθηκαν, κάπου τον Νοέμβριο του 2021, ότι η Ρωσία εννοεί όσα λέει, στην περίπτωση της Ουκρανίας, αποφάσισαν να μην κάνουν πίσω και να επιμείνουν, στην πολιτική των ανοιχτών θυρών του ΝΑΤΟ και στην χώρα αυτή· και μάλιστα, ακόμη περισσότερο, απέρριψαν το ήπιο τελεσίγραφο της Μόσχας, για την απόσυρση όλων των νατοϊκών οπλικών συστημάτων, από τις χώρες του πρώην “σοσιαλιστικού στρατοπέδου”, στην ανατολική Ευρώπη, που, μετά την κατάρρευση της “Σοβιετικής Ένωσης”, εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ.

Έχοντας, ως δεδομένα, όλα αυτά, είναι, εξαιρετικά, χρήσιμο, για τις κυβερνώσες ελίτ, στο Ελσίνκι και στην Στοκχόλμη, να σκεφτούν, στα σοβαρά και να αποφύγουν την υποβολή των αιτημάτων τους, για ένταξη, στο ΝΑΤΟ. Αυτές έχουν να κερδίσουν, εάν δεν υποβάλουν αυτά τα αιτήματα. Διότι, αν τα υποβάλλουν, αυτές είναι, μαζί με τους λαούς τους, που θα υποστούν τις βαρύτατες συνέπειες ενός αχρείαστου πολέμου. 

Και καλό είναι να μην την πατήσουν, όπως την πάτησε ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι και η φιλοδυτική ουκρανική ελίτ, αφού οι νατοϊκοί δεν πρόκειται να τους προσφέρουν καμιά ουσιαστική βοήθεια.

Η αλήθεια ειναι, βέβαια, ότι οι εξελίξεις αποκτούν ένα άγριο και πιθανώς, οδυνηρό ενδιαφέρον, τις οποίες και θα παρακολουθήσουμε.