Ευρωεκλογές της 26/5/2019 : Ψήφος στην Ζωή Κωνσταντοπούλου και στην Πλεύση Ελευθερίας. Για ένα καινούργιο μετεκλογικό τοπίο, για μια νέα βουλή και για μια νέα δυναμική αντιπολίτευση, στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές.

Φθάνοντας, στο τέλος της προεκλογικής εκστρατείας, για τις ευρωεκλογές, θα ήταν υπεκφυγή το να αποφύγω να τοποθετηθώ. Δεν θα ήταν σωστό να μην πω την γνώμη μου και να μείνω, μόνο, στην κριτική. Η κριτική είναι καλή, χρήσιμη και απαραίτητη, αλλά, εάν δεν συνοδεύεται από πρόταση, έστω και στις πιο δυσχερείς συνθήκες, είναι ημιτελής.

Δεν λέω, βέβαια, ότι κάποιες φορές η παραμονή, μόνο, στο επίπεδο της κριτικής, στις υπάρχουσες συνθήκες και στα δεδομένα κάποιας στιγμής, είναι κακή. Κάθε άλλο. Μπορεί κάποιες δεδομένες φορές η κριτική να μην μπορεί να συνδυάζεται, με κάποιες προτάσεις απεγκλωβισμού. Οι συνθήκες μπορεί να είναι τόσο άσχημες, που να μην μπορεί να συνδυάζονται, με τέτοιες προτάσεις.

Όμως, αυτά που ζούμε σήμερα, δεν εμπίπτουν, σε αυτή την κατηγορία. Κάθε άλλο. Δεν εμπίπτουν. Προτάσεις απεγκλωβισμού υπάρχουν. Μπορεί να είναι δυσχερές να πραγματοποιηθούν, σε άμεση βάση. Μπορούν, όμως, να οδηγήσουν, στην διάνοιξη μεταγενέστερων προοπτικών, που μπορούν να οδηγήσουν και να φέρουν ένα τελεσφόρο αποτέλεσμα. Γι' αυτό και δεν πρέπει να εγκαταλειφθούν.

Και το τελεσφόρο αποτέλεσμα είναι ένα : 

Ο απεγκλωβισμός της Ελλάδας, από την παρούσα και μακροημερεύουσα μιζέρια, που έχουν φέρει το ευρώ και η ζώνη του, όπως και η "Ευρωπαϊκή Ένωση".

Αλλά για μπορέσουν να μπουν οι βάσεις, μιας τέτοιας σύγκρουσης, είναι απαραίτητο, στο ευρωκοινοβούλιο, τώρα και αμέσως μετά, στην ελληνική βουλή να υπάρξουν οι κατάλληλοι μαχητές οι οποίοι θα δώσουν τον σκληρό αγώνα, ενάντια, στους ανίκανους, ψοφοδεείς και αυθάδεις "ευρωπαϊστές" της ελληνικής πολιτικής ελίτ και στην καταιγιστική παραμυθολογική προπαγάνδα τους, που ρυπαίνει και παραπληροφορεί την ελληνική κοινωνία, αφήνοντάς την έρμαιο, στα χέρια των στυγνών δανειστών και στις τοκογλυφικές ορέξεις τους, που συνδυάζονται, με μια απίστευτη ανικανότητα, σε επίπεδο παραγωγής ορθολογικού έργου.

Κακά τα ψέμματα, αυτοί που μπορούν να πράξουν κάτι τέτοιο, όπως μας δίδαξε και η παρελθούσα εμπειρία της βουλής των περιόδων, από τον Ιούνιο του 2012, μέχρι και τον Ιανουάριο του 2015, δεν είναι πολλοί. Είναι λίγοι. Πολύ λίγοι, για να μην πω ελάχιστοι.

Για την ακρίβεια, είναι μία. Και αυτή είναι η πρώην πρόεδρος της βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, της οποίας η πολυσχιδής και εντατική δραστηριότητά της, στην βουλή των εκλογών της 25/1/2015 (αλλά και πριν από αυτή, η δράση της, στην βουλή της 17/6/2012), είναι γνωστή, στο πανελλήνιο.

Και όπως, πολύ σωστά, λέει η Ζωή Κωνσταντοπούλου, η αρχηγός του κόμματος της Πλεύσης Ελευθερίας, λέει, το θέμα δεν είναι να πάμε αριστερά, ή δεξιά. 

Το θέμα είναι να πάμε μπροστά.


Το που μας πήγαν οι πολιτικάντηδες της δεξιάς του κέντρου και της αριστεράς είναι γνωστό. Με την ευρωδουλεία τους, μας πήγαν, στην ελεγχόμενη χρεωκοπία, υπέρ των γαλλογερμανικών τραπεζών, όπως ομολόγησε, για μία ακόμη φορά, η Christine Lagarde του ΔΝΤ και στον όλεθρο.

Από αυτόν τον όλεθρο, αυτόν τον εξακολουθητικό κατήφορο τους οποίους ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2010, ο ΓΑΠ, συνέχισε η "οικουμενική" κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου και οι σαμαροβενιζέλοι, για να εξακολουθήσει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, είναι, που πρέπει να ανακόψουμε. Αλλά, για να τους ανακόψουμε, χρειάζονται, πέρα, από το κατάλληλο πρόγραμμα, το οποίο θα πρέπει να είναι σαφές και τα κατάλληλα πρόσωπα.

Τα πρόσωπα αυτά υπάρχουν. Το μαχητικό παρελθόν τους, εγγυάται και για το μαχητικότερο μέλλον τους. Και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, με όσα πεισματικά και με εμμονικό τρόπο, έπραξε, αμέσως μόλις ο Αλέξης Τσίπρας, η κυβέρνηση του και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, αποδέχτηκαν την συνομολόγηση του 3ου Μνημονίου, με τους ξένους τοκογλύφους και ενώ θα μπορούσε να κάνει το κορόϊδο και να συνεχίσει να είναι πρόεδρος της βουλής, εάν συμβιβαζόταν, όπως της πρότεινε ο Αλέξης Τσίπρας, είναι σαφές ότι η κόρη του παλαιού αρχηγού του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου Νίκου Κωνσταντόπουλου, θα συνεχίσει, στο ίδιο μοτίβο και στην ευρωβουλή, τώρα και στην βουλή, αύριο, εάν εκλεγεί.

Τα όσα έπραξε, άλλωστε, η Ζωή Κωνσταντοπούλου όλα αυτά τα τέσσερα και μισό χρόνια, που πέρασαν, από το καυτό καλοκαίρι του 2015, αποτελούν μια πολύ καλή εγγύηση, για όσα μέλλεται να πράξει, από εδώ και πέρα, σαν ευρωβουλευτής και σαν βουλευτίνα του ελληνικού κοινοβουλίου.

Ως εκ τούτου, στην παρούσα φάση, η ψήφος, στο κόμμα της (στην Πλεύση της Ελευθερίας) και ο σταυρός, στην ίδια είναι κάτι το απαραίτητο. Και πρέπει να δοθούν.

(Και αυτό το λέει κάποιος, που δεν είναι μέλος του κόμματός της)...