30/9/2018 "Sons of Anarchy" στην FYROM! Το δημοψήφισμα, στην Σλαβομακεδονία και το μεγάλο χουνέρι, που έπαθε η Δύση, η οποία έχει παύσει, πλέον, να προσελκύει τους ευρωπαϊκούς λαούς και αποτελεί, πια, μια σκέτη αποτυχία.

30/9/2018, βράδυ : "Sons of Anarchy", στην πΓΔΜ. Οι αντιπολιτευόμενοι την κυβέρνηση Σλαβομακεδόνες πανηγυρίζουν, για το επιτυχές μποϋκοτάζ της ψηφοφορίας, που υποστηρίχθηκε, από τον πρόεδρο της Σλαβομακεδονίας Γκιόργκε Ιβάνωφ και το ВМРО-ДПМНЕ. Το δίδαγμα, από την αποτυχία του Ζόραν Ζάεφ και των Δυτικών να πείσουν την μεγάλη πλειοψηφία του σλαβαμακεδονικού λαού να συμμετάσχει, στην ψηφοφορία και να ψηφίσει, υπέρ του "ΝΑΙ", στο δημοψήφισμα, είναι ότι δεν μπορείς, επί δεκαετίες, να καλλιεργείς την εθνική συνείδηση ενός πληθυσμού και ξαφνικά, στην συνέχεια, να κάνεις εκπτώσεις, ισχυριζόμενος, μάλιστα, ότι δεν υπάρχει άλλη εναλακτική λύση. Αποτελεί ύβρι, προς τον πληθυσμό αυτόν και φυσικά, η αρνητική απάντηση, που θα πάρεις, είναι αναμενόμενη...




Ομολογουμένως, το χθεσινό δημοψήφισμα, στην FYROM ήταν ένα μεγάλο χουνέρι. Όχι, μόνο, για τους κυβερνώντες Σοσιαλιστές της χώρας αυτής και τον πρωθυπουργό Ζόραν Ζάεφ, προσωπικά. Ούτε, μόνο, για τους συνεταίρους του των αλβανικών κομμάτων, τον ιδρυτή και διοικητή του UCK, στο Κόσοβο, Αλί Αχμέτι και τον σημερινό πρόεδρο της "μακεδονικής" βουλής Ταλάτ Τζαφέρι. Η ήττα αυτή είναι και ήττα του Αλέξη Τσίπρα και του Νίκου Κοτζιά, που βλέπουν ότι η Συμφωνία των Πρεσπών δεν περπατάει, προπαγανδιστικά, όχι, μόνο, στην Ελλάδα, όπου δεν συγκεντρώνει, ούτε, καλά-καλά, το 30% της αποδοχής της κοινωνίας, αλλά ούτε και στην γειτονική χώρα.                                                                                                                                     

Αυτό, όμως, δεν είναι το κυριότερο, αφού όλοι αυτοί δεν είναι οι κυριότεροι παίκτες, στο ευρύτερο γεωπολιτικό παιχνίδι, που εξελίσσεται, στην περιοχή των Βαλκανίων. Και οι Σλαβομακεδόνες και οι Έλληνες "ευρωπαϊστές" και φιλοατλανιτκοί πολιτικοί, όπως και οι ελίτ, που αυτοί εκφράζουν δεν μετρούν, ως οντότητες, παρά, μόνο, ως δευτερεύοντες παράγοντες, στο παιχνίδι αυτό, οι οποίοι, μάλιστα, μέχρι τώρα, έχουν αποτύχει να φέρουν, σε πέρας το έργο, που τους έχει ανατεθεί. Μπορεί, στην πορεία, να καταφέρουν να ολοκληρώσουν το έργο αυτό, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα έχουν κάνει μαντάρα.

Στην πραγματικότητα άλλο είναι αυτό που μετράει και έχει μεγίστη βαρύτητα. Αυτό το άλλο έχει να κάνει, με την Δύση, με τις αποκαλούμενες "αξίες" και την πραγματική εμβέλειά της. Και η πραγματικότητα, που αναδεικνύεται, μέσα (και) από τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος, στην πΓΔΜ, είναι αδυσώπητη, για τους Δυτικούς :

Η Δύση, ως σύνολο και ως πολιτικοοικονομικός και στρατιωτικός συνασπισμός, αλλά και ως τρέχουσα πολιτισμική αξία (και μαζύ της, η παγκοσμιοποίηση) έχει χάσει την διεισδυτική εμβέλειά της. Έχει παύσει να προσελκύει, ακόμη και τους ευρωπαϊκούς λαούς. Το, ακόμη χειρότερο, μάλιστα, είναι ότι απωθεί αυτούς, που παλαιότερα, έλκυε.  Και φυσικά, αυτό δεν είναι, καθόλου, τυχαίο, ή παροδικό. Και τούτο διότι η Δύση, έχει εξελιχθεί, πλέον, σε μια σκέτη αποτυχία.

Γι' αυτή την εξέλιξη, δεν φταίει κανείς άλλος, εκτός από τους Δυτικούς και ειδικότερα, τις ευρωπαϊκές ελίτ και την τοξικοποιημένη, από τους κανόνες του σύγχρονου οικονομικού φιλελευθερισμού, "Ε.Ε.", οι εκπρόσωποι της οποίας (ο κωμικοτραγικός Johannes Hahn και η λοιπή κομπανία της ευρωγραφειοκρατίας), αν και γνωρίζουν, το τεράστιο, αλλά και το, στρατηγικά, βαρύτατο και βαθύτατο πλήγμα, που δέχτηκαν, ως θεσμός, από έναν μικρό και πένητα λαό, μέσα στην ίδια την ευρωπαϊκή ήπειρο, καμώνονται, πως πέρα βρέχει και ότι μπορούν να κάνουν business as usual.

Δεν μπορούν, ό,τι και αν λένε και ό,τι και αν σκαρφιστούν. Η ηχηρότατη αποδοκιμασία, που υπέστησαν, από την υπερμεγέθη αποχή του σλαβομακεδονικού πληθυσμού, από το δημοψήφισμα (πρέπει να ξεπερνάει το 80% των Σλαβομακεδόνων), αλλά και από το σύνολο του εκλογικού σώματος, στην χώρα αυτή, στο οποίο η αποχή έφθασε και ξεπέρασε το 63%, με δεδομένο ότι ο αλβανικός πληθυσμός συμμετείχε, στην ψηφοφορία και ψήφισε, υπέρ του "ΝΑΙ", στην Συμφωνία των Πρεσπών και στην είσοδο της χώρας, στο ΝΑΤΟ και στην "Ε.Ε.", δεν μπορεί να κρυφθεί, ούτε και να αγνοηθεί, διότι, σε επίπεδο στυγνής πραγματικότητας, η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, με την αποχή από την ψηφοφορία, αρνήθηκε να επικυρώσει την Συμφωνία των Πρεσπών και ουσιαστικά, δεν αποδέχτηκε την σύνδεσή της, με την ένταξη της πΓΔΜ, στους ευρωατλαντικούς θεσμούς, μια σύνδεση, στην οποία, βλακωδώς, προέβη ο Ζόραν Ζάεφ, πιστεύοντας ότι έτσι, θα δελεάσει την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος.

Βέβαια, όλοι αυτοί θα επιχειρήσουν να αγνοήσουν το συντριπτικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 30/9/2018. Αυτό είναι δεδομένο και σίγουρο. Αλλά, δυστυχώς, γι' αυτούς, δεν παίζουν, μόνοι τους, όπως συνέβαινε, στην περίπτωση του ελληνικού δημοψηφίσματος. Υπάρχει η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, που, μετά την μεγάλη σκακιστική νίκη της, στο χθεσινό δημοψήφισμα, δεν πρόκειται να τους αφήσει, σε ησυχία, αφού οι Δυτικοί θα εξακολουθήσουν να αισθάνονται την καυτή ανάσα της, πίσω τους και θα υποστούν το κόστος των ενεργειών της, στην περιοχή των Βαλκανίων και σε ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή.

Έτσι, τα πράγματα γίνονται δύσκολα και μάλιστα, εξαιρετικά, δύσκολα, στην περιοχή μας. Ο αμερικανονατοϊκός σχεδιασμός, που προωθήθηκε, με θέρμη από την γερμανική κυβέρνηση και την "Ε.Ε.", ηττήθηκε (και για να αποφύγουν αυτή την ήττα, έτρεξαν, στα Σκόπια να στηρίξουν την κυβέρνηση του Ζόραν Ζάεφ και εκτέθηκαν, ανεπανόρθωτα, η Angela Merkel, o Αμερικανός υπουργός Άμυνας - το αποκαλούμενο "τρελό σκυλί" - James Mattis, η, επί των εξωτερικών υποθέσεων της "Ε.Ε.", Federica Mogherini, ο Jens Stoltenberg και όλο αυτό το δυτικό σκυλολόϊ) και με αυτά τα δεδομένα, καθίσταται σαφές ότι, για να σταθεί δυνατό να ολοκληρωθεί και να ευωδοθεί, ο σχεδιασμός αυτός, δεν επαρκούν τα ήπια μέτρα της αστικής νομιμότητας. Το παιχνίδι θα αγριέψει και είναι πιθανό, να μην επαρκέσουν, ούτε και τα μέτρα του χρηματισμού των βουλευτών της αντιπολίτευσης, εκ των οποίων απαιτούνται, τουλάχιστον, 10, προκειμένου να μπορέσει η ετοιμόρροπη κυβέρνηση συνασπισμού των Σοσιαλιστών - πρόκειται, για τους ανακυκλωμένους τιτοϊκούς γραφειοκράτες της αλήστου μνήμης Ένωσης "Μακεδόνων" Κομμουνιστών - του Ζόραν Ζάεφ και των αλβανικών κομμάτων να περάσει τις συνταγματικές αλλαγές, που απαιτεί η Συμφωνία των Πρεσπών, αφού η Μόσχα δεν πρόκειται να επιτρέψει τέτοιου είδους αλχημείες και έχει την δύναμη να τις αποτρέψει.

Άλλωστε, η ουσία είναι ότι ο σλαβομακεδονικός πληθυσμός δεν αποδέχεται την αλλαγή της ονομασίας της χώρας του. Με μια συμμετοχή, μόλις 662000 ψηφοφόρων στο δημοψήφισμα (σε ένα εκλογικό σώμα της τάξης του 1800000, ή, έστω, του 1400000 ψηφοφόρων, όπως λένε, τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης των Σκοπίων) η βούληση του εκλογικού σώματος είναι, περισσότερο, από σαφής. Έτσι, η αλλαγή της συνταγματικής ονομασίας της γειτονικής χώρας δεν είναι εύκολο να προχωρήσει, διότι οι Δυτικοί - ανάμεσα στά άλλα - δεν έχουν εκείνους τους μηχανισμούς, που θα τους επέτρεπαν να επιβάλουν τις θελήσεις τους. Δεν υπάρχει καμμία διαθέσιμη στρατιωτική χούντα, η οποία θα μπορούσε να στηρίξει μια φιλοδυτική εκτροπή, στην Σλαβομακεδονία. Αντιθέτως, αν υπάρξει ένα πραξικόπημα, αυτό θα γίνει από φιλορωσικές δυνάμεις και θα έλθει, ως απάντηση, στις πράξεις των Δυτικών.  

 Αλλά δεν χρειάζεται να προτρέχουμε. Ο Ζόραν Ζάεφ και οι εταίροι του, στην παρούσα φάση, έχουν το βαρύ και δύσκολο καθήκον να περάσουν τις απαραίτητες συνταγματικές αλλαγές, από την "μακεδονική" βουλή, με μια πλειοψηφία, τουλάχιστον, των 2/3 των βουλευτών. Το τί, το πώς και το εάν θα τα καταφέρει, μένει να το δούμε. 

Ο πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας, βέβαια, επισείει το φάσμα των πρόωρων βουλευτικών εκλογών, τον ερχόμενο Νοέμβριο, προκειμένου να πρσελκύσει ψήφους, από την αντιπολίτευση του ВМРО-ДПМНЕ, αλλά, εδώ ισχύει το ρητό "λαγός την φτέρη έσειε, κακό της κεφαλής του".

Εκτός εάν θέλει να την κοπανήσει, αφού και το ίδιο του το κόμμα φαίνεται να τον έχει αφήσει μόνο του, ενώ οι Ρώσοι τον έχουν προειδοποιήσει ότι θα πληρώσει πολύ, ακριβά, όσα έχει πράξει (με δεδομένη και ενεργή την, βυζαντινής προέλευσης, τακτική των δηλητηριάσεων, που, εσχάτως είναι δημοφιλής, στους ρωσικούς κύκλους, ως ένα όπλο καταπτόησης και κατατρομοκράτησης των αντιπάλων τους. Και όχι, μόνον, αυτή).

Πραγματικά, το μέλλον - το πολύ εγγύς μέλλον - πρόκειται να είναι συναρπαστικό, αφού οι επερχόμενες εξελίξεις, που θα είναι καταιγιστικές, δεν πρόκειται να αφήσουν ανεπαρέαστη, ούτε την ελληνική πολιτική σκηνή, στον βαθμό, που η τωρινή ήττα των κυβερνώντων, στα Σκόπια, είναι και μια μεγάλη ήττα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα προσωπικά.

Εδώ θα είμαστε (ελπίζω), για να τις δούμε.