Μετά την ελληνοϊταλική συμφωνία, για την AOZ, η ώρα της Αιγύπτου και μετά της Τουρκίας. (Αλλά, η διακηρυγμένη θέση της Άγκυρας ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, είναι αντιπαραγωγική και καθιστά αδύνατη κάθε διαπραγμάτευση).

Ότι η υπογραφή της ελληνοϊταλικής συμφωνίας, για τις θαλάσσιες ζώνες (την ΑΟΖ) , στον χώρο του Ιονίου πελάγους, που υπογραφηκε, χθες, 9/6/2020, από τους υπουργούς των Εξωτερικών των δύο χωρών Νίκο Δένδια και Luigi Di Maio , έχει κάποιο, καθόλου ασήμαντα, προβλήματα, ως προς το περιεχόμενο της συμφωνίας αυτής είναι κάτι περισσότερο, από βέβαιο. Ουσιαστικά η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη αποδέχτηκε όλες τις ιταλικές απαιτήσεις, με βάση την ελληνοϊταλική συμφωνία του 1977, δίνοντας μειωμένη επήρεια, ως προς την υφαλοκρηπίδα τους, στα ελληνικά νησιά του βόρειου Ιονίου πελάγους, αφού, παραδείγματος χάριν, η επιρροή, που προβλέπεται, για τα Διαπόντια νησιά (Οθωνούς, Ερικούσα κλπ) φθάνει, στο 70% και ειδικά, για τις Στροφάδες, η αντίστοιχη επιρροή τους φθάνει, μόλις, στο 32%. Είναι προφανές ότι αυτό το κομμάτι της συμφωνίας, με την Ιταλία, η χώρα μας θα το βρει μπροστά της, όταν κάποια στιγμή έλθει η ώρα της διαπραγμάτευσης, με την Τουρκία, για τις θαλάσσιες ζώνες, στο Αιγαί...