Πιστεύουν ο Stan Greenberg, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το εκλογικό επιτελείο τους ότι η Νέα Δημοκρατία θα φθάσει τα ποσοστά της, στα επίπεδα του 36-38%, στις δεύτερες βουλευτικές εκλογές; Αν ναι, τότε, είναι ηλίθιοι. (Αν και θεωρώ ότι, απλώς, το διαδίδουν, για προπαγανδιστικούς λόγους).

 

Αυτές τις ημέρες, ξεκινώντας από τις 9 Φεβρουαρίου 2023, το εκλογικό επιτελείο, στο μέγαρο Μαξίμου, προσπαθεί να επικοινωνήσει, στην ελληνική κοινωνία, ένα ενθαρρυντικό και φυσικά, αισιόδοξο μήνυμα, για τα εκλογικά ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας, κυρίως, στις αναμενόμενες δεύτερες βουλευτικές εκλογές (που θα ακολουθήσουν, μετά τις πρώτες, που θα διεξαχθούν, με το εκλογικό σύστημα της νοθευμένης απλής αναλογικής, που ψηφίστηκε, από την Βουλή, που είχε προκύψει, από τις βουλευτικές εκλογές της 20/9/2015), με το εκλογικό σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, που έχει ψηφίσει η παρούσα βουλή, προβάλλοντας τον ισχυρισμό, που αποδίδουν στον Αμερικανό επικοινωνιολόγο Stan Greenberg, ότι δηλαδή η Νέα Δημοκρατία μπορεί στις μεθεπόμενες βουλευτικές εκλογές, να φτάσει τα ποσοστά της, στα επίπεδα του 36%, έως 38%, εξασφαλίζοντας την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία του κυβερνητικού κόμματος. 

Αυτό είναι το σενάριο, που υποτίθεται ότι συζητήθηκε, στις 9/2 και παρουσιάστηκε, ως σοβαρή πιθανότητα και δυνατότητα, από τον Αμερικανό επικοινωνιολόγο, που έχει προσλάβει το κυβερνητικό κόμμα, στις, μάλλον, μακρόσυρτες βουλευτικές εκλογές, που πρόκειται να ακολουθήσουν και οι οποίες, κατά πάσα πιθανότητα - αν και όχι, βεβαιότητα -, θα είναι διπλές. Και υποτίθεται ότι αυτό είναι το συμπέρασμα, στο οποίο έχει καταλήξει ο Stan Greenberg, ο οποίος, όντας επικεφαλής ενός πολυπληθούς επιτελείου αναλυτών της εκλογικής συμπεριφοράς και των τάσεων, που επικρατούν, στις τάξεις των ψηφοφόρων, μέσα από τις αναλύσεις των δι εξαγόμενων φανερών και κρυφών δημοσκοπήσεων και ως χαράκτης της επικοινωνιακής εκλογικής στρατηγικής της ΝΔ, ο οποίος, μάλιστα, φέρεται να υποστηρίζει ότι, όσο αργήσει η διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών, τόσο το καλύτερο, για την Νέα Δημοκρατία, δίδοντας τον τόνο, στην εκπομπή θετικών, προς την κοινωνία, μηνυμάτων και θετικού λόγου, στην επικοινωνιακή τακτική και στρατηγική της κυβέρνησης και του κόμματος και λιγότερο, στην πόλωση και στις προσωπικες επιθέσεις, κατά του Αλέξη Τσίπρα, επειδή υπάρχουν οι αναμονές, για την πτώση των πληθωριστικών πιέσεων και της ακρίβειας, στους, αμέσως, επόμενους μήνες, όπως και οι επιπτώσεις, από τις όποιες προεκλογικές παροχές της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, συν το γεγονός ότι το εκλογικό επιτελείο του σημερινού πρωθυπουργού, δεν επιθυμεί να προσδιορίσει, ως ισοϋψή αντίπαλό του, τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτές οι υποτιθέμενες πεποιθήσεις και απόψεις, υποτίθεται ότι κάνουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να είναι κάθετος και απόλυτος, υιοθετώντας, πλήρως, αυτές τις πεποιθήσεις και απόψεις χωρίς, καν, να δέχεται αντίλογο, ως προς την ισχύ τους, ως προβολών του, αμέσως, ερχόμενου μέλλοντος.

Δεν αποκλείεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης να πιστεύει, σε αυτά, που λέγονται. Αλλά, εάν τα πιστεύει, τότε, είναι ηλίθιος και δεν έχει επίγνωση της κοινωνίας, εντός της όποιας υποτίθεται ότι βρίσκεται και της οποίας ηγείται. Θα πρόκειται, για μια κλασική περίπτωση ηγέτη, ο οποίος έχει αποκοπεί, από τα ρεύματα, που επικρατούν, στην κοινωνία και φυσικά, δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος, ο οποίος έχει βρεθεί και που πρόκειται να βρεθεί, σε μια τέτοια κατάσταση vertigo. Και σε αυτή την κατάσταση δεν τον ωθεί, μόνον, το γεγονός ότι αρέσκεται να ακούει αυτό, που θέλει και που του αρέσει να ακούει, αλλά και επειδή, στην παρούσα χρονική περίοδο, είναι γεγονός ότι στερείται αντιπάλου, αν και η αλήθεια είναι ότι, χωρίς να το αντιλαμβάνεται και χωρίς να το επιδιώκει, κάνει ό,τι μπορεί, για να καταστήσει, ως πραγματικό αντίπαλό του, τον Αλέξη Τσίπρα, αν και μέχρι τώρα, λόγω ενδογενών λόγων, που αφορούν τον ΣΥΡΙΖΑ και το άγος, όσων διέπραξε, κατά την διάρκεια του καλοκαιριού του 2015, που τον κυνηγάει και θα τον κυνηγάει, για πολλά χρόνια, ακόμη, με την μετατροπή του “όχι” του δημοψηφίσματος της 5/7/2015, σε “ναι”, καθώς και το, σχετικά, χαλαρό και ασταθές πολιτικό και κοινωνικό δέσιμο του κόμματος αυτού, με το εκλογικό του ακροατήριο, το οποίο παραμένει, σε σημαντικό βαθμό, δύσπιστο, καθιστώντας, το ποσοστό του 31,53%, που έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ, στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές της 7/7/2019, ως τον πήχη, με τον οποίο πρόκειται να έχουν να αναμετρηθούν ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, στις ερχόμενες βουλευτικές αναμετρήσεις, που θα πραγματοποιηθούν, εντός του 2023. Έναν πήχη, τον οποίο, ουδόλως, είναι δεδομένο ότι θα καταφέρουν να φθάσουν· αντιθέτως, μάλιστα, φαίνεται ότι κάτι τετοιο δεν είναι εύκολο. Είναι δύσκολο, όχι, όμως, απίθανο.

Αλλά, επανερχόμενος, στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αμερικανό επικοινωνιολόγο, που έχει προσλάβει, για να φέρει, εις πέρας, τις προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις, θέλω να πιστεύω ότι διαδίδουν και εκπέμπουν, εκ προθέσεως, αυτό το αισιόδοξο μήνυμα, προς το εκλογικό σώμα, στο οποίο απευθύνονται, για, καθαρά, προπαγανδιστικούς λόγους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να σφάλλω, ως προς αυτή την εκτίμηση, που αναφέρω, έστω και μερικώς. Φυσικά και μπορεί να σφάλλω και όλοι αυτοί να είναι ένα μάτσο ηλιθίων. Αλλά, κατά πάσα πιθανότητα, δεν είναι ηλίθιοι.

Στην ουσία τους, όλες αυτά οι αναλύσεις των εκλογικών στρατηγικών σχεδιασμών των κομμάτων και στη παρούσα περίσταση, της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μηταράκη, στηρίζονται, ως συμπεράσματα, από τις διάφορες και ποικίλες δημοσκοπήσεις και μετρήσεις των τάσεων του εκλογικού σώματος, συνήθως, είναι ελαττωματικές, επειδή είναι, εξ αρχής, πουλημένες και χρησιμοποιούνται, για προπαγανδιστικούς λόγους, με προφανή σκοπό να επηρεάσουν ένα όποιο τμήμα του εκλογικού σώματος, είτε επειδή, ακόμη και όταν προσπαθούν να είναι αντικειμενικές, δεν μετρούν, πολλές αυτό, που επιδιώκουν να μετρήσουν, είτε, στο σύνολο των μετρσεων, τις οποίες πραγματοποιούν, είτε επειδή δυσκολεύονται να προσεγγίσουν ένα σημαντικό κομμάτι των ψηφοφόρων, είτε επειδή οι ψηφοφόροι αποφεύγουν να εκδηλώσουν τις πραγματικές εκλογικές τους και για λόγους εμπιστοσύνης, απέναντι, στις εταιρείες δημοσκοπήσεων, είτε, λόγω αδιαφορίας, είτε, λόγω του φόβου της εκδήλωσης της εκλογικής τους προτίμησης.

Όλα αυτά τα δυσδιάκριτα δεδομένα εδράζονται, χαρακτηριστικά, στο παραπάνω αρχικο γράφημα των προεδρικών εκλογών του πρώτου γύρου των κυπριακών προεδρικών εκλογών της 5/2/023, όπου ο Νίκος Χριστοδουλίδης, που διέσπασε τον δεξιό Δημοκρατικό Συναγερμό και πήρε μέρος, σε αυτές, ως ανεξάρτητος υποψήφιος των κομμάτων του κέντρου, ενώ οι δημοσκοπήσεις τον παρουσίαζαν, κάπου, ανάμεσα, στο 35%, με 40%, για να περιοριστεί, εκλογικά, στο 32%, ενώ ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, που υποστηρίχθηκε, από το ΑΚΕΛ και οι δημοσκοπήσεις τον εμφάνιζαν, ως τρίτο, τελικά, κατέλαβε την δεύτερη θέση και συμμετέχει, φθάνοντας, στο 29,6%, στον σημερινό (13/2/2023) δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, στην Κύπρο, ευρισκόμενος, σε μικρή απόσταση, από τον Νίκο Χριστοδουλίδη και τελικά, ο υποψήφιος του κυβερνητικού Δημοκρατικού Συναγερμού Αβέρωφ, Νεοφύτου στον οποίο οι πλείστες δημοσκοπήσεις έδιναν την δεύτερη θέση, βρέθηκε, στην τρίτη θέση, με ποσοστό 26,1%.

Όπως φαίνεται και ένα όχι ασήμαντο τμήμα του ελληνικού εκλογικού σώματος, στην Ελλάδα, εμφανίζεται να είναι μετέωρο, παρά το άλλοι, εκ των ψηφοφόρων αυτών, εμφανίζονται να είναι μετέωροι, ενώ, στην πραγματικότητα, έχουν αποφασίσει το τι θα ψηφίσουν και απλώς, προβαίνουν, σε απόκρυψη, ή και στρεβλώνουν την πραγματικότητα, ως προς την εκλογική προτίμησή τους, στην πράξη, όταν έλθει η ώρα, ή έχουν καταλήξει, ως προς το τι δεν πρόκειται να ψηφίσουν και έχουν περιορίσει την εκλογική τους προτίμηση, σε ένα, συνήθως, δίπολο (ή και ευρύτερο των δυο) κομμάτων, κάτι, που θα κατασταλάξει, στην πορεία, και όπως φαίνεται, από αυτό το τμήμα των ψηφοφόρων, η Νέα Δημοκρατία πρόκειται να έχει περιορισμένες εισροές.

Αλλά, πέραν τούτων, η αποδιδόμενη, στον Stan Greenberg, εκτίμηση ότι η Νέα Δημοκρατία, φθάνοντας, στα επίπεδα εκλογικών ποσοστών της τάξεως του 36%-38%, στην, αμέσως, μεθεπόμενη εκλογική αναμέτρηση, δεν είναι ακριβής και είναι, μερικώς, αληθής, γεγονός, το οποίο σημαίνει ότι με ποσοστά της τάξεως του 36% και του 37%, η Νέα Δημοκρατία δεν σχηματίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Μπορεί να επιδιώξει τον σχηματισμό μιας συμμαχικής κυβέρνησης, όχι, όμως, αυτοδύναμη κυβέρνηση, την οποία, όμως, μπορεί να σχηματίσει, οριακά, με το 38% των ψήφων του εκλογικού σώματος, στις βουλευτικές εκλογές, που θα γίνουν - εάν γίνουν -, με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής. 

Αλλά πιστεύει κανείς ότι η Νέα Δημοκρατία, σε οποιεσδήποτε βουλευτικές εκλογές, πρόκειται να φθάσει, στο 36%-38%;

Δεν νομίζω. Πιστεύω ότι όσοι λένε, στον σημερινό πρωθυπουργό, ότι  «ο Αμερικάνος θα τους πάρει στο λαιμό του» και ότι «Άμα επαναπαυθούμε, στις δάφνες μας, μπορεί να το πληρώσουμε ακριβά», έχουν δίκιο. Μιλούν, σωστά, έστω και αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης (όπως λέει το κοινοβουλευτικό, το κομματικό και το κυβερνητικό ρεπορτάζ) αρνείται, πεισματικά, να τους ακούσει. Όπως παραδέχονται κορυφαία κυβερνητικά στελέχη ο πρωθυπουργός και αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι καθόλου ανοιχτός, σε τυχόν αμφισβήτηση της εκλογικής λογικής ανάλυσης και στρατηγικής του Stan Greenberg, ενώ, όπως αναφέρουν οι συνομιλητές του Κυριάκου Μητσοτάκη, αντιδρά, με εμμονική ένταση, στην όποια κατάθεση, αντίθετων απόψεων και προβληματισμών, για το εκλογικό αποτέλεσμα.

Αν είναι έτσι, σφάλλει, οικτρά και συμπεριφέρεται, ως ηλίθιος. Αν και εχω αμφιβολίες, γι’ αυτό.

Θα δούμε...