Αυτές τις ημέρες πρόκειται η φιλανδική κυβέρνηση να αποφασίσει, για το εάν θα υποβάλει αίτημα τάξης ένταξης της χώρας της στο ΝΑΤΟ, ή όχι. Το ζήτημα είναι πολύ κρίσιμο, διότι θα οδηγήσει σε ρήξη και σε μια καταστροφική, για τον φιλανδικό λαό, πολεμική σύγκρουση, με την Ρωσία, η οποία έχει προειδοποιήσει για τις καταστροφικές συνέπειες, που πρόκειται να υπάρξουν εάν η Φιλανδία και μαζί μ’ αυτήν και η Σουηδία, γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ, εγκαταλείποντας την στάση της ουδετερότητας την οποία κρατούσαν και κρατούν, μέχρι σήμερα.
Και ειδικά, η φιλανδική κυβέρνηση το σκέφτεται πάρα πολύ και παρότι, όπως φαίνεται και όπως δηλώνει, είναι θετική, στο να υποβάλει σχετικό αίτημα ένταξης της χώρας της στο ΝΑΤΟ, μέχρι τώρα, παρά την έγκριση του φιλανδικού κοινοβούλιο, που έχει αποσπάσει, παραμένει επιφυλακτική, ενώ ο Φιλανδός πρόεδρος επιφυλάσσεται και αυτός, προτιθέμενος, εντός των ημερών, να ανακοινώσει την δική του θέση, για το ζήτημα αυτό.
Καλά και σοφότατα θα πράξουν, εάν αποφασίσουν να μην υποβάλουν αίτημα, για ένταξη της χώρας τους, στο ΝΑΤΟ· και εάν το Ελσίνκι και η Στοκχόλμη αποφασίσουν να υποβάλουν τα σχετικά αιτήματα, τότε, πολύ καλά θα πράξουν οι χώρες του ΝΑΤΟ - ή κάποιες από αυτές, αφού οι αποφάσεις αυτού του επιπέδου απαιτούν την ύπαρξη ομοφωνίας - να μην αποδεχθούν αυτά τα αιτήματα, διότι η υποβολή και πολύ περισσότερο, η αποδοχή τους θα οδηγήσουν τους δυο σκανδιναβικούς λαούς, στον πόλεμο και στην καταστροφή.
Τις συνέπειες και τις βαθύτερες αιτίες της, μέχρι στιγμής, υποτιθέμενης και αναμενόμενης ένταξης των δυο σκανδιναβικών κρατών, στο ΝΑΤΟ, είναι που θα εξετάσουμε, στο σημερινό ανάγνωσμα, το οποίο αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου άρθρου, που έχω δημοσιεύσει, σε αυτό, εδώ, το μπλογκ και το οποίο άρθρο έχει τίτλο : Casus belli, για την Μόσχα, η ένταξη της Φιλανδίας και της Σουηδίας, στο NATO; Θα τολμήσουν το Ελσίνκι και η Στοκχόλμη να κάνουν ένα τέτοιο εγχείρημα; (Ελπίζω πως όχι).
Απλούστατα, η Ρωσία δεν πρόκειται να ανεχθεί να ενταχθεί η Φιλανδία, στο ΝΑΤΟ.
Η τοποθέτηση μιας νατοϊκής αντιβαλλιστικής ασπίδας, στην γειτονική της χώρα, με την οποία μοιράζεται μια συνοριακή γραμμή 1341 χλμ, σημαίνει ότι απειλείται η περιοχή εκτόξευσης των βαλλιστικών πυραύλων της Ρωσίας, σε ενδεχόμενο πόλεμο, με το ΝΑΤΟ και φυσικά, το ρωσικό πυρηνικό οπλοστάσιο κινδυνεύει, ακόμη περισσότερο, από όσο κινδυνεύει σήμερα, μετά την ένταξη των τριών χωρών της Βαλτικής και των χωρών του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας, που βρίσκονται κοντά, στην ρωσική περιοχή του Καλίνινγκραντ και σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή Ρωσία.
Το ίδιο, πιθανότατα, θα συμβεί, εάν μαζί με την Φιλανδία υποβάλει αίτηση για ένταξη στο ΝΑΤΟ και η Σουηδία. Οι λόγοι είναι πολύ απλοί, όπως φαίνεται και από τον χάρτη της περιοχής και είναι οι ίδιοι, που οδήγησαν την Μόσχα, στην εισβολή, πρώτα, στην Γεωργία, τον Αύγουστο του 2008 και τώρα, στην εισβολή, στην Ουκρανία και τον πόλεμο που μαίνεται, εκεί.
Όλη η υπόθεση ξεκινά, από τον σχεδιασμό της ανάπτυξης μιας νατοϊκής - δηλαδή, ουσιαστικά, αμερικανικής - αντιπυραυλικής ασπίδας, γύρω από την Ρωσία, ώστε να μπορούν να αναχαιτιστούν οι ρωσικοί υπερηχητικοί πύραυλοι, τους οποίους το ΝΑΤΟ δεν μπορεί, στην παρούσα φάση, με άλλον τρόπο να αντιμετωπίσει.
Έτσι, πίσω από την ρωσική εισβολή, βρίσκεται η επιθυμία του ΝΑΤΟ να τοποθετήσει μια ενιαία αντιβαλλιστική ασπίδα, στην Ουκρανία, στην Πολωνία, στην Ρουμανία και τώρα, στην Φιλανδία και στην Σουηδία, η οποία ασπίδα θα μπορεί να αναχαιτίσει και να εξουδετερώσει το ρωσικό πυρηνικό οπλοστάσιο, πριν οι ρωσικοί βαλλιστικοί πύραυλοι εκτοξευθούν, ή όταν θα βρίσκονται, στην αρχική φάση της εκτόξευσής τους.
(Για τον ουκρανικό πόλεμο, υπάρχει και μια, ακόμη, αιτία και η οποία αφορά την συμφωνία που έκανε το Κίεβο, με την Ουάσινγκτων, με την οποία η Ουκρανία ανεξαρτοποιείται πυρηνικά, από την Ρωσία, αφού το Κίεβο θα μπορεί να προμηθεύεται πυρηνικά καύσιμα, για τα πυρηνικά της εργοστάσια, από τις ΗΠΑ και θα μπορούσαν να κατασκευάσουν πυρηνικές βόμβες, οι οποιες θα απειλούσαν την Ρωσία. Τελικά, μετά την ρωσική εισβολή, στην Ουκρανία, η αμερικανική κυβέρνηση φαίνεται ότι κάνει πίσω και δείχνει ότι δεν διατίθεται να χορηγήσει πυρηνικά καύσιμα, στο Κίεβο, δίνοντας βάση, στην σχετική αιτίαση της Μόσχας).
Αναφερόμενος, στον διεξαγομενο ουκρανικό πόλεμο, πρέπει να επισημάνω ότι οι ρωσικοί υπερηχητικοί πύραυλοι που χρησιμοποιεί η Μόσχα, έχουν την δυνατότητα να φέρουν και πυρηνικές κεφαλές. Οι πύραυλοι αυτοί δεν αναχαιτίζονται από τους αμερικανικούς Patriot και έτσι δεν μπορεί να λειτουργήσει η αντιπυραυλική ασπίδα, εκτός αν τοποθετηθούν τα συστήματα αυτά της ασπίδας αυτής, στην Ουκρανία, στην Πολωνία και στην Φιλανδία, οι οποίες, δια αυτού του τρόπου, γίνονται συνιστώσες της αντιβαλλιστικής ασπίδας και έτσι καθίστανται στόχοι της Μόσχας, η οποία θεωρεί ότι απειλούνται τα πυρηνικά της όπλα.
Όπως, ορθότατα, λέει ο καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής και Στρατιωτικών Επιστημών της Σχολής Ευελπίδων και πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Ελέγχου Όπλων κ. Θεόδωρος Λιόλιος, στις συνθήκες, που έχουν, τώρα, διαμορφωθεί, “το σιδηρούν παραπέτασμα αντικαθίσταται, με ένα πυρηνικό παραπέτασμα” και μιλώντας, για την πρώτη κίνηση της Ρωσίας, αναφέρει, απερίφραστα, τα εξής :
”Περιμένω πολύ σύντομα να υποσκάψουν, τελείως και να αλλοιώσουν τις συνθήκες απαγόρευσης πυρηνικών δοκιμών, ακόμη και την τελευταία, που βοήθησε να υπάρχει ειρήνη, στον κόσμο· η συνθήκη απαγόρευσης πυρηνικών δοκιμών, κινδυνεύει. Η πρώτη κίνηση της Ρωσίας είναι να κάνει πυρηνική δοκιμή, αποσυρόμενη από τη συνθήκη απαγόρευσης” και προσέθεσε ο καθηγητής ότι “έχουμε χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές, αλλά δεν έχει σημασία ο αριθμός κεφαλών, αλλά η ευστοχία του μέσου μεταφοράς, το πυραυλικό/βομβαρδιστικό σύστημα και τι ισχύ έχει η καθεμιά πυρηνική κεφαλή. Όλα αυτά είναι ένας συνδυασμός που δίνει τη θνησιμότητα ενός πυρηνικού οπλοστασίου και την καταστροφικότητα που μπορεί να έχει σε κάθε χώρα …. Σήμερα αυτό που ανησυχεί την ανθρωπότητα είναι αν θα χρησιμοποιήσει η Ρωσία πυρηνικά όπλα. Στην φάση αυτή δεν υπάρχει ένας ιδιαίτερος κίνδυνος, όπως χαρακτηριστικά, το λένε και οι ΗΠΑ. Γίνονται λεονταρισμοί προκειμένου να επέλθει μια ισορροπία στον συμβατικό πόλεμο”.
Έτσι, ενώ δεν υπάρχει κανένας στρατηγικός λόγος, για να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα από την Ρωσία, στην Ουκρανία, εκτός αν απειληθεί η ίδια η Ρωσία - δηλαδή το πυρηνικό της οπλοστάσιο, αυτό δεν αποκλείεται να συμβεί, στην Ουκρανία, ή αλλού.
Σε αυτή την περίπτωση, όμως, δεν έχουμε να κάνουμε με την ρωσοουκρανική πολεμική σύγκρουση, αλλά έχουμε να κάνουμε, με έναν ρωσονατοϊκό πόλεμο, ο οποίος, στην πρώτη του φάση, θα είναι συμβατικός και αναπόφευκτα, θα οδηγηθεί, στο να μετατραπεί, σε πυρηνικό πόλεμο, επειδή η Ρωσία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την υπεροπλία του ΝΑΤΟ και θα χάσει.
Όπως λέει ο κ. Λιόλιος : ”Το ΝΑΤΟ προφανώς θέλει να δημιουργήσει βάσεις γύρω από τη Ρωσία με κύριο σκοπό να αναχαιτιστούν οι υπερηχητικοί πύραυλοί της. Μιλώ για την αντιβαλλιστική ασπίδα που επρόκειτο να υπάρξει στην Ουκρανία, στη Γεωργία, στην Πολωνία και σε άλλες χώρες του ΝΑΤΟ γύρω από τη Ρωσία. Η τοποθέτηση μιας ασπίδας για αναχαίτιση των βαλλιστικών πυραύλων στα σύνορα της Ρωσίας, σημαίνει ότι τα ραντάρ τούς εντοπίζουν νωρίς και η αναχαίτιση μπορεί να γίνει προτού οι πύραυλοι αυτοί γίνουν υπερηχητικοί …. Η ισχύς κάθε όπλου αξιολογείται σε ισοδύναμο ΤΝΤ. και όταν λέμε «κιλοτόνος», εννοούμε χιλιάδες τόνους από ΤΝΤ. Στην Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι είχαμε 15 και 20 κιλοτόνους. Τα σημερινά συστήματα περιλαμβάνουν εκατοντάδες κιλοτόνους και μεγατόνους. Φτάνουμε σήμερα σε εκατομμύρια τόνους ισοδύναμο ΤΝΤ …. Εν ολίγοις μιλάμε για όπλα που είναι 1000 φορές πιο ισχυρά απ’ αυτά της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι. Ο πυροκροτητής στα σημερινά θερμοβαρικά όπλα είναι μια βόμβα τύπου Ναγκασάκι. Από εκεί ξεκινά η ανάφλεξη και έχουμε μια βόμβα υδρογόνου, με πυροκροτητή βόμβας Ναγκασάκι .… Τα πυρηνικά, άλλωστε, δεν θα δηλητηριάσουν περιοχές, σε μεγάλες αποστάσεις. Στην περίπτωση της Χιροσίμα, για παράδειγμα, δεν είχαμε ιδιαίτερα αυξημένες τοξικές τιμές, στο Τόκιο. Τα πυρηνικά όπλα δεν είναι έτσι, όπως νομίζουμε. Μπορούν να καταστρέψουν μια μεγάλη περιοχή, αλλά όχι μια χώρα. Το δόγμα είναι να χρησιμοποιηθούν σε μεγάλες ποσότητες για να καταστραφεί το οπλοστάσιο του αντιπάλου”, ενώ το περίφημο «πυρηνικό κουμπί» “είναι μια έννοια γραφική”, αφού, όπως ο καθηγητής εξήγησε, “η έναρξη ενός πυρηνικού πολέμου μπορεί να γίνει με τους εξής τρεις τρόπους”:
Με βαλλιστικούς πυραύλους εδάφους-εδάφους που δεν ανακαλούνται.
Με πυραύλους Κρουζ και από τα υποβρύχια και
Με Πυρηνικά βομβαρδιστικά, που βρίσκονται, στην Βρετανία και αποτελούν αντίβαρο, στα ρωσικά βομβαρδιστικά. Αυτά μπορούν να ανακληθούν, αφού, προηγουμένως, τρομοκρατήσουν τους αντιπάλους και τον κόσμο ολόκληρο και για τον λόγο αυτόν, ο Βλαντιμίρ Πούτιν έθεσε το ρωσικό πυρηνικό οπλοστάσιο, σε κατάσταση πλήρους ετοιμότητας.
Αυτά είναι τα ωμά ρεαλιστικά δεδομένα, τα οποια αντιμετωπίζουμε, σήμερα. Και αυτά τα ίδια ρεαλιστικά και ωμά δεδομένα έχει να αντιμετωπίσει, συν τοις άλλοις, ως αμείλικτα διλήμματα να αντιμετωπίσει ο Βλαντιμίρ Πούτιν και η ρωσική ηγεσία, πολύ περισσότερο, εάν η Φιλανδία, αλλά και η Σουηδία, ενταχθούν, στο ΝΑΤΟ.
Για μένα, κατά την γνώμη μου, ο πρόεδρος Πούτιν δεν πρόκειται να αποδεχθεί μια τέτοια ένταξη αυτών των δύο χωρών, στο ΝΑΤΟ. Αυτό σημαίνει ότι θα λάβει όλα τα απαραίτητα στρατιωτικά μέτρα για να αποφύγει την ολοκλήρωση της δημιουργίας μιας άμεσης απειλής, για το ρωσικό πυρηνικό οπλοστάσιο.
Δηλαδή με λίγα λόγια η ρωσική ηγεσία ηγεσία θα επιλέξει τον πόλεμο, προκειμένου να αποφύγει αυτού του είδους την εξέλιξη.
Γι’ αυτό τον λόγο, το Ελσίνκι και η Στοκχόλμη πρέπει να την δείξουν την απαραίτητη υπευθυνότητα και να αφήσουν να λειτουργήσει το ένστικτο αυτοσυντήρησης των ελίτ και των λαών των δύο αυτών σκανδιναβικών χωρών. Αλλιώς τα πράγματα πρόκειται να εξελιχθούν, προς μια πάρα πολύ άσχημη και χείριστη κατεύθυνση.
Ελπίζω ότι θα πρυτανεύσει η λογική και δεν πρόκειται να γίνουν τα απονενοημένα διαβήματα, τα οποία, τώρα, συζητούνται και για τα οποία, εντός των ημερών, θα λυθούν οι κρίσιμες αποφάσεις, από την φιλανδική και την σουηδική ηγεσία.
Αλλά, στην εποχή που ζούμε, τίποτε δεν είναι σίγουρο. Η περιπέτεια της Ουκρανίας μας βεβαιώνει, για το γεγονός ότι οι καπιταλιστικές ελίτ της Δύσης δεν σκέπτονται ορθολογικά και όλα όσα λέει η Ουάσινγκτων και οι δυτικές ηγεσίες και ελίτ, περί δημοκρατικών δικαιωμάτων, εδαφικής ακεραιότητας και της ανεξαρτησίας των κρατών, ή περί αναιτιολόγητης ρωσικής εισβολής κλπ αποτελούν αποπροσανατολιστική προπαγάνδα, για να αποκρύψουν την δική τους σαφέστατη επιθετική διάθεση, στάση και συμπεριφορά, που οδηγούν τους δυτικούς ηγέτες, στην επίδειξη αυτού του λειτουργικού ανορθολογισμού.
Βέβαια, η εμπειρία διδάσκει και αυτή είναι η μόνη ελπίδα και η μόνη ακτίδα φωτός, μέσα στην παρούσα ζοφερή διεθνή κατάσταση, που έχει δημιουργηθεί, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Οψόμεθα. Ο καιρός, γαρ, εγγύς…
Σχόλια
Η Μόσχα έχει άλλες απόψεις.
Ως εκ τούτου, πρέπει να περιμένουμε την συνέχεια. Θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον…