Η σταδιακή άρση των περιοριστικών μέτρων, για τον SARS-COVID-2019 και ο μαινόμενος εμπορικός πόλεμος, ως πραγματική αιτία, που "δικαιολογεί" την λήψη τους. (Θα αποτελέσει μέγα στρατηγικό σφάλμα του Κυριάκου Μητσοτάκη η μη διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών).

Στις 28 Απριλίου 2020, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο της κοινής λογικής, ανακοινώνοντας μια σταδιακή, έστω, άρση των περιοριστικών μέτρων, που ο ίδιος, σφάλλοντας, αποφάσισε να πάρει, στις 13 Μαρτίου, με εκκίνηση των μέτρων αυτών, την επόμενη ημέρα.

Από το τίποτε, κάτι είναι κι αυτό, αν και αυτή η κλιμάκωση και η αντίστοιχη αποκλιμάκωση των περιοριστικών μέτρων υπήρξαν μέρος του ευρύτερου σχεδιασμού του πρωθυπουγού, τον οποίον πολλά μέλη της κυβερνήσεώς του (προφανώς, τα μέλη του οικονομικού του επιτελείου και των παραγωγικών υπουργείων, τα οποία, τελικώς, απέτυχαν να τον πείσουν, αλλά η αλήθεια είναι ότι έπραξαν σωστά), όπως είπε ο ίδιος ο πρόεδρος της κυβερνήσεως, προσπάθησαν να τον πείσουν να μην τα πάρει, διότι εκτιμούσαν ότι θα ήσαν καταστροφικά, για την οικονομία και ίσως, για την ίδια την κυβέρνηση.

Τελικά, από καθαρά πολιτική πλευρά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδεικνύεται ότι, βραχυπρόθεσμα, είχε δίκιο. Η αποδοχή των μέτρων, που έλαβε, από την ελληνική κοινωνία είναι τεράστια (πάνω, από το 80%, ενώ και το κυβερνητικό κόμμα απολαμβάνει την δημοσκοπική εκτίμηση των πολιτών, στα επίπεδα άνω - ίσως και πολύ άνω - του 45%). 

Αυτό το γεγονός, όμως, έχει κοντά ποδάρια, διότι η απλή αλήθεια είναι ότι η λήψη των μέτρων, που πραγματοποίησε ο πρωθυπουργός, έπληξαν και πρόκειται να πλήξουν, καίρια, την οικονομία και ως εκ τούτου, οι υπουργοί του είχαν δίκιο. Ως εκ τούτου, αυτή η πολιτική επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη μπορεί να του είναι πολύ χρήσιμη (όπως έχω, ήδη, γράψει, στο, αμέσως,  προηγούμενο δημοσίευμά μου, σε αυτό, εδώ το μπλογκ), μέσα, στα πλαίσια ενός βραχυπρόθεσμου πολιτικού τακτικισμού, ο οποίος τον οδηγεί, στην προκήρυξη βουλευτικών εκλογών, το αργότερο, μέσα στο καλοκαίρι και το φινόπωρο του 2020.

Αν δεν το πράξει, αν δηλαδή, δεν προκηρύξει βουλευτικές εκλογές, το σφάλμα του θα αποδειχθεί ότι είναι στρατηγικής φύσεως και θα είναι, ως εκ τούτου, μεγάλο. Πολύ μεγάλο.

Και φυσικά, το σφάλμα αυτό θα προστεθεί, στο πρώτο του σφάλμα, που έχει να κάνει, με την λήψη των μέτρων, για την αντιμετώπιση του νέου κορωνοϊού.

Προφήτης δεν είμαι, αλλά νομίζω ότι δεν θα πράξει αυτό το σφάλμα.

Το γιατί ο πρωθυπουργός έσφαλε, παίροντας τα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας των πολιτών, που έχουν, ως αποτέλεσμα, την παράλυση της οικονομικής δραστηριότητας και την επεχόμενη πτώση του ελληνικού ΑΕΠ, που θα είναι, σε κάθε περίπτωση, πολύ μεγάλη, δεν είναι δυσχερές να το αντιληφθούμε, εξετάζοντας το πρόβλημα ττου ίδιου του κορωνοϊού, ως πηγή ασθένειας. 

Ας το δούμε, για να αντιληφθούμε, περί τίνος πρόκειται.

Με πιάνουν, ακατάπαυστα, τα γέλια όταν ακούω τους διάφορους ειδήμονες (λοιμωξιολόγους, σαν τον Σωτήρη Τσιόδρα και την παρέα του), αλλά και τους άλλους επιστήμονες της ιατρικής, που καλούνται και παρουσιάζονται, στα μονοθεματικά και προπαγανδιστικά ΜΜΕ, να επαναλαμβάνουν, μονότονα, ότι είναι το αναμενόμενο εμβόλιο, κατά του SARS-COVID-2019, που θα σώσει τις κοινωνίες, από αυτόν τον νέο κορωνοϊό και ότι αυτό το εμβόλιο επίκειται να βρεθεί, σε βάθος χρόνου, που, πάνω-κάτω, κυμαίνεται, στο ένα έτος.

Εννοείται ότι όλα αυτά είναι ανοησιολόγες προβλέψεις, οι οποίες γίνονται, προκειμένου να πείσουν τις κοινωνίες να κάνουν υπομονή και να αποδεχθούν, άκριτα και δίχως καμμία αντίρρηση όλο αυτό το απίστευτα, άσκοπο, ως προς το περιεχόμενό του, πακέτο μέτρων, που περιορίζουν τις ελευθερίες των πολιτών και καταστρέφουν την οικονομική δραστηριότητα, στην πλανητική οικονομία, μετατρεπόμενο το πακέτο αυτό, ως ένα όπλο, το οποίο χρησιμοποιείται, μέσα στα πλαίσια ενός αμείλικτου εμπορικού πολέμου, ο οποίος, πέρα από την, περαιτέρω, αποδυνάμωση της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης, αποσκοπεί, παράλληλα, στην οικονομική αποδυνάμωση του, γοργότατα, ανερχόμενου κινεζικού γίγαντα, έστω και αν αυτό το πακέτο μέτρων πλήττει και τις οικονομίες των χωρών της πολυγερασμένης Δύσης. (Το τί θα πετύχουν, αυτό είναι κάτι που θα το δούμε, σε βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη βάση, όταν έλθει η ώρα του απολογισμού).

Όλη αυτή η φιλολογία, περί του σωτήριου εμβολίου κατά του νέου κορωνοϊού, είναι μια σκέτη ανοησία, επειδή, απλούστατα, όλοι οι σοβαροί λοιμοξιολόγοι και οι επιστήμονες, που δουλεύουν, στα ιατρικά και βιολογικά εργαστήρια γνωρίζουν ότι η δημιουργία εμβολίων, κατά των κορωνοϊών, απαιτεί μια πολύ επίπονη και δύσκολη εργασία, η οποία θα είναι μακράς διαρκείας και μπορεί, στο τέλος να είναι και αναποτελεσματική, επειδή η φύση των κορωνοϊών είναι πολύ περίεργη και αυτό δημιουργεί πολλές δυσκολίες, στην αντιμετώπισή τους, με τα εμβόλια, τα οποία και όταν, ακόμη, βρεθούν, μπορεί να είναι - και συνήθως, είναι - αναποτελεσματικά.

Αυτό τις περισσότερες φορές συμβαίνει, επειδή οι θάνατοι, που επέρχονται, δεν οφείλονται, απλώς, στην ύπαρξη των ίδιων των κορωνοϊών, αλλά, στην αντίδραση, που κάνει, στην παρουσία τους, το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα. Εδώ, μάλιστα, πρέπει να τονίσω αυτό, που κάποια στιγμή είπε και ο ίδιος ο Σωτήρης Τσιόδρας, σε μια από τις καθημερινές ομιλίες και συζητήσεις, που διεξάγει και το οποίο είναι ότι, για τους προηγούμενους κορωνοϊούς τύπου SARS και MERS, που παρουσιάστηκαν, πριν λίγα χρόνια, κυρίως, στην αραβική χερσόνησο, τα παγκόσμια βιολογικά εργαστήρια δεν κατάφεραν, μέχρι σήμερα, να κατασκευάσουν τα απαραίτητα εμβόλια, για την αντιμετώπισή τους και ότι τα εμβόλια, που κατασκευάστηκαν, αποδείχτηκαν αναποτελεσματικά.

Αυτή η δυσάρεστη εξέλιξη, όπως συνέβη, με τους ιούς SARS και MERS, μπορεί, κάλλιστα, να συμβεί και με τον τωρινό κορωνοϊό, για τον οποίο παίρνονται - και πιθανότατα, να ξαναπαρθούν - όλα αυτά τα μέτρα περιορισμού της οικονομικής δραστηριότητας. Άλλωστε, το γεγονός ότι και ο COVID-2019, ανήκει και αυτός, στην οικογένεια των ιών SARS, συνηγορεί, υπέρ της έλευσης του απαισιόδοξου σεναρίου, το οποίο προβλέπει ότι το επιθυμητό εμβόλιο να μην βρεθεί, ή ότι μπορεί το όποιο εμβόλια βρεθεί να είναι, σε μεγάλο βαθμό, αναποτελεσματικό. 

Βέβαια, ο ανθρώπινος οργανισμός έχει πολλούς μηχανισμούς άμυνας, κατά αυτού του τύπου των ιώσεων, όμως, ατυχώς, δεν έχει βρεθεί εμβόλιο, το οποίο να είναι ικανό να κινητοποιήσει αυτούς τους μηχανισμούς. Ως εκ τούτου, όσα, τώρα, λέγονται, αποτελούν πομφόλυγες και αποτελούν εργαλεία προπαγάνδας, τα οποία - βλέποντας την μεγάλη εικόνα της στρατηγικής του εμπορικού πολέμου, ο οποίος διεξάγεται - χρησιμοποιούνται, από τις διάφορες ελίτ της Δύσεως και κυρίως, από τους Αμερικανούς και τους λοιπούς Δυτικούς στρατηγιστές, που αποσκοπούν, σε μια νίκη, έναντι των ηγετών του Πεκίνου, έστω και αν αυτή η νίκη ακρωτηριάζει, λιγότερο, ή και περισσότερο και τις οικονομίες και τις κοινωνίες των χωρών τους. (Ο απολογισμός, σε κάθε περίπτωση, θα γίνει, στο τέλος, όσο χρόνο και αν πάρει, για να έλθει αυτό το τέλος).

Άλλωστε, παρά τις όσες ψευδοεπιστημονικές τερατολογίες λέγονται, η άλήθεια είναι ότι, η πιθανότητα μόλυνσης των πληθυσμών, από τον νέο κορωνοϊό, δεν είναι, κατά 30 φορές, μεγαλύτερη, από τον αντίστοιχο κίνδυνο μόλυνσής τους, από την κοινή γρίπη. Ο σχετικός κίνδυνος είναι ίδιος, με αυτόν της γρίπης, ενώ η πιθανότητα του θανάτου των ανθρώπων, που αποτελούν τον γενικό πληθυσμό, από τον SARS-COVID-2019, φθάνει, μόλις, στο 0,1% (και αυτό το ποσοστό μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι και υπερβολικα, μεγαλύτερο, από το πραγματικό). 

Εννοείται, λοιπόν, ότι αυτοί, που έχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο να μολυνθούν και να πεθάνουν, από τον SARS-COVID-2019, είναι ο γέρικος πληθυσμός και όσοι έχουν άλλα σοβαρά χρόνια προβλήματα υγείας, οι οποίοι, προφανώς, πρέπει να προστατευθούν, με κάθε δυνατό και χρήσιμο μέτρο, εκτός του κλεισίματος των οικονομιών των χωρών.

Αυτό, που δεν έπρεπε να γίνει και το οποίο δεν πρέπει να συνεχισθεί, είναι το κλείσιμο του γενικού πληθυσμού, στα σπίτια του και η αποδιοργάνωση και η παύση ολόκληρων τομέων των οικονομικών δραστηριοτήτων.

Έστω και έτσι, ο πρωθυπουργός, μετά τις καταστροφικές αρχικές επιλογές, οδηγείται, προς την σωστή κατεύθυνση.

Κάτι είναι κι' αυτό. Και μακάρι να συνεχίσει, σε αυτόν τον δρόμο...