"Ευρωπαϊκή Ενωση" : Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν. (Τσιγκούνικα και καχεκτικά δανειστικά σχήματα 540 δισ. €, συνοδευόμενα από "ντροπαλά" και "ήπια" Μνημόνια, έρχονται να αντιμετωπίσουν τις εσφαλμένες πολιτικές, που εφαρμόζονται, για την πανδημική κρίση).

Ότι οι "Ευρωπαίοι" είναι ηλίθιοι (μιλάμε για τις ευρωπαϊκές ελίτ, τους "ευρωπαϊστές" και τα προπαγανδιστικά δημοσιογραφικά παπαγαλάκια τους, που λειτουργούν, με την τεχνική διαδικασία του τζουκ μποξ και παπαγαλίζουν, ευθύς ως πραγματοποιηθεί η ρίψη των απαραίτητων κερμάτων, μέσα στην σχισμή της υποδοχής) είναι κάτι που δεν είναι, καθόλου, άγνωστο, τουλάχιστον,  σε όλους όσους διαβάζουν τα κείμενα, που δημοσιεύω, σε αυτό εδώ το μπλογκ. Είναι γνωστό, ευθύς εξ αρχής, από την εποχή της Συνθήκης του Μάαστριχτ και πολύ περισσότερο, από την εποχή της δημιουργίας της ευρωζώνης.

Τα αποτελέσματα της συνεδρίασης του Eurogroup, που έληξε, στις 9/4/2020, είναι, απολύτως, χαρακτηριστικά αυτής της επίδειξης της μικρονοϊκής και στενά, συμφεροντολογικής συλλογιστικής, που διακατέχει την πολιτική και την τεχνοκρατική γραφειοκρατία της "Ευρωπαϊκής Ένωσης", όπως και των ηγετικών οικονομικών ελίτ αυτού του απίστευτου θεσμικού διαχειριστικού κωλοχανείου, αφού όλοι αυτοί μαζύ, δεν στάθηκαν ικανοί, ούτε να δέσουν τα κορδόνια των παπουτσιών τους. Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν.

Την ίδια στιγμή, που οι οικονομίες των χωρών της ευρωζώνης χρειάζονται κάποια (πολλά) τρισεκατομμύρια ευρώ, προκειμένου να ορθοποδήσουν και μάλιστα τα χρειάζονται, όχι μόνο - και όχι απλώς, ως ρευστότητα, στην πραγματική οικονομία, αλλά ως πραγματοποιούμενη συναθροιστική ζήτηση - ήτοι ως ενεργή κατανάλωση - η πολυδιακοπτόμενη συνεδρίαση διαρκείας κάποιων ημερών του Eurogroup κατέληξε σε μια συμφωνία, με συμβιβαστικές, μεν, αλλά και απολύτως, ανεπαρκείς αποφάσεις, οι οποίες αυτό, που πρόκειται να πράξουν, είναι το να μην αντιμετωπίσουν την τεράστια οικονομική κρίση, που φέρνουν οι εσφαλμένες πολιτικές του απότομου φρεναρίσματος της οικονομικής δραστηριότητας, που ακολούθησε η μεγάλη πλειοψηφία των ευρωπαϊκών κρατών, έναντι της πανδημίας του CoVID-2019, με τον εγκλεισμό του ενεργού πληθυσμού, στα σπίτια του

Εννοείται ότι οι συμμετέχοντες, στο Eurogroup υπουργοί Οικονομικών έβαλαν, στην άκρη την λύση της αμιβαιοποίησης των κρατικών χρεών των χωρών της ευρωζώνης, με την χρήση των ευρωομολόγων, παρά τους κομπασμούς της ιταλικής κυβέρνησης του Giuseppe Conte, ο οποίος, λίγο - πολύ, έπαιξε τον ρόλο, που είχε παίξει και ο Αλέξης Τσίπρας, το 2015, με την πλήρη υποταγή, στα κελεύσματα της Angela Merkel και του ευρωιερατείου.

Βέβαια, ως αποτέλεσμα, στην συγκεκριμένη περίπτωση, υπάρχει ένα συνολικό πακέτο 540 δισ. €, το οποίο αποτελείται, από ένα τρικέφαλο δανειστικό - κατά πλειοψηφία - σχήμα, με τον ESM να βρίσκεται, στον πρωταγωνιστικό ρόλο, με έναν δανεισμό 240 δισ. €, για χρηματοδότηση, έως 2% του ΑΕΠ των χωρών, που θα δανειστούν και ο οποίος δανεισμός, φυσικά, θα συνοδεύεται, από όρους, δηλαδή, από "ντροπαλά" και "ήπια" Μνημόνια, τα οποία θα προσδιορίζουν τους όρους χορήγησης αυτών των δανείων, τα οποία, ναι μεν, θα είναι χαμηλότοκα, αλλά, ως δάνεια, θα πρέπει να αποπληρωθούν και φυσικώ τω λόγω, θα επιβαρύνουν τα, ήδη, υπέρογκα χρέη των χωρών, σαν την Ελλάδα, την Ιταλία, όπως και όλων όσων προσπαθήσουν να χησιμοποιήσουν αυτή την πηγή και αυτή την διαδικασία δανεισμού.

Αλλά η τσιγκουνιά και η καχεκτική μιζέρια των "Ευρωπαίων" δεν σταματάει, εδώ, αφού η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) θα προβεί και αυτή, σε δανεισμό, σε εταιρείες, με χορηγήσεις, ύψους 200 δισ. €, με κρατικές εγγυήσεις 25 δισ. €, ενώ  η Commission θα προβεί, σε ένα σχέδιο 100 δισ. €, για την επιδότηση των μισθών, προκειμένου να καταπολεμηθεί η ανεργία και οι ιδιωτικές εταιρείες να μπορούν να μειώνουν ώρες εργασίες, όχι, όμως, να περικόπτουν θέσεις εργασίας, με την συγκρότηση ενός ταμείου, το οποίο θα αποτελεί τον λεγόμενο μηχανισμό SURE (Support to mitigate Unemployment Risks in an Emergency).

Όπως φαίνεται, οι κυβερνήσεις των χωρών της ευρωζώνης ρίχνουν το βάρος τους, στην συνέχιση των πολιτικών της επιβράδυνσης της οικονομικής δραστηριότητας και όχι στην προσπάθεια για την ανάκαμψη των οικονομιών των χωρών της ευρωζώνης, αφού όλα αυτά τα δανειστικά και λοιπά σχήματα αυτής της μιζέρικης αύξησης της ρευστότητας (μην ξεχνάμε ότι η αμερικανική κυβέρνηση προχωρεί σε συγκεκριμένη αύξηση της πραγματικής συναθροιστικής ζήτησης, με κάποια τρισ. $ και ενώ η ιαπωνική κυβέρνηση θα διαθέσει, με την σειρά της, 1 τρισ. $, για τον ίδιο σκοπό), δεν λύνουν κανένα πρόβλημα, ενώ από τα 240 δισ. €, είναι βέβαιο ότι θα χρησιμοποιηθούν πολύ μικρότερα ποσά αφού η Γερμανία και η Γαλλία δεν πρόκειται να προσφύγουν, σε δανεισμό, από τον ESM. Άνθρακες ο θησαυρός. 


Έτσι, χωρίς να πέσει χρήμα, στην πραγματική οικονομία, με μεγάλες ενεσιακές ποσότητες, που θα είναι ικανές να τονώσουν την συναθροιστική ζήτηση (την κατανάλωση), είναι δεδομένο ότι οι επιχειρήσεις δεν πρόκειται να προβούν, σε δανεισμό, μς σκοπό να αυξήσουν την παραγωγή, όσο και αν θα είναι διατεθειμένη η μπατιροτραπεζοκρατία να τους δανείσει, με τα αυξημένα χρηματικά αποθέματα, που - υποτίθεται ότι - θα αποκτήσει. 

Οι επιχειρηματίες θα διακρατήσουν όποιες ποσότητες χρήματος δανεισθούν, προκειμένου να σβήσουν μέρος, από τα τωρινά χρέη τους, από τις διαφορές των επιτοκίων που θα (και εάν) υπάρξουν. Και φυσικά, το ίδιο πρόκειται να πράξει και η ίδια η μπατιροτραπεζοκρατία, η οποία θα προσπαθήσει να κρατήσει το χρήμα, που θα διατεθεί, από την ΕΚΤ και την ΕΤΕπ, προκειμένου να καλύψει τα τωρινά κενά της, τα οποία είναι χαώδη.

Αλλά, για να μπορέσει να αναταχθεί η παραγωγή, είναι απαραίτητο να τονωθεί η ενεργή συναθροιστική ζήτηση. Δηλαδή, η κατανάλωση. 

Και αυτό μπορεί να γίνει, μόνο, μέσα από την δραστική την, δραματικά, μεγάλη αύξηση των δημόσιων επενδύσεων. Και σε αυτήν την ενέργεια, οι "ευρωενωσιακοί" δεν είναι διατεθειμένοι να προχωρήσουν.

Αυτή είναι η πικρή αλήθεια, που κρύβεται, πίσω από τις οξείες αντιδικίες και τις τσιγκουνιές, στο Eurogroup και πίσω από τις πραγματικές προθέσεις των κυβερνήσεων - με πρώτη και χειρότερη την κυβέρνηση της κ. Angela Merkel.

Ως εκ τούτου, ουδείς τους φταίει, για τα τωρινά και τα, εντός του εγγύτατου μέλλοντος, χάλια τους.

Είναι αυτό που λένε, "Μωραίνει ο Κύριος όν βούλεται απωλέσαι"...