Από το 1942, στο 2019 : Το ελληνικό αστικό πολιτικό σύστημα, ανάμεσα στον κατοχικό δωσιλογισμό και στην διεκπεραίωση των εντολών της Ουάσινγκτων. (Η περίπτωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή και ο Max Merten, κάτω από το αποκαλυπτικό φως των ντοκουμέντων της CIA).

Το παραπάνω ντοκουμέντο, που έχει δημοσιευθεί, στην ιστοσελίδα της αμερικανικής CIA, που μπορείτε να δείτε εδώ και τεκμηριώνει, με βάσιμο τρόπο, τις κατηγορίες του Γερμανού εγκληματία πολέμου Max Merten, κατά του τεθνεώτος Κωνσταντίνου Καραμανλή (ο οποίος, αν και νεαρός ήταν κομμουνιστής, υπήρξε, επί δεκαετίες, ηγέτης της συντηρητικής παράταξης της χώρας και διετέλεσε βουλευτής, υπουργός, πρωθυπουργός και πρόεδρος του κράτους), για δωσιλογισμό, στην περίοδο της γερμανικής Κατοχής, όπως επίσης, τεκμηριώνει και τον παράλληλο δωσιλογισμό του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη (ο οποίος υπήρξε και αυτός αρχηγός της συντηρητικής παράταξης και διετέλεσε βουλευτής, υφυπουργός και πρωθυπουργός), δεν ξυπνάει, μόνο, παλαιές κακές ιστορικές μνήμες, γύρω από την ελληνική πολιτική ζωή. Δυστυχώς, αποτελεί οδηγό, ο οποίος μας παραπέμπει, στο σήμερα. 

Η σύγχρονη υπόθεση της εμπλοκής του αστικού πολιτικού συστήματος, στα δίκτυα του αμερικανικού FBI, μέσω του σκανδάλου της πολυεθνικής φαρμακοβιομηχανίας Novartis, το οποίο χρησιμεύει, στην Ουάσινγκτων, ως ένα από τα πολλά και ποικίλα εργαλεία, για  την πραγματική ομηρεία των Ελλήνων πολιτικών, από τις αμερικανικές αρχές, μέσω των ηχητικών και βιντεοσκοπημένων ντοκουμέντων, που, όπως λέει ο, εν Ελλάδι, δικηγόρος των άγνωστων, έως τώρα, εναγόντων, στην όλη υπόθεση,  Παύλος Σαράκης, ευρίσκονται, στην  κατοχή του FBI, έρχεται να μας θυμίσει, για μία ακόμη φορά, τον δουλικό και καθαρά, εργαλειακό ρόλο της ελληνικής αστικής πολιτικής ελίτ, στην εσωτερική και φυσικά, στην διεθνή πολιτική.

Αυτή η πολιτική ελίτ είναι υποταγμένη και ενταγμένη στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των, εκάστοτε, ισχυρών - παλαιότερα της Αγγλίας, τώρα των Η.Π.Α. -, όχι, απλώς και μόνον, επειδή εξυπηρετούνται, πραγματικά, ή υποθετικά, τα συμφέροντα της χώρας, αλλά και επειδή οι εκάστοτε ισχυροί κρατούν, στο χέρι, με διάφορα ντοκουμέντα, το ελληνικό πολιτικό προσωπικό (και κυρίως τους ηγέτες του, τους οποίους αυτοί οι εκάστοτε ισχυροί, με ποικίλους τρόπους, αναδεικνύουν και στην συνέχεια, όταν έλθει η ώρα, απομακρύνουν), τα οποία ντοκουμέντα αφορούν διάφορες σκοτεινές φάσεις της πολιτικής, αλλά και της προσωπικής ζωής των μελών αυτού του πολιτικού προσωπικού.

Μπορούμε, μάλιστα και κάλλιστα, παρατηρώντας την πορεία της ελληνικής πολιτικής ζωής, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τον ελληνικό εμφύλιο της περιόδου 1946 - 1949, να ισχυρισθούμε, χωρίς τον φόβο της διάπραξης κάποιου σφάλματος, ότι η ελληνική πολιτική ελίτ, στην μεγίστη πλειοψηφία της, αλλά και οι διάφοροι ηγέτες των στρατιωτικών πραξικοπημάτων, στην πραγματικότητα, δεν υπηρέτησαν τα ελληνικά συμφέροντα, αλλά τα αμερικανικά (και τα νατοϊκά, τα οποία, ουσιαστικά, είναι κοινά, με τα αμερικανικά). 

Επίσης, μπορούμε, χωρίς καμμία επιφύλαξη, να πούμε ότι το αστικό πολιτικό προσωπικό, όταν είχε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, της σύγκρουσης των συμφερόντων της χώρας, με τα αμερικανικά συμφέροντα, η δεδομένη απάντηση της μεγίστης πλειοψηφίας του ήταν σαφής και δεδομένη. 

Αυτό που προείχε και εξακολουθεί να προέχει, πάντα, για την μεγίστη πλειοψηφία του ελληνικού πολιτικού προσωπικού, είναι η εξυπηρέτηση των αμερικανικών και των νατοϊκών συμφερόντων, έναντι των ελληνικών, για λόγους που έχουν να κάνουν και με το γεγονός ότι οι εκάστοτε ισχυροί παίκτες της διεθνούς πολιτικής, που, μετά τον πόλεμο της δεκαετίας του 1940, εντοπίζονται, στην Ουάσινγκτων, κρατούν την μεγίστη πλειοψηφία του ελληνικού αστικού πολιτικού προσωπικού, στο χέρι, με διάφορα σκοτεινά και σαφώς ενοχλητικά ντοκουμέντα, γύρω από την πολιτική και την προσωπική ζωή των μελών της.

Έτσι, έγινε, στην περίπτωση της Κύπρου, έτσι έγινε, στην περίπτωση του ξερριζωμού του ελληνισμού, από την Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο, έτσι έγινε και στην περίπτωση της πρόσφατης Συμφωνίας των Πρεσπών.

Η περίπτωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του ιστορικού ηγέτη της ελληνικής συντηρητικής παράταξης είναι, σκανδαλωδώς, χαρακτηριστική των όσων, εδώ, αναφέρω.

Εκ του μηδενός, κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και πολύ περισσότερο, την δεκαετία του 1950, στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Παπάγου, ο επαρχιώτης βουλευτής, από τις Σέρρες, αναδεικνύεται σημαίνον στέλεχος της συντηρητικής παράταξης και πρωτοστατεί - και όπως φαίνεται, αποκτά σημαντική περιουσία - ως υπουργός Δημοσίων Έργων και ως, επί μια οκταετία, πρωθυπουργός της χώρας, διορισμένος από τον βασιλιά Παύλο Α', την στιγμή που το παρελθόν του, στην περίοδο της γερμανικής Κατοχής, είναι σκοτεινό, όπως, εκ των υστέρων, αποδεικνύεται. 

Αυτό, που είναι βέβαιο, είναι ότι οι ξένες μυστικές υπηρεσίες, δηλαδή η CIA, αλλά και η Mossad γνώριζαν τα πεπραγμένα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, στην περίοδο της Κατοχής, καιρό πριν, από την δίκη του Otto Adolf Eichmann, στο Ισραήλ και τα ντοκουμέντα, που είχε, στα χέρια του, ο Ισραηλινός εισαγγελέας της δίκης αυτής, για την δωσιλογική δράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη. Και φυσικά, καιρό πριν ο Max Merten (τον οποίο αποφυλάκισε η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, με την ψήφιση ειδικής νομοθεσίας, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις, που υπήρξαν το 1959) αρχίσει, τον Σεπτέμβριο του 1960, να μιλάει, για το σκοτεινό παρελθόν του, τότε, πρωθυπουργού και πατριάρχη της πολιτικής δυναστείας Καραμανλή, που συνεχίζει, μέχρι σήμερα, να ταλαιπωρεί τον τόπο, διάγοντας πολυτελή βίο.

Αυτό που είπε, τον Σεπτέμβριο του 1960, ο Max Merten, ο οποίος υπήρξε, μεγαλοστέλεχος στο γερμανικό δικαστικό σύστημα, επί ναζισμού, (εξοντώνοντας, την περίοδο 1942 - 1944, τον εβραϊκό πληθυσμό της Θεσσαλονίκης), αλλά και στην μεταπολεμική Δυτική Γερμανία, είναι ότι ο, τότε, πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο, τότε, υπουργός Εσωτερικών Τάκος Μακρής και η σύζυγός του, Ευδοξία, ήσαν έμμισθοι πράκτορες των γερμανικών αρχών Κατοχής και πήραν αμοιβή, από τις κατασχεμένες περιουσίες των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, για τις πληροφορίες, που είχαν δώσει.

Φυσικά, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διέψεσε τα πάντα και μήνυσε, στα ελληνικά δικαστήρια τον Max Merten, τον οποίο καταδίκασε, ερήμην, σε 4ετή φυλάκιση και σε καταβολή αποζημίωσης 70.000 δραχμών. Ο Max Merten, προφανώς, σε μια κίνηση συνδιαλλαγής και με υπόδειξη των αμερικανικών αρχών (με την συνδρομή του γερμανικού κράτους), οι οποίες τον είχαν συλλάβει, μετά την πτώση του γερμανικού ναζισμού και τον άφησαν ελεύθερο, με υπόδειξη των ελληνικών αρχών και αφού - επίσης προφανώς - τον στρατολόγησαν, στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, δεν θέλησε να καταθέσει, για την υπόθεση του δωσιλογισμού του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Τάκου Μακρή, αφού είναι φανερό ότι ο πόλεμος, κατά του, τότε, πρωθυπουργού, που διεξήγετο, από επιτελεία της Ουάσινγκτων, με σκοπό την ενίσχυση της νεοπαγούς Ένωσης Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου, έναντι της Ε.Δ.Α., που, τότε, βρισκόταν, στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και του κόμματος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, της κυβερνητικής Ε. Ρ. Ε. - η ηγεσία της οποίας δεν έβλεπε, με καλό μάτι, την αμερικανική προσπάθεια, για την ανασύνταξη της κεντρώας παράταξης - είχε περιέλθει σε ύφεση. 

Κάπως έτσι έκλεισε, εκείνη την εποχή, η υπόθεση Merten, για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Και αυτή η ιδιότυπη ασυλία, αλλά και παράλληλη ομηρεία, του, τότε, πρωθυπουργού, από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, συνεχίστηκε, με την συνδρομή των ισραηλινών αρχών - προφανώς, με την προτροπή των Η.Π.Α. - και κατά την διάρκεια της δίκης του Eichmann, όπως αποδεικνύει το ντοκουμέντο, που στην αρχή του παρόντος δημοσιεύματος παρουσιάζω. Ο πίνακας των καταδοτών των γερμανικών αρχών Κατοχής, στην Θεσσαλονίκη, στον οποίο περιλαμβανόταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έπρεπε να μείνει κρυφός. Και έμεινε.

Τελικά, η δημοσίευση του ντοκουμέντου αυτού, από την CIA, αποδεικνύει το προφανές. Οι κατηγορίες του Max Merten, κατά του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που, λογικά, δεν μπορούσαν να είναι αβάσιμες, τότε, που εκστομίστηκαν, εν τέλει, από τα νέα στοιχεία, που είδαν το φως της δημοσιότητας, προκύπτει ότι έχουν ισχυρότατη βάση. 

Η CIA δεν δημοσιεύει οποιαδήποτε έγγραφα. Και δεν τα δημοσιεύει τυχαία.

(Όπως βάσιμες είναι και οι κατηγορίες, για δωσιλογισμό, κατά του Τάκου Μακρή, όπως προκύπτει και από ένα άλλο ντοκουμέντο, που έχει δημοσιευθεί, στην ιστοσελίδα της CIA, το οποίο μπορείτε να δείτε, εδώ).

"Όλα τα μωρά - οι δωσίλογοι - στην πίστα των κυβερνήσεων του Κωνσταντίνου Καραμανλή". 

Και όπως είπαμε, αυτή η κατάσταση, αν και έχει εκσυγχρονισθεί, δεν έχει, επί της ουσίας, αλλάξει, αφού οι ξένες μυστικές υπηρεσίες έχουν στο χέρι το σύνολο, σχεδόν του αστικού πολιτικού προσωπικού. Στο οποίο συμπεριλαμβάνεται, πλέον και η Αριστερά, η οποία, με αφορμή την ελληνική χρεωκοπία του 2010 και τα Μνημόνια, που ακολούθησαν, κατόρθωσε να "τρουπώσει", ως πρωταγωνιστής, στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Δυστυχώς...