3/6/2025 Στην δίκη, για το Mάτι, δεν απονεμήθηκε δικαιοσύνη επειδή: “Αυτή είναι η Ελλάδα”, όπως μας είπε ο Κώστας Σημίτης, τον Σεπτέμβριο του 2000, μετά την ναυτική τραγωδία του «Σάμινα». Ουσιαστικά, δηλαδή αυτό είναι το ελληνικό κράτος.

Η αυλαία, για την υπόθεση του εγκλήματος στο Μάτι, τον Ιούλιο του 2018, έπεσε, με το ουσιαστικό θάψιμο της υπόθεσης, αν και η αλήθεια είναι ότι το δικαστήριο έκανε ό,τι μπορούσε, στα πλαίσια, της άθλιας νομοθεσίας, που το δέσμευε, για να να τιμωρήσει αυτούς, που είχε, στο εδώλιο, ως κατηγορούμενους. 

Όμως, ουσιαστικά, στην πράξη, αυτό που έγινε, χωρίς να φταίνε οι δικαστές, είναι το κλείσιμο της υπόθεσης, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Η δίκη για το Μάτι, δεν απέδωσε δικαιοσύνη και ως συνήθως, ο πολιτικός κόσμος της χώρας, που είναι ο πραγματικός υπεύθυνος, για όσα συνέβησαν, έβγαλε τον εαυτό του, έξω από το κάδρο των υπευθύνων, για την τραγωδία, ενώ είναι ο κύριος και ο βασικός υπεύθυνος, για ό,τι συνέβη.

Έτσι, την ενοχή 10, από τους συνολικά 21 κατηγορούμενους, για την πυρκαγιά, στο Μάτι, το καλοκαίρι του 2018, αποφάσισε το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων, μετά, από ακροαματική διαδικασία 11 μηνών, μέσα σε μια κατάμεστη, από κόσμο, αίθουσα, όπου ανακοίνωσε την απόφαση του, για το κρατικό έγκλημα, στο Μάτι, με τους 104 νεκρούς.

Οι 10 κρίθηκαν ένοχοι, για τις πλημμεληματικές κατηγορίες της ανθρωποκτονίας, εξ αμελείας, της πρόκλησης σωματικών βλαβών, εξ αμελείας και του εμπρησμού, από αμέλεια. Το δικαστήριο έκρινε ότι οι κατηγορούμενοι, με τις πράξεις, ή τις παραλείψεις τους, οδήγησαν, στο να επέλθει το έγκλημα.

Το δικαστήριο έκρινε ένοχους τους:

• Σωτήρη Τερζούδη, τότε αρχηγό της πυροσβεστικής για δύο πράξεις (ανθρωποκτονία εξ αμέλειας, σωματική βλάβη εξ αμελείας),
• Βασίλη Ματθαιόπουλο, τότε υπαρχηγό επιχειρήσεων για 2 πράξεις (ανθρωποκτονία εξ αμέλειας, σωματική βλάβη εξ αμελείας),
• Ιωάννη Φωστιέρη, τότε επικεφαλής του ΕΣΚΕ για δύο πράξεις (ανθρωποκτονία εξ αμέλειας, σωματική βλάβη εξ αμελείας),
• Χρήστο Γκολφίνο, επικεφαλής του 199 της Πυροσβεστικής για δύο πράξεις (ανθρωποκτονία εξ αμέλειας, σωματική βλάβη εξ αμελείας),
• Φίλιππο Παντελεάκο, τότε διευθυντή του Κέντρου Επιχειρήσεων Πολιτικής Προστασίας για 2 πράξεις (ανθρωποκτονία εξ αμέλειας, σωματική βλάβη εξ αμελείας),
• Δαμιανό Παπαδόπουλο, διοικητή της πυροσβεστικής υπηρεσίας στη Νέα Μάκρη για 2 πράξεις (ανθρωποκτονία εξ αμέλειας, σωματική βλάβη εξ αμελείας),
• Νικόλαο Παναγιώτοπουλο, διοικητή Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Αθηνών για 2 πράξεις (ανθρωποκτονία εξ αμέλειας, σωματική βλάβη εξ αμελείας),
• Χαράλαμπο Χιώνη, διοικητή Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Ανατολικής Αττικής για 2 πράξεις (ανθρωποκτονία εξ αμέλειας, σωματική βλάβη εξ αμελείας),
• Ιωάννη Καπάκη, τότε γενικό γραμματέα πολιτικής προστασίας, για 2 πράξεις (ανθρωποκτονία εξ αμέλειας, σωματική βλάβη εξ αμελείας),
• Κωνσταντίνο Αγγελοπουλο, κάτοικο από τον οποίο ξεκίνησε η φωτιά, για 1 πράξη (εμπρησμό).

Τελικά, κρίθηκαν αθώοι οι:

• Χρήστος Λαμπρής, τότε διοικητής εναέριων μέσων,
• Χρήστος Δροσόπουλος, κυβερνήτης,
• Γιώργος Πορτοζούδης, τότε διοικητής ΥΕΜΠΣ,
• Στέφανος Κολοκούρης, τότε διοικητής 1ης ΕΜΑΚ,
• Χαράλαμπος Συρογιάννης, τότε υποδιοικητής ΕΜΑΚ,
• Ρένα Δούρου, τότε περιφερειάρχης Αττικής,
• Ηλίας Ψινάκης, τότε δήμαρχος Μαραθώνα,
• Βάιος Θανασιάς, τότε αντιδήμαρχος καθαριότητας του Δήμου Μαραθώνα,
• Ευάγγελος Μπουρνούς, τότε δήμαρχος Ραφήνας,
• Αντώνης Παπλατζής, τότε Αντιδήμαρχος Ραφήνας,
• Δημήτριος- Στέργιος Καψάλης, τότε δήμαρχος Πεντέλης.

Στο άκουσμα της απόφασης, οι συγγενείς θυμάτων ξέσπασαν, με κραυγές, «ντροπή σας», «η ιστορία θα σας κρίνει» και «μας διέλυσαν τα σπίτια και εσείς τα ίδια».

Έτσι, το έγκλημα στο Μάτι, ουσιαστικά, κουκουλώθηκε, όπως άλλωστε, έχει συμβεί και στο παρελθόν, σε όλες τις σχετικές τραγωδίες, για τις οποίες είναι υπεύθυνος, διαχρονικά, ο ελληνικός πολιτικός κόσμος, με την ωμή παραδοχή, ενώπιον της βουλής, τον Σεπτέμβριο του 2000, από τον, τότε, πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, ότι : “Αυτή είναι η Ελλάδα”,  μετά την εγκληματική τραγωδία του «Σάμινα», στην Πάρο.

Πράγματι, αυτή είναι η Ελλάδα, αλλά όχι η χώρα, ή ο λαός της. Αυτή είναι η Ελλάδα ως κράτος. Αυτό είναι το ελληνικό κράτος διαχρονικά, ανατρέχοντας και στο απώτερο παρελθόν, στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, έως τις ημέρες μας είτε το καθεστώς ήταν, ονομαστικά, δημοκρατικό (της δεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς), ή δικτατορικό. Σε κάθε περίπτωση, το ελληνικό κράτος παρέμεινε να είναι δολοφονικό και εγκληματικό. 

Όλα αυτά τα περιγράφω, στο αρχικό βίντεο του παρόντος δημοσιεύματος, το οποίο το αναγνωστικό κοινό οφείλει να παρακολουθήσει, εάν και εφόσον ενδιαφέρεται, για την ουσία της υπόθεσης και όχι, απλώς,: για τις εντυπώσεις. Με αυτή την προτροπή, προς τους αναγνώστες, κλείνω το κείμενο του παρόντος δημοσιεύματος, διότι δεν χρειάζεται να επιμείνω, σε μεγαλύτερες σχοινοτενείς αναλύσεις.