"Ένα σκοτεινό δωμάτιο 1967 - 1974". (Μία πρόχειρη κριτική ματιά, στο βιβλίο του Αλέξη Παπαχελά, για την χούντα των συνταγματαρχών, τον Δημήτριο Ιωαννίδη και τον ρόλο της CIA και του Henry Kissinger, στην τουρκική εισβολή, στην Κύπρο).





 Διαβάζοντας το βιβλίο του Αλέξη Παπαχελά "Ένα σκοτεινό δωμάτιο 1967 - 1974", ουδείς μπορεί να αγνοήσει την ιστορική συνεισφορά του συγγραφέα, με την δημοσιοποίηση αγνώστων, μέχρι τώρα, ντοκουμέντων, τα οποία αφορούν εκείνη την, πραγματικά, σκοτεινή εποχή και αποχαρακτηρίστηκαν, από τα αρχεία του αμερικανικού State Department, με αποτέλεσμα να έλθουν, στην γνώση του ευρύτερου κοινού, με την βοήθεια του παλαιού μέλους του ΚΚΕ (Εσωτερικού), που, στην πορεία του βίου του, εντάχθηκε, στο ευρύτερο συντηρητικό κατεστημένο της χώρας μας, ως δημοσιογράφος, αρχικά, της "Αυγής", το 1983 και τώρα, ως διευθυντικό στέλεχος της "Καθημερινής". 

Αρκετοί - θα έλεγα, πολλοί - θεωρούν ότι, κατά κάποιο έμμεσο, ή και άμεσο τρόπο, το βιβλίο του, Αλέξη Παπαχελά ξεπλένει την αμερικανική πολιτική και κυρίως, αποκρύπτει την αμερικανική ανάμειξη, στα γεγονότα της περιόδου της ελληνικής δικτατορίας, από την άνοδό της, στην εξουσία, τον Απρίλιο του 1967, κατά την εξέγερση, στο Πολυτεχνείο, τον Νοέμβριο του 1973 και κατά την διάρκεια της κυπριακής τραγωδίας, με το πραξικόπημα του Δημητρίου Ιωαννίδη, κατά του Μακαρίου και την τουρκική εισβολή, στο νησί, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1974.

Το επιχείρημα όσων προβάλλουν αυτόν τον ισχυρισμό, στηρίζεται στο γεγονός ότι η νέα έρευνα των αμερικανικών αρχείων, στο State Department και οι μαρτυρίες των Αμερικανών αξιωματούχων, που περιλαμβάνονται στο βιβλίο, αποδίδουν, συνήθως, στις αμερικανικές κυβερνήσεις και στους αρμόδιους μηχανισμούς του αμερικανικού κράτους, τον ρόλο του παρατηρητή των γεγονότων, χωρίς να αναφέρονται, στον ρόλο των αμερικανικών υπηρεσιών, ως συμμετόχων και ως παραγωγών των γεγονότων εκείνης της εποχής. 





Δεν έχουν, εν τω συνόλω, δίκιο οι προβάλλοντες αυτόν τον ισχυρισμό. Το δίκιο τους είναι μερικό. Και ως εκ τούτου, αδικούν τον συγγραφέα και το βιβλίο. Η δική μου ανάγνωση του βιβλίου του Αλέξη Παπαχελά, με οδηγεί, σε διαφορετικά συμπεράσματα, ιδίως, όσον αφορά τα γεγονότα στην Κύπρο.

Είναι αλήθεια ότι τα - μερικώς και όχι καθ' ολοκληρίαν - αποχαρακτηρισμένα έγγραφα των αμερικανικών υπηρεσιών, εκ των πραγμάτων, περιέχουν τις παρατηρήσεις, τις γνώμες, τις απόψεις, τις προβλέψεις και τις επιθυμίες των συντακτών τους, που φαίνονται και από κάποιες από τις τηλεφωνικές, ή άλλες, συνομιλίες (όχι ολόκληρες) των Αμερικανών αξιωματούχων της εποχής στις οποίες αποτυπώνονται οι προθέσεις τους. Και φυσικά, αποδίδουν τον ρόλο του αμερικανικού παράγοντα, κυρίως, ως παρατηρητή των εξελίξεων και ελάχιστα, ως δράστη και οδηγού (καθοδηγητή) των γεγονότων. Αλλά και αυτό είναι αρκετό, εάν οι αναγνώστες εντοπίσουν τα σημεία - κλειδιά της σειράς των γεγονότων που εξιστορούνται και των ντοκουμέντων, που παρατίθενται. 

Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, διότι τα όποια ντοκουμέντα θα μπορούσαν να υπάρχουν, είτε καταστράφηκαν, σύμφωνα με την διαδεδομένη πρακτική της αμερικανικής διοίκησης, είτε παραμένουν απόρρητα και πολλά από αυτά, είναι άγνωστα. 

Ποιός έχει δει το σύνολο των σχετικών, αρχείων της CIA, για την συνεργασία της Υπηρεσίας αυτής, με τους Έλληνες αξιωματούχους της εποχής; 

Κανείς. 

Και όμως, ο Ron Estes του κλιμακίου της CIA, στην Αθήνα, λέει, πχ, ότι κάθε φορά που ο Gust Avrakotos έβλεπε τον Ιωαννίδη, ή άλλον παράγοντα της ελληνικής στρατιωτικής δικτατορίας, συνέτασσε αναφορά, για να υπάρχει, στο αρχείο. Και φυσικά, δεν ήταν, μόνον, αυτός ο πράκτορας της CIA, στην Αθήνα, που ακολουθούσε αυτή την πρακτική της υποβολής αναφορών, προς, στον σταθμάρχη του κλιμακίου της CIA Stacey Halls, στην Αθήνα.

Πού είναι οι αναφορές του σταθμάρχη της CIA, στην Αθήνα, προς τον Αμερικανό πρεσβευτή Henry Tasca, για τις δραστηριότητες των πρακτόρων του σταθμού του, στην ελληνική πρωτεύουσα και σε ολόκληρη την χώρα; 

Αυτές οι αναφορές δεν υπάρχουν πουθενά. Καταστράφηκαν, ή παραμένουν κρυφές, είτε, απλούστατα, οι δραστηριότητες του κλιμακίου της CIA, στην Ελλάδα, δεν έχουν καταγραφεί, διότι δεν έπρεπε, ή/και δεν μπορούσαν να καταγραφούν. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξαν, αφού αποτελεί κοινό μυστικό ότι η CIA συνδιοικούσε, στην εποχή της δικτατορίας, την Ελλάδα, διότι η δικτατορία αυτή ήταν δικό της δημιούργημα και ο Γεώργιος Παπαδόπουλος διαφημιζόταν, ανοιχτά, ως μελλοντικός κυβερνήτης της χώρας, από τα στελέχη της CIA, στην ελληνική πρωτεύουσα, πολύ καιρό πριν γίνει η δικτατορία. [Δείτε και το παλαιό δημοσίευμα, σε αυτό εδώ το μπλογκ : 21/4/1967 : Το τοπικό κλιμάκιο της CIA αναλαμβάνει την εξουσία στην Ελλάδα. Το παρασκήνιο ενός πραξικοπήματος, που έγινε, για να εξακολουθήσει η Ελλάδα - όπως και τώρα - να μην ανήκει, στους Έλληνες. (Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο "κομμουνισμός" και η κεντροαριστερά).]. 

Αλλά, πέραν τούτων, υπάρχει η επίσημη πολιτική των αμερικανικών κυβερνήσεων των προέδρων Lyndon Johnson και Richard Nixon, που ήσαν, πλήρως, υποστηρικτικές, στην χούντα των Αθηνών, είτε αυτή ήταν του Παπαδόπουλου, είτε, από τις 25 Νοεμβρίου 1973, του Ιωαννίδη, όπως και δια του Henry Kissinger, ήσαν υποστηρικτικές, στο πραξικόπημα, κατά του Μακαρίου και στην κατοχή του 1/3 της Κύπρου, από τον τουρκικό στρατό, την καυτή περίοδο Ιουλίου - Αυγούστου 1974, ενώ ο προφανής και διακηρυγμένος στόχος τους, ήταν η αποτροπή ενός ελληνοτουρκικού πολέμου. Και αυτά τα λέει ο Παπαχελάς και μέσα από τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα και τις μαρτυρίες των αξιωματούχων της CIA. 





Είναι  άλλωστε, προφανές  ότι πολλές από τις κρίσιμες συνομιλίες, που καθόρισαν, πχ, την τύχη της Κύπρου, το καλοκαίρι του 1974, δεν έχουν καταγραφεί, όπως λέει και ο συγγραφέας, αλλά κάποιες από αυτές έχουν καταγραφεί και περιγραφεί. 

Παραδείγματος χάριν, ο αξιωματούχος της CIA, στην Αθήνα, Ron Estes περιγράφει, στον Αλέξη Παπαχελά (σελίδα 27 του βιβλίου), το πώς αποφεύχθηκε ο πόλεμος Ελλάδας - Τουρκίας, στις 22 Ιουλίου 1974 και ουσιαστικά, ξεδοντιάστηκε ο Ιωαννίδης, ο οποίος, όπως λέει, ήταν αποφασισμένος να στείλει τα phantoms, που ήσαν έτοιμα, στο Ηράκλειο Κρήτης, να βυθίσουν τον τουρκικό στόλο, που έπλεε και βρισκόταν, στην Κύπρο και να αποδεκατίσουν το μικρό τουρκικό προγεφύρωμα, που είχαν δημιουργήσει οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, σε μια αποβατική επιχείρηση, που δεν πήγαινε καλά. Και η οποία, σύμφωνα με τις αμερικανικές στρατιωτικές πηγές, ήταν κακή, ως προς την εκτέλεση της. Και στην συνέχεια, ο Ιωαννίδης θα κήρυσσε τον πόλεμο, στην Τουρκία, αλλά προδόθηκε, όπως ο ίδιος, μέσω του γιατρού Ανδρέα Σταθόπουλου, λέει και όπως αναφέρεται, στις σελίδες 467 και 468 του βιβλίου, από τους αρχηγούς των Επιτελείων και άλλους κατώτερους αξιωματικούς. 

Ο Estes χρησιμοποίησε, απλούστατα (και προφανώς, όχι μόνος του), τα μέσα που είχε, στην διάθεσή του, ήτοι τους εκβιασμούς, την παραπληροφόρηση και το κυριότερο, τις ελεγχόμενες πηγές της CIA, στους ανώτατους αξιωματικούς, στο επιτελείο των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, όπως ο ίδιος ομολογεί, στον Αλέξη Παπαχελά.

Ποιές είναι αυτές οι ελεγχόμενες, από την CIA, πηγές; Δεν είναι δύσκολο να τις βρούμε.
 
1) Ο Α/ΓΕΑ πτέραρχος Αλέξανδρος Παπανικολάου, που ματαίωσε, δύο φορές, στις 22 Ιουλίου 1974, την προγραμματισμένη αεροπορική επίθεση, στο τουρκικό προγεφύρωμα και τον τουρκικό αποβατικό στόλο, στην Κύπρο. [Δείτε το δημοσίευμα, σε αυτό εδώ το μπλογκ, με τίτλο : 22/7/1974 Η ακύρωση της αποστολής των Phantoms F-4, η ματαίωση της βύθισης του τουρκικού αποβατικού στόλου και η πασιφανής προδοσία των ελληνόφωνων πρακτόρων και συνεργατών της CIA. (Η τουρκική εισβολή και οι ιστοριοδιφικές δυσάνθειες του κ. Ευάνθη Χατζηβασιλείου).]. 

2) Ο Α/ΓΕΝ ναύαρχος Πέτρος Αραπάκης, που απέσυρε τα ελληνικά υποβρύχια, από την αποστολή τους, στην Κύπρο και στις 23 Ιουλίου 1974, συμφώνησε τηλεφωνικά, με τον Henry Kissinger, ενεργώντας, ως κυβέρνηση, την καταστροφική εκεχειρία, στην Κύπρο, βοηθώντας, έτσι, στην εδραίωση του τουρκικού προγεφυρώματος, το οποίο, μέχρι τότε, ήταν μικρό και ασταθές, με αποτέλεσμα να τεθούν οι βάσεις, για την δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, στις 14 Αυγούστου 1974, οπότε και οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις κατέλαβαν το 37% του κυπριακού εδάφους. 

3) Ο Α/ΓΕΣ στρατηγός Ανδρέας Γαλατσάνος, που δεν ήταν διατεθειμένος να εισβάλει, από τον Έβρο, στην ανατολική Θράκη. 

4) Και φυσικά, ο Α/ΓΕΕΘΑ στρατηγός Γρηγόριος Μπονάνος, ο οποίος κατάντησε να πει ότι η Κύπρος ήταν ένα αγκάθι και μια πληγή, για την Ελλάδα.

Σοκαριστικά είναι όλα αυτά, αλλά αυτή είναι η αλήθεια, που προκύπτει από το βιβλίο του Αλέξη Παπαχελά.




 
Κάπως έτσι, αποδυναμώθηκε ο Δημήτριος Ιωαννίδης, ο οποίος ούτε, καν, τόλμησε να αποπειραθεί να τους συλλάβει όλους αυτούς και να προχωρήσει, στην σωτηρία του κυπριακού ελληνισμού, από την τουρκική εισβολή. 

Δείλιασε; Φοβήθηκε; Έμεινε χωρίς δυνάμεις; Ή αντελήφθη ότι υπήρξε ένα απλό και αναλώσιμο πιόνι, στον ευρύτερο σχεδιασμό της αμερικανικής πολιτικής, που προέβλεπε την ανατροπή του Μακαρίου και την τουρκική εισβολή, αφού, όπως, ωμά, είπε ο Henry Kissinger, στον πρόεδρο Gerald Ford, που διαδέχτηκε τον Richard Nixon, ότι "δεν υπάρχει κάποιος αμερικανικός λόγος, για τον οποίο οι Τούρκοι δεν πρέπει να έχουν το ένα τρίτο της Κύπρου" (σελίδα 26 του βιβλίου). 

Σημασία δεν έχει ο συναισθηματικός κόσμος του αόρατου δικτάτορα. Σημασία έχουν οι πράξεις και οι παραλείψεις του. Δεν τόλμησε, διότι ήταν και αυτός, αν όχι ένας πράκτορας της CIA, ένας συνεργάτης της, που ήλθε η ώρα του να πεταχτεί στα σκουπίδια. 

Κάπως έτσι, ο Henry Kissinger, όταν Αμερικανοί διπλωμάτες του είπαν ότι οι ΗΠΑ πρέπει να ρίξουν τον Ιωαννίδη, για να μην ξεσπάσει, στην Ελλάδα, ένας έντονος αντιαμερικανισμός, τους απάντησε, ωμά, λέγοντας ότι "let me remind everyone, we are the State Department, not a Political Science Department", για να συνεχίσει ότι "Θα έλθει ο Καραμανλής, θα υπάρξει ένα βίαιο αριστερό κίνημα, στην Ελλάδα, θα νομιμοποιήσει την Αριστερά και σε δέκα χρόνια θα έλθει ο Ανδρέας Παπανδρέου στην εξουσία. Αλλά θα τον αντιμετωπίσουμε κι αυτόν, τον Ανδρέα τον ξέρω άλλωστε" (σελίδα 26).

Ολα τα είχε προβλέψει ο Henry Kissinger. Αυτό, που τον απασχολούσε ήταν ο Αμερικανός πρόεδρος Richard Nixon, που ήταν αποδυναμωμένος, λόγω του σκανδάλου Watergate και προστάτευε τον Henry Tasca, στην Αθήνα (τον οποίο ο  Kissinger ήθελε να τον διώξει), όπως επίσης, προστάτευε την δικτατορία του Ιωαννίδη, στέλνοντας, στον πρωθυπουργό της τουρκικής εισβολής Bulent  Ecevit, μια (υποτιθέμενη) σκληρή επιστολή, στην οποία του έλεγε, αυστηρά, να μην εισβάλει στην Κύπρο.

Όμως, αυτή η επιστολή, που θα έπρεπε να δοθεί, μέσω της αμερικανικής πρεσβείας, στην Άγκυρα, δεν έφθασε ποτέ, στον αποδέκτη της και ως εκ τούτου  ήταν σαν να μην υπήρχε. Προφανώς, ο Henry Kissinger φρόντισε να μην φθάσει αυτή η επιστολή (αν υπήρξε, διότι δεν έχει δοθεί, στην δημοσιότητα), στον υποτιθέμενο, ως αποδέκτη της. Το λέει, με τον δικό του μυθιστορηματικό τρόπο, ο Αμερικανός πρεσβευτής, στην Άγκυρα (σελίδες 339-341 του βιβλίου). 

Όπως, προφανώς, πάλι, ο Henry Kissinger πρέπει να φρόντισε να φύγει το αμερικανικό αεροπλανοφόρο, από την θαλάσσια περιοχή μεταξύ Τουρκίας και Κύπρου, στην οποία πήγαινε, κατόπιν εντολής, από το αμερικανικό υπουργείο Αμύνης (υπουργός ο James Schlesinger).

Από την άλλη πλευρά, ο Henry Tasca, ουδέποτε έδωσε, στον Ιωαννίδη, το μήνυμα της 30/6/1974, στο οποίο το State Department έλεγε ότι η ανατροπή του Μακαρίου θα ήταν καταστροφή, για την Ελλάδα, την Κύπρο και την Τουρκία και το οποίο ο Αμερικανός πρέσβης, στην Αθήνα, διατασσόταν να το δώσει, στον Ιωαννίδη. Μόνο, που όπως λένε ο John Day του State Department (σελίδες 304 και 305) και ο Ron Estes της CIA (σελίδα 307) αυτό το μήνυμα δεν έφθασε ποτέ, στον Ιωαννίδη. Το κλιμάκιο της CIA, στην Αθήνα, δεν πήρε σχετική εντολή. Και αυτό, προφανώς, ήταν κόλπο του Αμερικανού ΥΠΕΞ, το οποίο θα χρησιμοποιούσε, σαν άλλοθι, ρίχνοντας τις ευθύνες, στον Henry Tasca. 

Ο Ιωαννίδης και οι συνεργάτες του έπρεπε να μείνουν με την πεποίθηση ότι οι ΗΠΑ δεν αντιτίθενται και ότι επιθυμούν την ανατροπή του Μακαρίου και ότι δεν θα αφήσουν τους Τούρκους να κάνουν τίποτα. 
 
Μια παραπλήσια γνώμη - ότι δηλαδή ο Ιωαννίδης και οι συνεργάτες του, πίστευαν ότι είχαν την έγκριση των ΗΠΑ - είχαν οι αναλυτές, στο State Department, οπως και ο υπουργός Αμύνης James Schlesinger. Υπάρχει, άλλωστε, τηλεφωνική συνομιλία των Kissinger και Schlesinger, στην οποία ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, λέει στον ομόλογό του, επί των Εξωτερικών, ακριβώς, αυτή την άποψη. Όλη η απάντηση του Kissinger παραμένει, μέχρι σήμερα, χαρακτηρισμένη, ως απόρρητη (σελίδα 302). Και φυσικά, αυτό λέει πολλά. 

Δεν είναι, μόνον, ο Ιωαννίδης, που λέει ότι είχε ενθάρρυνση, για να ανατρέψει τον Μακάριο και διαβεβαιώσεις, από τους Αμερικανούς, ότι οι Τούρκοι δεν θα επέμβουν. Αυτά τα μετέφερε και στον στρατηγό Γρηγόριο Μπονάνο, ο οποίος άκουσε, σχεδόν, τα ίδια, από τον, τότε αρχηγό της ΚΥΠ Λάμπρο Σταθόπουλο, στον οποίο ο αρχηγός του κλιμακίου της CIA, στην Αθήνα (ο Stacey Halls), του είπε ότι "τώρα είναι η ευκαιρία να επέμβωμεν στην Κύπρον, διότι οι Αμερικανοί δεν θέλουν τον Μακάριον στην εξουσία και είναι μαζί μας" (σελίδα 302).

Αλλά, όπως λέει ο Μπονάνος, ο αρχηγός της ΚΥΠ μετέφερε, επίσης, την πληροφορία ότι ο επιχειρηματίας Tom Pappas - που ήταν άνθρωπος της CIA "του είπε ότι η κατάστασις με τον Μακάριον πρέπει να εκκαθαρισθή και τώρα είναι η κατάλληλος ευκαιρία. Επίσης του είπε ότι η Αμερική είναι μαζί μας" (σελίδα 302). 

Εννοείται, λοιπόν, ότι ο Ιωαννίδης δεν ήταν τρελός. Είχε τις διαβεβαιώσεις των Αμερικανών, ασχέτως, αν δεν λέει ποιοί ήσαν αυτοί που του τις έδωσαν. Προφανώς, ήσαν ο Ron Estes, που δεν το λέει, ο Gust Avrakotos, που δεν μίλησε ποτέ, ο αρχηγός της ΚΥΠ Λάμπρος Σταθόπουλος, ο Tom Pappas και πιθανόν ο Stacey Halls, ή και ο ίδιος ο Henry Tasca και άλλοι, που δεν γνωρίζουμε. Ο αόρατος δικτάτορας, όσο και αν μισούσε τον Μακάριο, δεν θα έπαιρνε τέτοιες πρωτοβουλίες, χωρίς ενθάρρυνση και έγκριση, από την αμερικανική υπερδύναμη. 

Το πιθανότερο είναι ότι αυτές τις διαβεβαιώσεις τις πήρε, από την αμερικανική πρεσβεία, στην Αθήνα, τον Henry Tasca και τον Tom Pappas, οι οποίοι είχαν μια ειδική σχέση, με τον Αμερικανό πρόεδρο Richard Nixon, αφού ο Tom Pappas και η ΚΥΠ του Γεώργιου Παπαδόπουλου είχαν χρηματοδοτήσει, το 1972, τον προεκλογικό αγώνα του Nixon, ο οποίος επέβαλε τον Tasca, ως πρεσβευτή, στην Αθήνα, ικανοποιώντας την επιθυμία του Pappas.

Ως εκ τούτου και με δεδομένη την αποδυνάμωση του Nixon, από το σκάνδαλο Watergate, που τον οδήγησε, στην παραίτηση  από την προεδρία των ΗΠΑ  μεσούσης της κυπριακής κρίσης, ο Henry Kissinger ήταν αυτός, που έπαιξε τον κυρίαρχο ρόλο, στις δραματικές εξελίξεις εκείνης της εποχής. Και φυσικά, ήταν, σε πλήρη γνώση, για το τί έπρατταν οι πρεσβείες και οι πρεσβευτές της Ουάσινγκτων, στην Αθήνα, στην Άγκυρα και στην Λευκωσία. 

Κάπως έτσι ο Henry Kissinger έφερε, στις 24 Ιουλίου 1974, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, στην Ελλάδα, προκειμένου να αποφύγει έναν πόλεμο Ελλάδας - Τουρκίας. Και φυσικά, ουδόλως, τον ενδιέφερε η αποκατάσταση ενός δημοκρατικού πολιτεύματος, στην χώρα, αφού η παρακάτω φράση του είναι χαρακτηριστική : "Θέλω να καταλάβουν ότι τον παίρνουμε στα σοβαρά και θέλουμε να πετύχει. Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να προστατεύσουμε την δημοκρατία και να βοηθήσουμε την κυβέρνηση Καραμανλή, αλλά δεν πρέπει να γοητευθούν από την ιδέα ότι θέλουμε τόσο πολύ την δημοκρατία ώστε να αδιαφορήσουμε για το κόστος υποστηρίζοντας τον βιασμό της Τουρκίας από την Ελλάδα ". (σελίδα 494). 

Ούτε και η επιλογή του συγκεκριμένου προσώπου του Κωνσταντίνου Καραμανλή ήταν τυχαία. Το παρελθόν του συντηρητικού πολιτικού ήταν σκοτεινό και οι Αμερικανοί το γνώριζαν και φυσικά  είχαν ράμματα για την γούνα του. Τον είχαν στο χέρι. 

Για τον λόγο αυτόν, το βιογραφικό του Καραμανλή, που συνέταξαν, τότε, οι αμερικανικές υπηρεσίες, δεν έχει αποχαρακτηρισθεί, μέχρι σήμερα και παραμένει απόρρητο, όπως γράφει ο Αλέξης Παπαχελάς (σελίδα 479) [Δείτε, σε αυτό το μπλογκ, το δημοσίευμα, με τίτλο : Από το 1942, στο 2019 : Το ελληνικό αστικό πολιτικό σύστημα, ανάμεσα στον κατοχικό δωσιλογισμό και στην διεκπεραίωση των εντολών της Ουάσινγκτων. (Η περίπτωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή και ο Max Merten, κάτω από το αποκαλυπτικό φως των ντοκουμέντων της CIA).]

Το συμπέρασμα που βγαίνει, είναι ότι ο Δημήτριος Ιωαννίδης την πάτησε, παίζοντας το παιχνίδι της αμερικανικής υπερδύναμης. Λίγη σημασία έχει αν το έκανε, ως πράκτορας, ή συνεργάτης της CIA. Σημασία έχει ότι έπαιξε τον δικό του ρόλο, στο γεωπολιτικό σχέδιο των ΗΠΑ να φέρουν την Κύπρο, στην δική τους de facto επιρροή, με, ή χωρίς, τον Μακάριο, τον οποίο εξακολουθούσαν να μην τον θέλουν, στο νησί, αν και υποχρεώθηκαν να τον αποδεχτούν, αφού, πια, φαινόταν και αποδείχτηκε, ότι είναι, πλέον, ακίνδυνος. Δεν ήταν, πλέον, ο Fidel Castro της Μεσογείου. 

Κάπου εδώ τελειώνει, στην παρούσα φάση, η πρόχειρη κριτική, στο βιβλίο του Αλέξη Παπαχελά. Υπάρχουν και άλλα, που πρέπει να ειπωθούν. 

Και θα ειπωθούν, εν καιρώ... 


Σχόλια

Ο χρήστης ΝF είπε…
Δε μου λετε αγαπητε αναφερει τιποτα το βιβλιο για την Εκθεση του Σμηνάρχου Σεμμερτζακκη;
Συμφωνα με αυτην, απο το πρωι της 20/7/1974 αεροσκαφη που απονηωθηκαν απο αεροπλανοφορο τον ΗΠΑ στην Ανατολικη Μεσογειο δημιουργησαν "ιπταμενο φραγμα" μεταξυ Κυπρου και Κρητης, δινοντας το μηνυμα οτι θα παρεμποδιζαν αποπειρα επεμβασης της Ελληνικης Αεροποριας.


Προκειται για την μεγαλυτερη ισως αποδειξη οτι οι Αμερικανοι παρειχαν ενεργό βοηθεια στους Τουρκους ωστε να νικησουν.Αυτο αλλωστε ειναι το εκρηκτικο μυστικο του Φακελλου της Κυπρου.


Επισης το διαστημα 15-19 Ιουλιου 1974, οι Αμερικανοι παραπλανησαν τον Ιωαννιδη, πειθοντας τον να αγνοησει τις αξιοπιστες πληροφοριες που εφθαναν για την τουρκικη στρατιωτικη κινητοποιηση, λεγοντας του "Μη δινεις σημασια, οι Τουρκοι κανουν επιδειξη δυναμης, μην κινητοποιησεις την Εθνοφρουρα και ριξεις λαδι στη φωτια."

Λεει τιποτα για ολα αυτα το βιβλιο; Θελω να το αγορασω αλλα δισταζω, διοτι ο Παπαχελας ειναι γνωστος καθεστωτικος αμερικανοθρεμμενος δημοσιογραφος,(παρα το περασμα του απο το ΚΚΕ Εσωτερικου) και φοβουμαι οτι δεν θα πει την Αληθεια, και αν ακομα την γνωριζει.
Βεβαια αμολαει στον προλογο τη βομβα για τη Λεσχη Μπίλντεμπεργκ, και πεταει μερικα ενδιαφεροντα υπονοουμενα για τους Αμερικανούς, αλλα απο τον προλογο που ειδα στο Διαδικτυο δε μου φαινεται διατεθειμενος να πει ολα οσα ξερει με ειλικρινεια.
Ο χρήστης ΝF είπε…
Συμπληρωση: Οταν λεω οτι οι Αμερικανοι βοηθησαν τοτς Τουρκους, εννοω οτι τους βοηθησαν ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΣ, με ΕΝΕΡΓΟ τροπο δια των μεθοδων που ανεφερα. Επισης φαινεται οτι τάισαν την Αθηνα ψευδεις πληροφοριες περι βουλγαρικης στρατιωτικης κινητοποιησης, και διατυπωσαν απειλες οτι αν η Ελλαδα αντιδρουσε στρατιωτικως κατα της Τουρκιας, θα την αφηναν ακαλυπτη σε περιπτωση επιθεσης απο το Συμφωνο της Βαρσοβίας. (Απειλη παρομοια με αυτην που εκτοξευσαν κατα του Ινονου το 1964, αλλα στην αντιθετη κατευθυνση.)

Ολα αυτα ειχαν αποτελεσμα τη μη εγκαιρη κινητοποιηση της Εθνοφρουρας, και τη μη αεροναυτικη επεμβαση της Ελλαδας τις 3 πρωτες κρισιμες ημερες τις αποβασης,οταν οι Τουρκοι ηταν εγκλωβισμενοι στο προγεφυρωμα στο Πεντε Μίλι.

Τουτων λεχθεντων να πουμε ολη την Αληθεια. Το 1964-1966 οι Αμερικανοι μας εδιναν στο πιατο την Ενωση, την οποια τορπιλλισε ο Μακαριος για να μη χασει την εξουσια. Η αμερικανικη πολιτικη στο Κυπριακο μεταστραφηκε σε ουδετερη το 1967, και σε εντελως φιλοτουρκη το 1969 με την ελευση του Κίσιγκερ. Οι Αμερικανοί εδωσαν σε εμας την ευκαιρια μας, την εδωσαν και στους Τουρκους. Αυτοι την εκμεταλλευθηκαν, εμεις οχι. Αν μη τι αλλο, ηταν ακριβοδικαιοι...
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Δεν αναφέρει τίποτα για την έκθεση του Σμήναρχου, ο Παπαχελάς.

Δίνει πληροφορίες, αλλά λίγες. Όποιος, όμως, διαβάσει το βιβλίο καταλαβαίνει, περί τίνος πρόκειται.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Και κάτι συμπληρωματικά : Το 1964 η απειλή του Τζόνσον, στον Ινονού, περί στρατιωτικής επέμβασης της "Σοβιετικής Ένωσης", στην Κύπρο, αν η Τουρκία εισέβαλε στο νησί, ήταν πραγματική. Ο Χρουστσώφ είχε συμφωνήσει με τον Μακάριο, να στείλει στόλο και να αποκρούσει την εισβολή. Και φυσικά, ο Ινονού έκανε πίσω.

Το 1974, με δεδομένη την ελληνική δικτατορία και το πραξικόπημα της 15/7/1974,τα πράγματα ήσαν διαφορετικά. Μόνη μου απορία είναι, το γιατί ο Μακάριος δεν στράφηκε, στον Μπρεζνιεφ, για βοήθεια και γιατί η "σοβιετική" ηγεσία άφησε να συμβούν όσα συνέβησαν, χωρίς να επέμβουν.

Κάποτε ίσως μαθευτούν οι λόγοι, γι'αυτήν την απραξία και των δύο πλευρών.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Γραφεις “Αυτές οι αναφορές δεν υπάρχουν πουθενά. Καταστράφηκαν, ή παραμένουν κρυφές, είτε, απλούστατα, οι δραστηριότητες του κλιμακίου της CIA, στην Ελλάδα, δεν έχουν καταγραφεί, διότι δεν έπρεπε, ή/και δεν μπορούσαν να καταγραφούν”, το οποιο δεν ειναι κατι παραλογο, στη συνεχεια ομως διαπραττεις λογικο σφαλμα, γραφοντας “αφού αποτελεί κοινό μυστικό ότι η CIA συνδιοικούσε, στην εποχή της δικτατορίας, την Ελλάδα, διότι η δικτατορία αυτή ήταν δικό της δημιούργημα”. Στη συνεχεια μαλιστα μας παραπεμπεις σε ενα παλιοτερο κειμενο σου οπου η πηγη για να στηριξεις την θεωρια σου, ειναι ο Τσιγαντες και οι δηθεν αποκαλυψεις του!! Ειναι αυτο επιστημονικη προσεγγιση της Ιστοριας; Θεωρεις ειλικρινα οτι προσκομιζεις τιποτα αποδειξεις και σοβαρα στοιχεια; Με το να θετεις μια ευλογη θεση, οτι δηλαδη καποια εγγραφα παραμενουν αποχαρακτηρισμενα, καποια καταστρεφονται και καποιες αλλες ενεργειες δεν καταγραφονται σε εγγραφα, δεν σημαινει οτι θεμελιωνεις ταυτοχρονα εμπλοκη της CIA και των ΗΠΑ γενικοτερα στην προετοιμασια και επιβολη της 21ης Απριλιου! Αντιθετως, αν ησουν οντως αντικειμενικος, θα επρεπε να το αποδειξεις με στοιχεια και οχι διοτι αυτη η θεση εξυπηρετει τις ιδεοληψιες σου! Απο που προκυπτει αυτο το “κοινο μυστικο” οτι η CIA συνδιοικουσε τοτε; Μηπως απο την βιβλιογραφια ολων των αντιπαλων του τοτε καθεστωτος, η οποια κατεκλυσε τα βιβλιοπωλεια απο το ’74 εως και τα τελη της δεκαετιας του ’80 με ενα σωρο απιθανες και αναποδεικτες θεωριες και συκοφαντιες; Ναι, μιλαω για βιβλια συγγραφεων τυπου Γιαννης Κατρης, Ανδρεας Παπανδρεου, Κωστας Τσαρουχας κλπ αστερες, βιβλια που η μετεπειτα γενια αντιχουντικων, αλλα σοβαρων, συγγραφεων οπως οι Μελετης Μελετοπουλος, Σωτηρης Βαλντεν, Λεωνιδας Καλλιβρετακης κλπ, με ευσχημο τροποτα εχουν απορριψει(βλ. σχετικες δηλωσεις σε βιβλια η αρθρα τους) και λεω με “ευσχημο τροπο”, διοτι δεν θελουν να παραδεχτουν στεγνα οτι αυτα τα βιβλια ηταν σκουπιδια!! Μεχρι και ο Σολων Γρηγοριαδης ειχε κραξει ηδη απο το ’75 τα απιθανα που παραθετει ο Κατρης στο βιβλιο του! Ειναι προφανες οτι ουτε στην ολοτητα τους εχεις μελετησει τα αντιστοιχα αποχαρακτηρισμενα εγγραφα (παρολο που ευκολα τα βρισκει κανεις στο διαδικτυο πλεον), ουτε εχεις μελετησει σε βαθος και απροκαταλυπτα τις ελληνοαμερικανικες σχεσεις εκεινη την εποχη! Για να σε βοηθησω παντως στην “ερευνα” σου, θα σου προτεινα να ξαναδιαβασεις προσεκτικα το παλιο βιβλιο του Παπαχελα (Ο Βιασμος της Ελληνικης Δημοκρατιας) και να βρεις διαδικτυακα την διδακτορικη διατριβη της Helen Conispoliatis (Facing The Colonels), καθως και τους αντιστοιχους τομους της σειρας Foreign Relations Of The United States
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Ο Τσιγαντες, απλώς, καταγράφει αυτά, που έζησε. Το βιβλίο του είναι σαφές. Αναφέρει, πρόσωπα, γεγονότα και γνωρίζει, εκ των έσω, την κατάσταση, που επικρατούσε εκείνη την εποχή.

Μπορεί αυτή η προσωπική περιγραφή των όσων έζησε, να μην αρέσει. Όμως αυτή η αφήγησή του αποτελεί, πλέον, αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Και φυσικά, δεν μπορεί αυτή η προσωπική μαρτυρία να μην ληφθεί υπόψη. Δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Αλλά, προς τί η διαμαρτυρία σου, αγαπητέ; Οι Απριλιανοί πραξικοπηματιες είχαν πολύχρονη συνεργασία, με την CIA, η οποία τους είχε εκπαιδεύσει.

Δεν ήσαν αθώα παιδιά. Ούτε και πολύ πατριώτες. Η Κύπρος έχει υποστεί τις συνέπειες των πράξεών τους, οι οποίες υπήρξαν, απολύτως, προδοτικές.

Δυστυχώς...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Δεν εχει να κανει με το τι μου αρεσει και τι οχι κυριε Σαραντοπουλε. Εχει να κανει με το πως λειτουργει η ιστοριογραφια σε επιστημονικο επιπεδο και πως αξιοποιουνται τα διαφορα στοιχεια, ντοκουμεντα και μαρτυριες αν θελουμε βεβαιως να προσεγγιζουμε τα πραγματα με αντικειμενικοτητα! Ο Τσιγαντες σαφως και εζησε καποια πραγματα, οπως καποια πραγματα εζησε τοτε και ο Παπανδρεου και ο Κανελλοπουλος και ο Ραλλης και ο Παττακος και ο Βασιλιας Κωνσταντινος και ο οποιοσδηποτε αλλος μας αφησε απομνημονευματα απο εκεινη την εποχη. Το τι συνεβη πραγματικα και τι αποτυπωνει ο καθενας στα γραπτα του εν τελει, ειναι μια αλλη ιστορια και η αληθεια προσεγγιζεται μονο με συγκριτικη παραθεση στοιχειων και βεβαιως λαμβανοντας υπ'οψιν και αλλα στοιχεια πλην απομνημονευματων, οπου ο καθενας γραφει την δικη του "αληθεια"...Σαφως λοιπον και λαμβανουμε υπ'οψιν και δεν αγνοουμε την μαρτυρια Τσιγαντε. Αλλο ομως αυτο και αλλο να την εκλαμβανουμε ως την απολυτη αληθεια (ειδικα αν δεν τεκμηριωνεται και απο αλλα στοιχεια) επειδη βολευει το πως βλεπουμε τα πραγματα!
Οσον αφορα την ελλειψη πατριωτισμου και τις "προδοτικες πραξεις" των "Απριλιανων πραξικοπηματιων", θελετε να γινετε πιο συγκεκριμενος; Ποιες ηταν οι προδοσιες και ποιοι ηταν αυτοι οι "απριλιανοι πραξικοπηματιες"; Διοτι καλο ειναι επιτελους να μιλησουμε για συγκεκριμενα προσωπα που κανουν συγκεκριμενες πραξεις!
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Προφανώς λαμβάνονται υπόψη οι μαρτυρίες όλων όπως και του Τσιγάντε. Αυτό που με ενδιαφέρει ή με τα γεγονότα. Δεν Δεν με ενδιαφέρουν οι οποίες απόψεις του Τσιγάντε ο οποίος άλλωστε ήταν κυβερνητικό στέλεχος του Γεωργίου Παπανδρέου.

Με ΕΝΔΙΑΦΈΡΕΙ, όμως, το περιεχόμενο των διαλόγων που καταγράφει και οι οποίοι διάλογοι έχουν γίνει με Αμερικανούς αξιωματούχος στην αμερικανική πρεσβεία στην Ελλάδα, στις της συνομιλίες του με τον Ρόμπερτ Κένεντυ και με τη συγκεκριμένη δημοσιογράφο την οποία αναφέρει και η οποία μιλάει, συγκεκριμένα, για τους ανθρώπους της CIA στην Αθήνα. Αναφέρει τον Παπαδόπουλο, τον Ρουφογάλη, τον Μακαρέζο, δηλαδή συγκεκριμένα πράγματα.

Αυτοί ήσαν οι πληροφοριοδότες τους και αυτοι ήσαν οι απριλιανί, μαζί με τον Ιωαννίδη τον Μπαλόπουλο, τον Λαδά και τους άλλους.

Δυστυχώς η αλήθεια είναι αυτή.

Τώρα όσον αφορά την προδοσία που έγινε στην Κύπρο, αυτή είναι σαφής, την περιγράφει πολύ καλά και ο Παπαχελάς. Άφησαν την Κύπρο, αφού έκανε ο Ιωαννίδης συνεννόηση με τους Αμερικανούς, προφανώς στην πρεσβεία, δηλαδή με τους ανθρώπους της CIA, το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και την άφησαν απροστάτευτη στην τουρκική εισβολή και όταν, στις 22 Ιουνίου 1974, μπορούσαν να τσακίσουν το τουρκικό προγεφύρωμα στο νησί, δεν το έπραξαν, επί τούτου, επειδή δεν ήθελαν να το κάνουν. Δεν ήθελαν να εμπλακούν σε πόλεμο με την Τουρκία. Δεν ήθελαν να προκύψει πρόβλημα με το ΝΑΤ.

Αυτή είναι η αλήθεια όσον αφορά το νησί, το οποίο άφησαν στους Τούρκους.

Και δεν είναι μόνον το τι έγινε το 1974, το τι έκανε ο Ιωαννίδης και η παρέα του. Είναι και το τι έκανε ο Παπαδόπουλος, το 1967, όταν απέσυρε την ελληνική μεραρχία από την Κύπρο. Από εκεί ξεκίνησε η διαδικασία της ελληνικής καταστροφής και αυτό ήταν προδοσία.

Τώρα, το ποιοι ήσαν Απριλιανοί είναι γνωστό : Ο Παπαδόπουλος, ο μακαρέζος, ο Ρουφογάλης, που είναι καταγεγραμμένοι άνθρωποι της CIA Και φυσικά, ο Παττακός και πολύ περισσότερο, ο Ιωαννίδης που και αυτός υπήρξε συνεργάτης της CIA Και φρόντισε ο ίδιος να μην αντισταθεί με την προδοτική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, που ο ίδιος είχε, μετά το πραξικόπημα της 25ης Νοεμβρίου 1973, διορίσει, στις θέσεις αυτές και όπως είπα, αυτοί ήσαν οι άνθρωποι που τους επηρέασε ο Εστες, όπως ανέφερε στην συνομιλία που είχε με τον Παπαχελά, επειδή ήταν οι πηγές του, έτσι ώστε να μην προχωρήσουν στο χτύπημα του αποθεματικού στόλου των Τούρκων και του προγεφυρώματος που είχαν κάνει στην Κύπρο, πολύ πριν τον Αύγουστο του 1974.

Απλά πράγματα...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Ναι δυστυχως επιβεβαιωνομαι σε αυτα που εγραψα παραπανω...Ισχυριζεται ο Τσιγαντες οτι μιλησε με καποιους Αμερικανους και του ειπαν χ, ψ πραγματα! Ειναι καπου μαγνητοφωνημενα; Οχι. Ειναι καποιος αλλος απο τους υποτιθεμενους παροντες σε αυτες τις συνομιλιες, που να επιβεβαιωνει αυτες τις συνομιλιες; Οχι. Ειναι καταγεγραμμενες σε καποιο αρχειο αυτες οι συνομιλιες; Οχι! Θεωρουνται λοιπον αυτες οι καταγραφες του Τσιγαντε, ως καποιο ακαταμαχητο τεκμηριο για την επιστημονικη ιστοριογραφια; Οχι. Αρα λοιπον απλα θεωρουνται "αληθεια" στο μυαλο του κυριου Αναστασοπουλου και του καθε κυριου Αναστασοπουλου, μονο και μονο επειδη εξυπηρετει τις ιδεοληψιες του!
Θα γραψω κι εγω λοιπον ενα βιβλιο λεγοντας οτι συνομιλησα με τον πρακτορα της CIA Τασο Αναστασοπουλο και μου αποκαλυψε συγκλονιστικα πραγματα και τοτε θα εμφανιστει καποιος με αντιστοιχη νοοτροπια με εσας και θα θεωρησει το βιβλιο μου ως την απολυτη αληθεια, μονο και μονο επειδη δεν συμπαθει τον Τασο Αναστασοπουλο! Ειδατε πως γραφεται η "αληθεια";
Τωρα οσον αφορα την Κυπρο, ποιοι "απριλιανοι" πηραν αυτες τις αποφασεις το '74; Το 74 κυβερνουσε το καθεστως της 25ης Νοεμβριου. Ο πανιβλακας Ιωαννιδης ηταν οντως απριλιανος και εφοσον και οι δυο διαβασαμε το βιβλιο του Παπαχελα, ειδαμε οτι εν τελει ηθελε πολεμο. Ποιοι δεν ηθελαν πολεμο; Οι Μπονανος και Αραπακης! Ειναι απριλιανοι αυτοι; Ηταν μυημενοι στο κινημα της 21ης Απριλιου 1967; Συμμετειχαν στην ηγεσια της 21ης Απριλιου εστω και εκ των υστερων; Οχι και στα δυο! Μηπως μπορει να θεωρηθει "απριλιανος" ο Αραπακης ειδικα, που παραδεχεται στο βιβλιο του οτι παρολο που οι Παπαδοπουλος-Μαρκεζινης αποφασισαν να μην βοηθησουν της ΗΠΑ στον πολεμο του Γιομ ΚΙπουρ, εκεινος παραβιασε την αποφαση και το εκανε μυστικα; Και γιατι κρατησε αυτα τα ατομα στην ηγεσια των Ενοπλων Δυναμεων ο Καραμανλης και συνεβη ο Αττιλας 2 επι των ημερων του χωρις να κανουμε παλι τιποτα; Μαλλον λοιπον τις προδοσιες πρεπει να τις αναζητησετε σε αλλη πλευρα...
Οσο για την αποσυρση της μεραρχιας το 67, μαλλον αγνοειτε παρασκηνιο, γεγονοτα, βιβλιογραφια κλπ κλπ για αυτο το θεμα...εδω ο ιδιος ο Σπυρος Παπαγεωργιου, ο κορυφαιος ιστοριογραφος της νεοτερης ιστοριας της Κυπρου και αντιχουντικος, παραδεχτηκε στην συνεντευξη του το '96 πως δεν φερει ευθυνη ο Παπαδοπουλος για το συγκεκριμενο θεμα, αλλα εσεις βρισκεται "προδοσιες" του Παπαδοπουλου παντου!
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Ο γελαδάρης του Λευκού Οίκου, εκείνη την εποχή, υπήρξε σαφής :

"Then listen to me, Mr Ambassador, fuck your Parliament and fuck your Constitution. America is an elephand and Cyprus is a flea. Greece is a flea. If those two fleas continue itching the elephant, they may just get whacked by the elephants trunk, whacked good... We are spending a lot of money for Greece, Mr Ambassador... If your Prime Minister give me talk about Democracy, Parliament and Constitution, he, his Parliament and his Constitution may not last long"...

Κατόπιν, ο Παπαδόπουλος, ο Μακαρεζος, ο Ρουφογαλης, ο Ιωαννίδης και οι λοιποί Απριλιανοί, έκαναν το πραξικόπημα, επί εποχής του, εν λόγω, γελαδάρη.

Και μην ξεχνάμε ότι ο γελαδάρης έστειλε τον Βανς και έτσι η απριλιανή δικτατορία, που είχε αρχηγό τον Παπαδόπουλο, δέχτηκε την απόσυρση της μεραρχιας από την Κύπρο. Αν ο Παπαδόπουλος δεν ήθελε να γίνει αυτή η απόσυρση, αυτή δεν θα γινόταν.

Τώρα, για τις ευθύνες του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αυτές ήσαν υπαρκτές. Αλλά δεν είναι ισοβαρείς, με αυτές του Ιωαννίδη και της ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων, που αυτός είχε διορίσει, αποτελούμενη από ανθρώπους που υπάκουαν στο τοπικό κλιμάκιο της CIA, στην Αθήνα

Δεν υπάρχουν δικαιολογίες, αγαπητέ. Υπήρξε προδοσία και το 1967 και το 1974. Και φυσικά, η CIA έπαιξε καθοριστικό ρόλο, αφού όλοι αυτοί υπήρξαν φίλοι και συνεργάτες της.

Δεν είναι παραμυθάς ο Τσιγαντες. Απλώς, σε ένα συγκεκριμένο κοινό, αυτά που αφηγείται δεν είναι αρεστα.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Αλλα λογια ν'αγαπιομαστε κυρ Τασο! Την επομενη φορα που θα θελησεις να ικανοποιησεις το ψωνιο σου μεσω βιβλιοκριτικων, θα πρεπει
1) Να αποβαλλεις τις ιδεολογικες παρωπιδες που φορας, μπας και δεις καποια πραγματα αντικειμενικα
2) Να εχεις σφαιρικη γνωση της βιβλιογραφιας για την εκασοτε περιοδο, ωστε να εχεις σφαιρικη εικονα των πραγματων.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Τα λόγια μου είναι σαφή και συγκεκριμένα, αγαπητέ. Και, απλώς, συνάδουν, με τα γεγονότα.

Και τα γεγονότα είναι αυτά που μετρούν...
Ο χρήστης metal warrior είπε…
Το γεγονός είναι ένα και μόνο! Ότι ο Παπαδόπουλος με όλες τις ατέλειες και τα σφάλματα του, ήταν ένας πατριώτης που προσπάθησε το καλύτερο που μπορούσε για την Ελλάδα. Κι έρχεστε εσείς οι σιχαμενοι συκοφάντες, δήθεν δημοκράτες, να λέτε για πρακτοριλικια, CIA, κλπ μαλακίες βασιζόμενοι σε εικασίες, κουτσομπολιά, αναπόδεικτα γεγονότα και βιβλιογραφία-σαβουρα! Καταραμένοι να είστε για πάντα ρε μεταπολιτευτικά λαμόγια
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Ο αφοπλισμός της Κύπρου, με την απόσυρση της ελληνικής μεραρχιας, το 1967, δεν ήταν απλό λάθος, αγαπητέ. Ήταν προδοσία.

Όσον αφορά την CIA, ο Παπαδόπουλος ήταν που έκανε παρέα, με τους πράκτορές της. Όπως και ο Ιωαννίδης.

Ας πρόσεχαν...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Σκάσε βρε μαλάκα ανιστορητε κωλογερε! Την προβοκάτσια στην Κοφίνου την έστησε ο βασιλιάς σε συμπαιγνία με τον Μακάριο προκειμένου να ρίξει τους συνταγματάρχες και εν τέλει ήταν ο βασιλιάς εκ νέου που κινητοποιήθηκε προκειμένου να αποσυρθεί η "μεραρχία"! Υπάρχουν όλα τα στοιχεία για αυτά, αλλά εσύ ζεις στην κοσμαρα σου!
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Εννοείται ότι αρχηγός της «Επαναστάσεως» ήταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο οποίος αποδέχτηκε την απόσυρση της Μεραρχίας, από την Κύπρο. Αν ήθελε κάτι διαφορετικό, θα είχε επιβάλει την θέληση του.

Απλώς, δεν ήθελε κάτι διαφορετικό. Απλό, σκληρό, αλλά αληθές. Αυτό λένε τα γεγονότα. Και τα γεγονότα είναι η Ιστορία. Εδώ υπάρχει προδοσία. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια…

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

21/5/2023 : Ολέθρια συντριβή - στα όρια της διάλυσης - του ΣΥΡΙΖΑ, (με 20,07%), όπου πέφτει η αυλαία, με την πληρωμή του λογαριασμού της σύγχρονης “Συμφωνίας της Βάρκιζας” του καλοκαιριού του 2015. Τεράστια η προσωπική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας, με 40,78%, (ΠΑΣΟΚ 11,53%, ΚΚΕ 7,20%, Ελληνική Λύση 4,46%, ΝΙΚΗ 2,93%, Πλεύση Ελευθερίας 2,87%, ΜΕΡΑ25 2,59%), ακριβώς, επειδή στερούντο αντιπάλου. (Και φυσικά, οι δημοσκοπήσεις, πήγαν όλες, στα σκουπίδια).

Μιλώντας, για “το στάδιο, στο οποίο δεν θα χρειάζεται να υπάρχουν αφεντικά και δούλοι, επειδή οι σαΐτες θα υφαίνουν μόνες τους”. Από αυτόν τον ορισμό του Αριστοτέλη, για το καθεστώς της ελεύθερης κοινωνίας (που νοείται ως αναρχική/αντιεξουσιαστική), στον μουτουαλισμό του Pierre-Joseph Proudhon και από την δραστική μείωση του χρόνου εργασίας, που περίμενε ο John Maynard Keynes, στο σήμερα και στους μελλοντικούς καιρούς).

Βουλευτικές εκλογές 25/6/2023 : Ο Αλέξης Τσίπρας, που, στις 8/6/2016, πούλησε, στον Λάτση, την έκταση στο Ελληνικό, με 92 € το τμ, ενώ το 2014 έλεγε ότι “αν υπογράψω ιδιωτικοποιήσεις στο Ελληνικό, τότε καλύτερα να ψηφίσετε Σαμάρα”, δεν δικαιούνται αυτός και η ηγετική ομάδα του ψευδεπώνυμου ΣΥΡΙΖΑ να ομιλούν, για την τωρινή εκλογική καταστροφή του κόμματος, που, φυσικά, πρόκειται να έχει και συνέχεια…