Τα απόνερα της "Μάχης του Έβρου" και η αμφισβήτηση από την Άγκυρα των χερσαίων και των ποτάμιων ελληνοτουρκικών συνόρων. (Δεν θέλει νέους φράκτες ο Recep Tayyip Erdoğan και φυσικά, το χατήρι δεν πρέπει να του γίνει).

Αναφερόμενοι, στην παρούσα ελληνοτουρκική κρίση, στην περιοχή του Μελισσοκομείου, στον ποταμό Έβρο, η οποία, στην παρούσα φάση, με το πρόσχημα, που κρατούν και οι δύο πλευρές, μιλώντας, "για τεχνικής φύσεως ζήτημα", ξεπερνάει την αρχική ένταση, που δημιουργήθηκε, εκεί, με την αρχική εισβολή των τσανταρμάδων (της τουρκικής στρατοχωροφυλακής), είναι απαραίτητο να διευκρινίσουμε ότι το ζήτημα, που εγέρθηκε, από την τουρκική πλευρά, είναι ένα από τα απόνερα, που δημιούργησε η περίφημη "Μάχη του Έβρου", όταν στις αρχές του περασμένου Μαρτίου, η τουρκική κυβέρνηση απφάσισε να εργαλειοποιήσει χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες και να τους στείλει, μπουλουκηδόν, στην ελληνική πλευρά του Έβρου, προκειμένου να εκβιάσει την ελληνική πλευρά και κυρίως, την "Ευρωπαϊκή Ένωση" και να αποσπάσει τακτικά, στρατηγικά και - το σημαντικότερο, στην φάση αυτή - οικονομικά οφέλη.

Η αλήθεια είναι ότι οι κρατούντες, στην Άγκυρα, υπέστησαν μια πολύ σημαντική ήττα, στους σχεδιασμούς τους, αφού και η ελληνική, αλλά και η "ευρωπαϊκή" πλευρά αντιστάθηκαν, στην απόπειρα αυτής της οργανωμένης, από την τουρκική στρατοχωροφυλακή και την ΜΙΤ, εισβολής και με εργαλείο τον φράκτη, που έχει δημιουργήσει η ελληνική πλευρά, στα χερσαία ελληνοτουρκικά σύνορα, στην βορειοδυτική πλευρά του Έβρου, κατέστρεψαν την επίμονη αυτή προσπάθεια.

Όμως, αυτή η ήττα δεν έχει αλλάξει τους τουρκικούς σχεδιασμούς. Αντιθέτως, τους έχει τροποποιήσει, οδηγώντας την τουρκική κυβέρνηση, στην επέκταση των αμφισβητήσεών της, πέραν από τις παραδοσιακές (νόμιμες και μη νόμιμες) διεκδικήσεις της, στον χώρο του Αιγαίου - και εσχάτως και της νοτιοανατολικής Μεσογείου -, στο χώρο των χερσαίων και ποταμίσιων συνόρων της Τουρκίας, με την Ελλάδα, με εργαλείο την διένεξη, που η Άγκυρα δημιούργησε, με την εισβολή, στην περιοχή του Μελισσουργείου, στις Φέρρες του Έβρου, η οποία, σύμφωνα, με τα ισχυόντα, στην Συνθήκη της Λωζάνης του 1923, ανήκει, στην ελληνική πλευρά και αυτό άσχετα, από την πορεία της κοίτης του ποταμού. Και τούτο διότι, παρά τα όσα νομίζονται και διαλαλούνται. δεν είναι η κοίτη του Έβρου - η οποία, σε κάθε χρονική περίοδο, διαφοροποιείται και αλλάζει - αυτή που προσδιορίζει τα όρια των ελληνοτουρκικών συνόρων, τα οποία, στην Θράκη, έχουν συνολικό μήκος 203 χιλιομέτρων.

Έτσι, η, σύμφωνα με το άρθρο 5 της Συνθήκης της Λωζάνης, ορισθείσα επιτροπή χάραξης των ελληνοτουρκικών συνόρων, στον Έβρο, καθόρισε, ρητώς, με το πρωτόκολλο που υπογράφτηκε, στην Αθήνα, στις 3/11/1926, τα εξής :

"Η Επιτροπή απεφάσισεν ότι η συνοριακή γραμμή δεν θα ακολουθήση τον ρουν του ποταμού εις τας ενδεχόμενας μετακινήσεις του, αλλ’ ότι η γραμμή αυτή καθορίζεται κατά τρόπον οριστικόν από την παρούσαν θέσιν του ποταμού, ως αύτη καθωρίσθη εις τους χάρτας τους καταρτισθέντας μερίμνη της Επιτροπής".

Αυτό, φυσικά, σημαίνει ότι η ελληνοτουρκική συνοριακή γραμμή, στον ποταμό Έβρο (εξαιρουμένων των 11 χιλιομέτρων του τριγώνου του Κάραγατς, όπου η Τουρκία έχει αυτό το τμήμα εκείνης της περιοχής, που βρίσκεται δυτικά του Έβρου) δεν είναι μεταβαλλόμενη και δεν ακολουθεί τις μεταβολές της κοίτης του ποταμού. Λαμβάνει υπόψη της την κοίτη του ποταμού, όπως αυτή είχε το 1926 και βασίζεται, σε σταθερά σημεία. Αυτή είναι η απλή αλήθεια.

Αυτή την πραγματικότητα είναι, που έρχεται να αμφισβητήσει ο Recep Tayyip Erdoğan, μετά την αποτυχημένη, για τον ίδιο και την κυβέρνησή του κατάληξη της "Μάχης του Έβρου", τον περασμένο Μάρτιο. Και αυτό το πράττει, διότι τον περασμένο Απρίλιο η ελληνική κυβέρνηση ενημέρωσε την Άγκυρα ότι σκοπεύει να κτίσει έναν νέο φράκτη, στην "επίμαχη" περιοχή του Μελισσοκομείου Φερρών, η οποία, με δεδομένες τις μετατοπίσεις της κοίτης του ποταμού Έβρου όλα αυτά τα - σχεδόν - 100 χρόνια που πέρασαν, από την Συμφωνία της Λωζάνης και το πρωτόκολλο του 1926, ανήκει, στην ελληνική πλευρά.

Απαντώντας, σε αυτή την ενημέρωση, που της έκανε η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, η κυβέρνηση του Recep Tayyip Erdoğan προέβη, αμέσως, σε διάβημα διαμαρτυρίας, ισχυριζόμενη, δια του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, ότι :

"η κοίτη του ποταμού που οριοθετεί το τουρκοελληνικό χερσαίο σύνορο το 1926 έχει αλλάξει σημαντικά λόγω φυσικών και τεχνητών παραγόντων κι επομένως δεν υπάρχουν κοινά συμπεφωνημένες γεωγραφικές συντεταγμένες στη συγκεκριμένη περιοχή του συνόρου που να είναι συμβατές με τη συμφωνία του 1926"

και ζητώντας, από την Αθήνα να δώσει τις ακριβείς συντεταγμένες του φράκτη και να μην ξεκινήσει τις εργασίες της κατασκευής του, χωρίς να έχει προϋπάρξει συνεννόηση, με την τουρκική πλευρά.

Κάπως έτσι, η Άγκυρα, με την αποστολή των στρατοχωροφυλάκων, στην περιοχή του Μελισσοκομείου, σταμάτησε, προς το παρόν, το ελληνικό στρατιωτικό Μηχανικό, για να μην κτισθεί νέος φράκτης. Ο Recep Tayyip Erdoğan, διδασκόμενος, από την πείρα, που απέκτησε τον περασμένο Μάρτιο, δεν επιθυμεί νέους φράκτες, στον Έβρο, για να μπορεί να επαναλάβει, όποτε επιθυμεί την εκβιαστική τακτική του, προσθέτοντας νέες αντιπαραθέσεις, με την ελληνική πλευρά.

Στην παρούσα φάση, η τουρκική πλευρά, μετά την παύση των εργασιών του ελληνικού Μηχανικού, στην περιοχή του Μελισσουργείου, απέσυρε τους στρατοχωροφύλακες και αποκλιμακώνει την ένταση, λέγοντας ότι "το θέμα είναι τεχνικής φύσεως" και ότι αυτό πρέπει να διευθετηθεί, από μια κοινή ελληνοτουρκική επιτροπή.

Καλά όλα αυτά, αλλά ο φράκτης πρέπει να προχωρήσει και να υλοποιηθεί. 

Το χατήρι του Recep Tayyip Erdoğan δεν πρέπει να γίνει.

Πολύ περισσότερο, μάλιστα, το χατήρι της τουρκικής ελίτ δεν πρέπει να γίνει, διότι αυτό, που, στην πραγματικότητα, αμφισβητεί η Άγκυρα είναι την οριογραμμή των ελληνοτουρκικών συνόρων, στον Έβρο.

 Απλά, καθαρά και ανεπιτήδευτα πράγματα.