Δημήτρης Καιρίδης : Από την επιστημονική άρνηση της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, στην αποδοχή της για λόγους πολιτικής ανάγκης. (Ο κοσμοπολιτικός σπουδαρχιδισμός του επιτελείου της Νέας Δημοκρατίας αντιμέτωπος με τον εκλογικό σταρχιδισμό των ψηφοφόρων).

"Πάμε, τώρα, στον τρίτο μύθο. Ότι οι Έλληνες έχουν υπάρξει θύματα εθνοκαθάρσεων, γενοκτονιών. Έχουμε και έναν πολλαπλασιασμό των γενοκτονιών και μια γενοκτολογία και γενοκτολαγνεία, που δεν είχαμε... Ξαφνικά, εμφανίζεται η Ποντιακή Γενοκτονία, στα τέλη της δεκαετίας του ’80, για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Αποφασίζει το ελληνικό πολιτικό σύστημα και η Βουλή των Ελλήνων, να αναγάγει τα δραματικά και τραγικά γεγονότα των Ελλήνων Ποντίων, στη Μαύρη Θάλασσα, σε γενοκτονία".

Δημήτρης Καιρίδης   18 Μαΐου 2018.





Δεν θα είχα καμία διάθεση να ασχοληθώ, με τον Δημήτρη Καιρίδη, τον πατενταρισμένο αρνητή της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, εάν αυτός ο άνθρωπος, τον οποίο το κοσμοπολιτικό και τυχάρπαστο επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη έχρισε, ως υποψήφιο ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, δεν άλλαζε γραμμή, προκειμένου να μαζέψει ψήφους, χωρίς, παράλληλα, να αποδεχθεί ότι έσφαλε, ή  έστω, ότι άλλαξε γνώμη.

Όμως, ο "κ. Καθηγητής", όχι, μόνο, αρνείται να αποδεχθεί ότι έσφαλε, ή, έστω, ότι άλλαξε γνώμη, αλλά έχει το θράσος να ισχυρίζεται πως ουδέποτε αρνήθηκε ότι τα δολοφονικά και λοιπά πεπραγμένα του οθωμανικού και του νεοσύστατου κεμαλικού τουρκικού κράτους, εις βάρος του μικρασιατικού ελληνισμού, συνιστούν το έγκλημα της Γενοκτονίας. Μπορούμε, παρακάτω να απολαύσουμε τις μονοκόμματες, είναι η αλήθεια, πιρουέτες του, με τις οποίες άλλαξε θέσεις και από ρητός αρνητής της ελληνικής γενοκτονίας, από τους νεότουρκους και τους κεμαλιστές, έγινε παρουσιαστής εκπομπής, για την γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού.

Στις 12/4/2019, απαντώντας, στις κατηγορίες, που του απευθύνθηκαν και στον χαρακτηρισμό του, ως αυτό, που ήταν, δηλαδή ως αρνητή της γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολίας, καθώς και στον σάλο, που προκάλεσαν οι παραπάνω "επιστημονικές" τοποθετήσεις του, δήλωσε τα εξής :

“Είναι απολύτως, έξω από εμένα, κάθε απόπειρα αμφισβήτησης των τραγικών γεγονότων της εξόντωσης και της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Αυτό, δε, σε ό,τι με αφορά, ισχύει, ακόμα παραπάνω, εξαιτίας της Ποντιακής μου καταγωγής και της οικογενειακής μνήμης των διωγμών και της προσφυγιάς, με την οποία μεγάλωσα. Τρέφω απεριόριστο σεβασμό μνήμης, προς τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα συμπατριωτών μας Ποντίων και μοιράζομαι βιωματικά και οικογενειακά τα τραγικά γεγονότα. Αυτό που έθεσα, στην πανεπιστημιακή μου διάλεξη, ήταν το ζήτημα της πολιτικής διαχείρισης και εκμετάλλευσης αυτών των τραγικών γεγονότων. Αυτό, σε καμμία περίπτωση, δεν αποτελεί αμφισβήτηση της ιστορικής πραγματικότητας της Ποντιακής γενοκτονίας. Πιστεύω, σταθερά, ότι τα ιστορικά γεγονότα, όταν κρίνονται υπό το πρίσμα πολιτικών σκοπιμοτήτων, όχι μόνο διαστρεβλώνονται, αλλά και αδικούνται. Ειδικά, στη σημερινή εποχή, είναι κρίσιμο να διαφυλάξουμε το εθνικό αίσθημα, από την παγίδα των fake news και της εύκολης λάσπης, όταν μάλιστα αυτά συνδέονται, καθαρά, με την πολιτική διαχείριση αντιπαραθέσεων και αναμετρήσεων. Σε κάθε περίπτωση, η πατριωτική μου ευαισθησία είναι δημοσίως καταγεγραμμένη και δεν μπορεί να βάλλεται, στο βωμό πολιτικών σκοπιμοτήτων. Για του λόγου το αληθές και την πληρέστερη πληροφόρησή σας, σας επισυνάπτω ένα σύντομο απόσπασμα από την εκπομπή μου «Ω, τι κόσμος μπαμπά!», στον τηλεοπτικό σταθμό Action 24 της 8ης Μαρτίου 2019, όταν σε ανύποπτο χρόνο, αναφερθήκαμε, διεξοδικά, στη γενοκτονία των Ποντίων και προανήγγειλα ένα μεγάλο αφιέρωμα, γι’ αυτήν, τον προσεχή Μάιο”.






Σε απαντήσεις του, σε διάφορα μέσα ενημέρωσης, ο Δημήτρης Καιρίδης, σχετικά με τις αρχικές του θέσεις, που εξέφρασε, στις 18/5/2018 προσπαθεί να εμφανισθεί, με την λεοντή του "επιστήμονα", να εξηγήσει τα ανεξήγητα και να εξορθολογίσει, ex cathedra, τα μη ορθολογικά, χωρίς να αναφέρει, όμως, την πραγματική αιτία αυτής της αλλαγής των θέσεων και της στάσης του, απέναντι, στην γενοκτονία, που υπέστη ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας, κατά την περίοδο 1914 - 1923.

Έτσι ο κ. Καθηγητής Διεθνούς και Ευρωπαϊκής Πολιτικής θέλησε να ισχυρισθεί ότι η Γενοκτονία είναι ένας νομικός (και πολιτικός) όρος και ότι, στις πανεπιστημιακές διαλέξεις, οι επιστήμονες πρέπει να αναρωτιούνται και να προβληματίζονται, για τα πάντα, χωρίς παρωπίδες και χωρίς το άγχος να δώσουν εξηγήσεις, στην όποια κοινή γνώμη.

Θα ήταν περιττό να πω ότι λέει επιστημονικές και πολιτικές ανοησίες. Αυτό είναι αυτονόητο, για κάθε άνθρωπο μέσης και μετρίας μορφώσεως, γιατί οι οβιδιακές μεταμορφώσεις και οι μεταπηδήσεις, από το ένα άκρο των απόψεων, για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, στο άλλο και τελείως αντίθετο άκρο, πρέπει να επεξηγούνται και να αιτιολογούνται, χωρίς αυτοί, που διαπράττουν αυτές τις οβιδιακές μεταμορφώσεις και τις αντίστοιχες μεταπηδήσεις, να αρνούνται την ύπαρξή τους.

Ο κ. Καθηγητής, όμως, θέλει, προφανώς, να μας βγάλει τρελούς και ισχυρίζεται ότι οι απόψεις του, για την Γενοκτονία του μικρασιατικού Ελληνισμού, πέρασαν από το ένα άκρο, στο άλλο, χωρίς να αλλάξουν!

Και αυτό το πράττει, διαχωρίζοντας την "επιστημονική", από την "πολιτική" του ιδιότητα, λέγοντας ότι, ως "επιστήμονας", πρέπει να μπορεί να λέει τα, μεν, αρνούμενος την Γενοκτονία, που υπέστη ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας, χωρίς το άγχος της παροχής εξηγήσεων, στην όποια κοινή γνώμη, αλλά, ως "πολιτικός", μπορεί να λέει τα αντίθετα, από όσα λέει, ως "επιστήμονας", για την Γενοκτονία αυτή, χωρίς να πρέπει να δώσει εξηγήσεις και να κρίνεται, από την κοινή γνώμη, για όσα λέει, ως "επιστήμονας" και τα οποία αντιφάσκουν, με όσα λέει, ως "πολιτικός". Με λίγα λόγια, μονά - ζυγά, δικά του.

Δεν είναι, όμως, έτσι, τα πράγματα. Ούτε, στο επιστημονικό, ούτε στο πολιτικό πεδίο. Ας δούμε το γιατί.

Κατ' αρχήν, ως "επιστήμονας", κρινόμενος, ο Δημήτρης Καιρίδης, πρέπει να πούμε ότι δεν είναι Ιστορικός. Ως εκ τούτου, η γνώμη του είναι μειωμένου κύρους, κρινόμενη, με τα κριτήρια, που ο ίδιος θέτει. Δεν λέω ότι δεν μπορεί να έχει την δική του θέση και να λέει την γνώμη του, ως επιστήμονας. Μπορεί να έχει την θέση του και να λέει την γνώμη του, αλλά αυτή η θέση έχει μια μειονεξία. Δεν αποτελεί θέση εξειδικευμένου Ιστορικού επιστήμονα. Κρινόμενη, βέβαια, με τα ίδια κριτήρια, που αυτός θέτει.

Όμως, οι επιστήμονες Ιστορικοί και μάλιστα, οι εξειδικευμένοι Ιστορικοί επιστήμονες, στα ζητήματα των Γενοκτονιών, έχουν μια πολύ συγκεκριμένη θέση, για την Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Και αυτή τους την θέση την έχουν εκφράσει, ρητά και απροσχημάτιστα. Μάλιστα, την έχουν αναγάγει σε Απόφαση.

Ομιλώ, για την Απόφαση του Δεκεμβρίου του 2007, που εξέδωσε η International Association of Genocide Scholars (Διεθνής Ένωση των Μελετητών Γενοκτονιών - I.A.G.S.), η οποία έχει, την μορφή ψηφίσματος και αναφέρει τα εξής :



«ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η άρνηση μιας γενοκτονίας αναγνωρίζεται, παγκοίνως, ως το έσχατο στάδιο γενοκτονίας, που εξασφαλίζει την ατιμωρησία, για τους δράστες της γενοκτονίας και ευαπόδεικτα, προετοιμάζει το έδαφος, για τις μελλοντικές γενοκτονίες.

ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η Οθωμανική γενοκτονία, εναντίον των μειονοτικών πληθυσμών, κατά την διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρουσιάζεται, συνήθως, ως γενοκτονία, εναντίον μόνο των Αρμενίων, με λίγη αναγνώριση των, ποιοτικά, παρόμοιων γενοκτονιών, εναντίον άλλων χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ ότι είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών Γενοκτονιών, ότι η Οθωμανική εκστρατεία, εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας, μεταξύ των έτων 1914 και 1923, συνιστούν γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και των Ελλήνων της Ανατολίας.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ η Ένωση να ζητήσει, από την κυβέρνηση της Τουρκίας, να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες, εναντίον αυτών των πληθυσμών, να ζητήσει, επίσημα, συγγνώμη και να λάβει τα κατάλληλα και σημαντικά μέτρα, προς την αποκατάσταση (μη επανάληψη)».


Αυτή είναι η κρατούσα επιστημονική γνώμη, στις τάξεις των αρμόδιων και εξειδικευμένων Ιστορικών επιστημόνων, η οποία έχει αναχθεί, σε Απόφαση. Αυτή την Απόφαση είναι που παρακάμπτει (ή αγνοεί) ο επιστήμονας Δημήτρης Καιρίδης. Προφανώς, δεν την αγνοεί. Απλώς, την παρακάμπτει και γι' αυτό ομιλεί, για την αποφυγή από τα "άγχη", που προκαλούν οι κρίσεις της κοινής γνώμης, όταν εκφράζονται, στους πανεπιστημιακούς χώρους, οι επιστημονικές γνώμες και απόψεις.

Αλλά οι όποιες επιστημονικές απόψεις, παρά τα όσα λέει ο Δημήτρης Καιρίδης, προφανώς, κρίνονται. Και κρίνονται, όχι, μόνον, από τους άλλους επιστήμονες (πολύ περισσότερο, όταν κάποιος επιστήμονας, όπως έπραξε ο κ. Καθηγητής, εισπηδεί, σε άλλο επιστημονικό αντικείμενο, από αυτό, με το οποίο ασχολείται και είναι επιφορτισμένος), αλλά και από τους φοιτητές, προς τους οποίους οι απόψεις αυτές απευθύνονται.

Και επειδή, προφανώς, ο Δημήτρης Καιρίδης, στο ακροατήριο, στο οποίο απευθυνόταν, την 18/5/2018, περιείχε και φοιτητές, είναι ενδιαφέρον, αφού θέλησε να ασχοληθεί, με τον "μύθο" των Γενοκτονιών, που υπέστησαν οι Έλληνες και την γενοκτολαγνεία (;!), να μάθουμε, εάν παρουσίασε, ως πανεπιστημιακός διδάσκαλος, που είναι, την, παραπάνω, Απόφαση της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών Γενοκτονιών, η οποία είναι αρκετά παλιά, ώστε να μπορεί να ισχυρισθεί ότι την αγνοεί.

Προφανώς, δεν την παρουσίασε και στέρησε το επιστημονικό κοινό, στο οποίο απευθυνόταν, από μια πολύ σημαντική, μια καίριας σημασίας, πληροφορία. Και αυτό το έπραξε, διότι θέλησε να κατηγορήσει, το ελληνικό πολιτικό σύστημα (δηλαδή τον Ανδρέα Παπανδρέου, που πήρε την σχετική νομοθετική πρωτοβουλία) ότι αυθαιρέτησε, καθιερώνοντας "μύθους" - δηλαδή παραμύθια.

Τώρα, που το (εντός των ορίων του σπουδαρχιδισμού ευρισκόμενο) πολιτικό και εκλογικό επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη, τοποθέτησε τον Δημήτρη Καιρίδη, στο ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Καθηγητής, ως πολιτικός αποφάσισε, προ μηνός και εν όψει των συνεννοήσεων και των διαβεβαιώσεων, που είχε, από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να κάνει την δική του "κωλοτούμπα" και από επιστημονικός αρνητής της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, να μεταβάλει, άρδην, γνώμη και να μετατραπεί, σε διαπρύσιο υποστηρικτή και παρουσιαστή εκπομπής, για την ποντιακή Γενοκτονία.

Εννοείται ότι, παρά τα όσα επιθυμεί, ο Δημήτρης Καιρίδης, ως πολιτικός, θα κριθεί και για όσα υποστήριξε και ως "επιστήμων", εκφράζοντας μια γνώμη, η οποία έχει την ιδιότητα της μειονεξίας, αφού εκφράζεται, για ένα αντικείμενο, το οποίο εκφεύγει των αυστηρών επιστημονικών αντικειμένων του. Αλλά και επιστημονικά, έγκυρη και κρατούσα και αν ήταν η όποια άποψη εξέφρασε, ως πανεπιστημιακός διδάσκαλος, πάλι η γνώμη αυτή θα κριθεί, από την κοινή γνώμη, αφού κατέρχεται, ως υποψήφιος ευρωβουλευτής (και ίσως, αργότερα, ως υποψήφιος βουλευτής και υπουργός).

Στην ενεργό, στην καθημερινή πολιτική, άπαντες κρίνονται για όσα πράττουν και για όσα λένε. Και όλα αυτά δεν υπόκεινται, σε χρονική παραγραφή.

Αλλά το ουσιαστικό πρόβλημα, που αντιμετωπίζουμε, ως κοινωνία, δεν είναι ο Δημήτρης Καιρίδης. Ο, εν λόγω, πολιτικός μπορεί να λέει ό,τι θέλει.

Το πρόβλημα εντοπίζεται, στο επιτελείο του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, που επέλεξε τον Δημήτρη Καιρίδη, ως υποψήφιο ευρωβουλευτή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που, σε λίγο καιρό, θα διεκδικήσει να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας.

Όλα τα καμώματα αυτού του επιτελείου, ξεκινώντας, από την περίπτωση του Νίκου Γεωργιάδη, αλλά και του Άδωνι Γεωργιάδη (με τις απίστευτες παρέες, που ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. κάνει και επιλέγει, ως συνεργάτες, όπως και με τους απίθανους διαλόγους, με μηνύματα, στα οποία επιτρέπει να του λένε - τουλάχιστον - βλακείες και εκείνος να ανταποκρίνεται, σε αυτές), μέχρι, τώρα, δείχνουν ότι αυτό το επιτελείο είναι τυχάρπαστο και κοσμοπολιτικής νοοτροπίας, το οποίο αγνοεί τους συντηρητικούς (αλλά και τους άλλους) ψηφοφόρους, που υποτίθεται ότι, πιστά, ακολουθούν την όποια κομματική γραμμή χαράζει το επιτελείο αυτό.

Περιττό να πω ότι, όλοι αυτοί και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ακολουθώντας αυτήν την σπουδαρχιδική τακτική, θα πιούν πολύ πικρό ποτήρι, στις ερχόμενες ευρωεκλογές. Και όχι, μόνο, σε αυτές, διότι ο δικός τους κοσμοπολιτικός σπουδαρχιδισμός, θα βρεθεί αντιμέτωπος, με τον σταρχιδισμό του μέγιστου τμήματος του εκλογικού σώματος. Και φυσικά, δεν θα βρεθεί να τους λυπηθεί κανείς. 

Δικαίως. Πολύ δικαίως...