Οιονεί δημόσιο χρέος της ευρωζώνης θα γίνει το ελληνικό δημόσιο χρέος (το οποίο, παρά τα όσα λέγονται, είναι αντιμετωπίσιμο) και θα εξυπηρετείται από την Ε.Κ.Τ.
"Το άρθρο του αγαπητού κ. Τάσου Αβραντίνη περιέχει κάποιες περιορισμένες αλήθειες, σχετικά με την εξέλιξη του ελληνικού δημόσιου χρέους, μέσα στις συνθήκες της πειραματικής έντονης οικονομικής κρίσης, στην οποία μας έρριξαν οι γερμανικές χρηματοπιστωτικές και πολιτικές ελίτ, αλλά ο αρθρογράφος, βλέποντας τα πράγματα και την εξέλιξή τους in short term, σφάλλει διότι δεν βλέπει την φρενήρη δυναμική, που ο εγκλωβισμός και η ταυτοποίηση της ύφεσης ως «κρίσης της ευρωζώνης», έφερε στην λιμνάζουσα ευρωζώνη και η οποία δυναμική, μπορεί να έχει οδηγήσει σε μια σειρά από απερίγραπτες βλακείες τις γραφειοκρατικές ελίτ των ηγετικών χωρών της, με προεξάρχουσα την Γερμανία – βλακείες που επέτειναν την αποκαλυφθείσα θεσμική κρίση της ευρωζώνης -, αλλά συγχρόνως έχει ενεργοποιήσει τα επιβιοτικά αντανακλαστικά του ελλιπέστατου ευρωπαϊκού θεσμικού συγκροτήματος, το οποίο από την έναρξη της ελληνικής κρίσης έχει προβεί σε σημαντικότατα και έως πρόσφατα πρωτοφανή και καθόλου αναμενόμενα βήματα στην προσπάθειά του να επιβιώσει, προς το συμφέρον όλων των κυρίαρχων εξουσιαστικών μερών που το συναποτελούν.
Για το ελληνικό χρέος, που παρά το, όντως, μεγάλο μέγεθός του και παρά τα όσα λέγονται, πρέπει να πω ότι δεν είναι τέτοιας έκτασης, που να δικαιολογεί την παρούσα αντίδραση των διεθνών γραφειοκρατικών χρηματοπιστωτικών αγορών, ούτε και αποτελεί ουσιώδες πρόβλημα για την ευρωζώνη, η συζήτηση εδράζεται σε μια ανορθολογική βάση και έχει αποκτήσει έντονα ιδεολογικά χαρακτηριστικά (ο όρος ιδεολογικός χρησιμοποιείται με την έννοια της ψευδούς συνειδήσεως), τα οποία συσκοτίζουν το συζητούμενο θέμα, αντί να το διαυγάσουν, με φυσικό αποτέλεσμα την εξαγωγή εσφαλμένων συμπερασμάτων.
Το πρόβλημα με το ελληνικό χρέος έχει να κάνει, ουσιαστικά, με τον διαρκή φόβο των διεθνών χρηματοπιστωτικών αγορών ότι το περιβάλλον της παρούσας διεθνούς ύφεσης, που επιδεινώνεται από την πολιτική του σκληρού ευρώ και τον επιδιωκόμενο περιορισμό των δημοσιονομικών ελλειμμάτων στα προβλεπόμενα επίπεδα του «ζουρλομανδύα» του 3% της Συνθήκης του Μάαστριχτ, θα οδηγήσει σε μια βραχυπρόθεσμη, ή μακροπρόθεσμη, αθέτηση αποπληρωμής των σωρευθέντων κρατικών χρεών, γεγονός το οποίο θα οδηγήσει – αν επισυμβεί – σε μια κατάρρευση της διεθνούς αγοράς κρατικών ομολόγων και του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, με ανυπολόγιστες καταστροφικές επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία.
Αυτόν τον φόβο αναζωπύρωσε η βλακώδης πολιτική των ευρωζωνιτών (Τρισέ και Μέρκελ), απέναντι στο ελληνικό ζήτημα, το οποίο, με την επίδειξη μιας εκπληκτικά τεράστιας και τερατώδους πολιτικής ανευθυνότητας και απρονοησίας, ανέδειξε ο ΓΑΠ, μετατρέποντάς το από ένα οξύ πρόβλημα δημοσιονομικής διαχείρισης σε βαθιά πιστωτική κρίση της χώρας, η οποία κατέληξε στο να κοπεί κάθε πίστωση στην χώρα από τις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές, οι οποίες είδαν τους πιο μεγάλους τους εφιάλτες να οδηγούνται στο να γίνουν μια χειροπιαστή πραγματικότητα, στην περίπτωση της Ελλάδας και στον γενικό χαμό, που ακολούθησε, μετά από την σύγκρουση ΓΑΠ – Τρισέ (αφού προηγουμένως ο ανεκδιήγητος ΓΑΠ και ο μοιραίος Παπακωνσταντίνου, δημοσιοποίησαν ότι το ελληνικό δημόσιο έλλειμμα ανερχόταν στο 12,7% και … το επέκτειναν προκειμένου να το χρεώσουν στην ΝΔ και μίλησαν για την … χρεωκοπία της χώρας, ενώ έβγαιναν για να ζητήσουν δανεικά, από μια διεθνή αγορά, η οποία βρίσκεται στην κατάσταση, που, όπως περιέγραψα προηγουμένως, φοβάται και περιμένει ότι θα βαρέσει κανόνι!), για το ζήτημα του ποιός προσδιορίζει την ελληνική δημοσιονομική πολιτική (η ΕΚΤ ή η ελληνική κυβέρνηση) και για το θέμα της αναγνωρισιμότητας, ή μη, από την ΕΚΤ των ελληνικών ομολόγων, ως μέσων πληρωμών – ένα θέμα, που χρησιμοποιήθηκε, βλακωδώς, από τον Τρισέ, προκειμένου να πιέσει τον ΓΑΠ για να ασκήσει μια περιοριστική δημοσιονομική πολιτική.
Όλα αυτά έφεραν την νέα μεταναζιστική Κατοχή στην χώρα, οι αφέντες της οποίας χρησιμοποιούν πολιτικές οι οποίες είναι αδιέξοδες και – αργά ή γρήγορα – θα αναιρεθούν, διότι είναι έντονα αντιαναπτυξιακές και θα αντικατασταθούν από ένα NEW DEAL, ανάλογο με αυτό των ΗΠΑ, συνδυασμένο με μια έντονη ρυθμιστική παρέμβαση (διεθνούς και κρατικού χαρακτήρα) στον χώρο των διεθνών χρηματοπιστωτικών αγορών, οι οποίες λειτουργούν με αυτούς τους φόβους που περιέγραψα, αλλά και με μια έντονη κανιβαλική συμπεριφορά, η οποία φέρνει, ολοένα και πιο κοντά, την πραγματοποίηση του εφιάλτη, τον οποίον προσπαθούν να ξορκίσουν, δηλαδή την αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους των κρατών (το οποίο υπερβαίνει κατά πολύ το παγκόσμιο ΑΕΠ, φθάνοντας σε μεγέθη της τάξης άνω των 100 τρισεκατομμυρίων δολλαρίων, όταν το παγκόσμιο ΑΕΠ μόλις φθάνει τα 72 τρισεκατομμύρια δολλάρια) και την επακόλουθη κατάρρευση του συστήματος.
Το ελληνικό δημόσιο χρέος των 310 δισ. ευρώ (σε σχέση με το επίσημο ελληνικό ΑΕΠ των 240 δισ. ευρώ και το πραγματικό ελληνικό ΑΕΠ των 334 δισ. ευρώ) είναι ελάχιστο, για την ευρωζώνη και είναι αντιμετωπίσιμο, χωρίς τα ζουρλομανδυακά μέτρα των νεοβάρβαρων κατακτητών της χώρας και των ντόπιων (επιπέδου Τσολάκογλου) ανδρεικέλων τους, που τους έφεραν, παραδίδοντάς τους τα κλειδιά της διακυβέρνησης της χώρας.
Στην παρούσα φάση και αυτό που τώρα με ενδιαφέρει, είναι το να σταθώ στο θέμα, που αφορά το ελληνικό χρέος, μέσα στην παρούσα δυναμική εξέλιξη των θεσμών της ευρωζώνης, οι ταγοί της οποίας οδηγούνται από την εξέλιξη των πραγμάτων στην κονιορτοποίηση και παραβίαση όλων των ανεπαρκών και εξωπραγματικών θεσμών της (με πρώτον από όλους αυτόν της ΕΚΤ, η οποία – όπως η ασημαντότητά μου είχε προβλέψει – οδηγείται στο να γίνει μια ουσιαστική Κεντρική Τράπεζα σαν το FED).
Θα επαναφέρω εδώ μια παλαιά πρόβλεψή μου, η οποία συζητείται τώρα και στην ευρωζώνη και την οποία, τότε, η Μέρκελ και οι γερμανικές ελίτ αρνούνταν να συζητήσουν και στην οποία ακόμα αντιστέκονται και η οποία καθιστά την όλη κουβέντα, που γίνεται εδώ, άνευ ουσίας και περιεχομένου, αφού η εν λόγω κουβέντα γίνεται πάνω στην βάση της εσωτερικής διαχείρισης του ελληνικού δημόσιου χρέους :
Το ελληνικό δημόσιο χρέος (όπως και όλα τα κρατικά χρέη των χωρών της ευρωζώνης) οδηγείται στο να μετατραπεί σε οιονεί δημόσιο χρέος της ευρωζώνης και η εξυπηρέτησή του θα αναληφθεί από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Θυμίζω εδώ στον αγαπητό rebel, αλλά και στον φίλτατο Σπυρίδωνα το θέμα στο μπλογκ μου (το οποίο είναι αναδημοσίευση μιας παλαιάς συζήτησής μας στο e-rooster) : «Η Συμφωνία της 25/3/2010 για τον μηχανισμό στήριξης της Ελλάδας : Μια αργή γραφειοκρατική απόκριση μπροστά σε πιεστικές ανάγκες» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/04/2532010_23.html (και http://e-rooster.gr/03/2010/2322#comment-129951 ), όπου είχα θέσει αυτό το ζήτημα της ανάληψης του ελληνικού δημόσιου χρέους από την ΕΚΤ.
Οι ευρωζωνίτες δεν έχουν άλλη οδό, από αυτήν, αν θέλουν να επιβιώσουν και να περισώσουν το ευρώ τους, το οποίοι αποφάσισαν, επιτέλους, με πολλή δυσθυμία είναι η αλήθεια, να "πληθωρίσουν", με την ιστορική παρέμβαση της 10/5/2010 της Ε.Κ.Τ. στην διεθνή αγορά των κρατικών ομολόγων (παρά την αντίσταση των Γερμανών, που μειοψήφησαν στο Δ. Σ. της κεντρικής ευρωτράπεζας), την οποία επέβαλε ο Ομπάμα και οι πιεστικές ανάγκες του διεθνούς οικονομικού συστήματος, λόγω του ελληνικού προβλήματος, το οποίο η βλακώδης διαχείριση των ευρωζωνιτών κατέστησε καταλύτη, που οδηγούσε σε ένα νέο οικονομικό κραχ, το οποίο οι ΗΠΑ δεν είχαν διόλου ανάγκη να βρουν μπροστά τους, την στιγμή που η αμερικανική οικονομία ανακάμπτει.
Όπως, έχω αναφέρει και σε παλαιότερες συζητήσεις (ενδεικτικά : «Γιατί η ύφεση απαιτεί ένα γενικό bailout και συγκεκριμένες ρυθμίσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, έως και την κρατικοποίησή του» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/05/bailout-ex-european-gkara.html και http://e-rooster.gr/03/2010/2299#comment-129809 και http://e-rooster.gr/03/2010/2299#comment-129812 και «Το αποτυχημένο γερμανικό μοντέλο, που βλέπει το ευρώ ως υποκατάστατο του σκληρού deutschemark και οι καταστροφικές συνταγές του για την ευρωζώνη» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/05/deutschemark.html ( και http://e-rooster.gr/03/2010/2322#comment-129879 και http://e-rooster.gr/03/2010/2322#comment-129910 ), τώρα, πάνω στην ώρα της ύφεσης δεν είναι η ώρα του ξεκαθαρίσματος του ποιος είναι ο καλός και ποιος είναι ο κακός της υπόθεσης. Τώρα είναι η ώρα της διάσωσης όλων.
Ιδού ένα παράδειγμα λιγότερο και περισσότερο ορθολογικά διαρθρωμένων οικονομιών, που κτύπησε αποφασιστικά η ορμητική έλευση της σύγχρονης ύφεσης, η οποία εγκλωβίστηκε στην ευρωζώνη :
ΕΛΛΑΔΑ :
2008 :
ΚΑΤΑ ΚΕΦΑΛΗΝ ΑΕΠ : 32.100 $.
ΑΕΠ : 343,8 δισ. $
ΕΣΟΔΑ : 126,5 δισ.$
ΕΞΟΔΑ : 144,4 δισ. $
ΕΣΟΔΑ / ΑΕΠ : 36,79%
ΕΞΟΔΑ / ΑΕΠ : 42,00%
ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ : 97,4%.
2009 :
ΚΑΤΑ ΚΕΦΑΛΗΝ ΑΕΠ : 32.100 $.
ΑΝΑΠΤΥΞΗ : -2,%
ΑΕΠ : 339,2 δισ. $
ΕΣΟΔΑ : 108,7 δισ.$
ΕΞΟΔΑ : 145,2 δισ. $
ΕΣΟΔΑ / ΑΕΠ : 32,06%
ΕΞΟΔΑ / ΑΕΠ : 42,81%.
ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ : 108,1%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/gr.html
ΓΕΡΜΑΝΙΑ :
2008:
ΚΑΤΑ ΚΕΦΑΛΗΝ ΑΕΠ : 35.500 $.
ΑΕΠ : 2,925 τρισ. $
ΕΣΟΔΑ : 1,591 τρισ. $
ΕΞΟΔΑ : 1,591 τρισ. $
ΕΣΟΔΑ / ΑΕΠ : 54,39%
ΕΞΟΔΑ / ΑΕΠ : 54,39%
2009:
ΚΑΤΑ ΚΕΦΑΛΗΝ ΑΕΠ : 34.200 $.
ΑΝΑΠΤΥΞΗ : -5%
ΑΕΠ : 2,812 τρισ. $
ΕΣΟΔΑ : 1,398 τρισ.$
ΕΞΟΔΑ : 1,540 τρισ. $
ΕΣΟΔΑ / ΑΕΠ : 49,71%
ΕΞΟΔΑ / ΑΕΠ : 54,76%.
ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ : 77,2%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/gm.html .
Η αντιμετώπιση του προβλήματος έχει να κάνει με ένα NEW DEAL, με την επαναφορά της οικονομίας σε συνθήκες ανάπτυξης και γι’ αυτό χρειάζεται, εκτός από την κοπή του χρήματος (που έκαναν και θα εξακολουθήσουν να κάνουν οι ευρωζωνίτες και η ΕΚΤ, όπως, επίσης, η ασημαντότητά μου προέβλεψε) και η εξασφάλιση της αύξησης της ταχύτητας της κυκλοφορίας του, μέσα από ένα πρόγραμμα μαζικών και στοχευμένων δημόσιων επενδύσεων, που θα ανατάξουν την ενεργό ζήτηση και τις ιδιωτικές επενδύσεις.
Μετά από την διάσωση και των δύο παραπάνω παραδειγμάτων, μπορούν να αναζητηθούν οι καλοί και οι κακοί της υπόθεσης και να ληφθούν τα προσήκοντα μέτρα, για την διόρθωση των κακώς κειμένων.
Οι ευρωζωνίτες το μαθαίνουν αυτό. Μπορεί να το μαθαίνουν αργά και βασανιστικά, αλλά το μαθαίνουν. Και σε κάθε περίπτωση το μαθαίνουν γρηγορότερα από ότι πριν από τον Δεκέμβριο του 2009, δηλαδή πριν τον εγκλωβισμό της ύφεσης αποκλειστικά στην ευρωζώνη.
Και θα μάθουν ακόμα πιο γρήγορα στο μέλλον, διότι οι ανάγκες τρέχουν και οι αγορές γίνονται και θα γίνονται ολοένα και πιο πιεστικές, αφού έχουν ανακαλύψει το τεράστιο μέγεθος των ανεπαρκειών του ευρωζωνικού οικοδομήματος.
Ήδη οι γραφειοκρατικές χρηματοπιστωτικές αγορές έχουν στοχοποιηθεί – όπως και πάλι η ασημαντότητά μου προέβλεψε – και τα περιοριστικά και ρυθμιστικά μέτρα των Μέρκελ και Ομπάμα είναι κάτι το χειροπιαστό πλέον, έστω και αν δεν είναι επαρκή. Όμως, η πορεία που ήδη δρομολογήθηκε, θα οδηγηθεί στην τελική της κατάληξη, η οποία είναι η επαναφορά των προτεραιοτήτων στην πραγματική οικονομία και στις ανάγκες της και όχι στην, εν πολλοίς, εικονική χρηματοπιστωτική οικονομία των ραντιέρηδων (για να θυμηθούμε τον αείμνηστο λόρδο Κέϋνς), θεσμικών ή μη.
Αλλιώς, οι ευρωζωνίτες θα πρέπει να το πάρουν απόφαση ότι ευρωζώνη τέλος. Και αυτό δεν το επιθυμούν – παρ' όλ' αυτά, όμως, το τέλος της ευρωζώνης είναι ένα ενδεχόμενο, που, αν και ολοένα απομακρύνεται από το προσκήνιο, δεν μπορεί να αποκλειστεί…
(Δείτε και τα θέματα : «Προς ελληνικό bailout, λόγω του φόβου ότι θα σκάσει η βραδυφλεγής βόμβα της φούσκας των προϊόντων (κρατικά ομόλογα, παράγωγα και μετοχές) του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/04/greekbailout.html και «Η διεθνής χρηματοπιστωτική φούσκα, το ελληνικό bailout και οι ανεπάρκειες του ΓΑΠ, που έφεραν την νέα Κατοχή» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/04/bailout-gap.html και «Το ελληνικό bailout μας δείχνει ότι τα κράτη δεν χρεωκοπούν, παρά τα όσα προπετώς είπε η Μέρκελ» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/05/bail-out.html και «Όχι στη νέα κατοχή. – Το ερώτημα είναι : Είμαστε υπέρ ή κατά;» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/05/oxistineakatoxi.html και «15/2/2010 – 3/3/2010 : Η Ελλάδα υπό μια μοντέρνα μεταναζιστική κατοχή (Μια συζήτηση με τους καλούς φίλους seiji otaku και rebel@work» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/03/1522010-332010-seiji-otaku-rebelwork_14.html )."
(Σχόλιό μου http://e-rooster.gr/05/2010/2538#comment-132818 της 22/5/2010 στο άρθρο του κ. Τάσου Αβραντίνη, με τίτλο : "Ζητείται ελπίς" http://e-rooster.gr/05/2010/2538 ).
Για το ελληνικό χρέος, που παρά το, όντως, μεγάλο μέγεθός του και παρά τα όσα λέγονται, πρέπει να πω ότι δεν είναι τέτοιας έκτασης, που να δικαιολογεί την παρούσα αντίδραση των διεθνών γραφειοκρατικών χρηματοπιστωτικών αγορών, ούτε και αποτελεί ουσιώδες πρόβλημα για την ευρωζώνη, η συζήτηση εδράζεται σε μια ανορθολογική βάση και έχει αποκτήσει έντονα ιδεολογικά χαρακτηριστικά (ο όρος ιδεολογικός χρησιμοποιείται με την έννοια της ψευδούς συνειδήσεως), τα οποία συσκοτίζουν το συζητούμενο θέμα, αντί να το διαυγάσουν, με φυσικό αποτέλεσμα την εξαγωγή εσφαλμένων συμπερασμάτων.
Το πρόβλημα με το ελληνικό χρέος έχει να κάνει, ουσιαστικά, με τον διαρκή φόβο των διεθνών χρηματοπιστωτικών αγορών ότι το περιβάλλον της παρούσας διεθνούς ύφεσης, που επιδεινώνεται από την πολιτική του σκληρού ευρώ και τον επιδιωκόμενο περιορισμό των δημοσιονομικών ελλειμμάτων στα προβλεπόμενα επίπεδα του «ζουρλομανδύα» του 3% της Συνθήκης του Μάαστριχτ, θα οδηγήσει σε μια βραχυπρόθεσμη, ή μακροπρόθεσμη, αθέτηση αποπληρωμής των σωρευθέντων κρατικών χρεών, γεγονός το οποίο θα οδηγήσει – αν επισυμβεί – σε μια κατάρρευση της διεθνούς αγοράς κρατικών ομολόγων και του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, με ανυπολόγιστες καταστροφικές επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία.
Αυτόν τον φόβο αναζωπύρωσε η βλακώδης πολιτική των ευρωζωνιτών (Τρισέ και Μέρκελ), απέναντι στο ελληνικό ζήτημα, το οποίο, με την επίδειξη μιας εκπληκτικά τεράστιας και τερατώδους πολιτικής ανευθυνότητας και απρονοησίας, ανέδειξε ο ΓΑΠ, μετατρέποντάς το από ένα οξύ πρόβλημα δημοσιονομικής διαχείρισης σε βαθιά πιστωτική κρίση της χώρας, η οποία κατέληξε στο να κοπεί κάθε πίστωση στην χώρα από τις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές, οι οποίες είδαν τους πιο μεγάλους τους εφιάλτες να οδηγούνται στο να γίνουν μια χειροπιαστή πραγματικότητα, στην περίπτωση της Ελλάδας και στον γενικό χαμό, που ακολούθησε, μετά από την σύγκρουση ΓΑΠ – Τρισέ (αφού προηγουμένως ο ανεκδιήγητος ΓΑΠ και ο μοιραίος Παπακωνσταντίνου, δημοσιοποίησαν ότι το ελληνικό δημόσιο έλλειμμα ανερχόταν στο 12,7% και … το επέκτειναν προκειμένου να το χρεώσουν στην ΝΔ και μίλησαν για την … χρεωκοπία της χώρας, ενώ έβγαιναν για να ζητήσουν δανεικά, από μια διεθνή αγορά, η οποία βρίσκεται στην κατάσταση, που, όπως περιέγραψα προηγουμένως, φοβάται και περιμένει ότι θα βαρέσει κανόνι!), για το ζήτημα του ποιός προσδιορίζει την ελληνική δημοσιονομική πολιτική (η ΕΚΤ ή η ελληνική κυβέρνηση) και για το θέμα της αναγνωρισιμότητας, ή μη, από την ΕΚΤ των ελληνικών ομολόγων, ως μέσων πληρωμών – ένα θέμα, που χρησιμοποιήθηκε, βλακωδώς, από τον Τρισέ, προκειμένου να πιέσει τον ΓΑΠ για να ασκήσει μια περιοριστική δημοσιονομική πολιτική.
Όλα αυτά έφεραν την νέα μεταναζιστική Κατοχή στην χώρα, οι αφέντες της οποίας χρησιμοποιούν πολιτικές οι οποίες είναι αδιέξοδες και – αργά ή γρήγορα – θα αναιρεθούν, διότι είναι έντονα αντιαναπτυξιακές και θα αντικατασταθούν από ένα NEW DEAL, ανάλογο με αυτό των ΗΠΑ, συνδυασμένο με μια έντονη ρυθμιστική παρέμβαση (διεθνούς και κρατικού χαρακτήρα) στον χώρο των διεθνών χρηματοπιστωτικών αγορών, οι οποίες λειτουργούν με αυτούς τους φόβους που περιέγραψα, αλλά και με μια έντονη κανιβαλική συμπεριφορά, η οποία φέρνει, ολοένα και πιο κοντά, την πραγματοποίηση του εφιάλτη, τον οποίον προσπαθούν να ξορκίσουν, δηλαδή την αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους των κρατών (το οποίο υπερβαίνει κατά πολύ το παγκόσμιο ΑΕΠ, φθάνοντας σε μεγέθη της τάξης άνω των 100 τρισεκατομμυρίων δολλαρίων, όταν το παγκόσμιο ΑΕΠ μόλις φθάνει τα 72 τρισεκατομμύρια δολλάρια) και την επακόλουθη κατάρρευση του συστήματος.
Το ελληνικό δημόσιο χρέος των 310 δισ. ευρώ (σε σχέση με το επίσημο ελληνικό ΑΕΠ των 240 δισ. ευρώ και το πραγματικό ελληνικό ΑΕΠ των 334 δισ. ευρώ) είναι ελάχιστο, για την ευρωζώνη και είναι αντιμετωπίσιμο, χωρίς τα ζουρλομανδυακά μέτρα των νεοβάρβαρων κατακτητών της χώρας και των ντόπιων (επιπέδου Τσολάκογλου) ανδρεικέλων τους, που τους έφεραν, παραδίδοντάς τους τα κλειδιά της διακυβέρνησης της χώρας.
Στην παρούσα φάση και αυτό που τώρα με ενδιαφέρει, είναι το να σταθώ στο θέμα, που αφορά το ελληνικό χρέος, μέσα στην παρούσα δυναμική εξέλιξη των θεσμών της ευρωζώνης, οι ταγοί της οποίας οδηγούνται από την εξέλιξη των πραγμάτων στην κονιορτοποίηση και παραβίαση όλων των ανεπαρκών και εξωπραγματικών θεσμών της (με πρώτον από όλους αυτόν της ΕΚΤ, η οποία – όπως η ασημαντότητά μου είχε προβλέψει – οδηγείται στο να γίνει μια ουσιαστική Κεντρική Τράπεζα σαν το FED).
Θα επαναφέρω εδώ μια παλαιά πρόβλεψή μου, η οποία συζητείται τώρα και στην ευρωζώνη και την οποία, τότε, η Μέρκελ και οι γερμανικές ελίτ αρνούνταν να συζητήσουν και στην οποία ακόμα αντιστέκονται και η οποία καθιστά την όλη κουβέντα, που γίνεται εδώ, άνευ ουσίας και περιεχομένου, αφού η εν λόγω κουβέντα γίνεται πάνω στην βάση της εσωτερικής διαχείρισης του ελληνικού δημόσιου χρέους :
Το ελληνικό δημόσιο χρέος (όπως και όλα τα κρατικά χρέη των χωρών της ευρωζώνης) οδηγείται στο να μετατραπεί σε οιονεί δημόσιο χρέος της ευρωζώνης και η εξυπηρέτησή του θα αναληφθεί από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Θυμίζω εδώ στον αγαπητό rebel, αλλά και στον φίλτατο Σπυρίδωνα το θέμα στο μπλογκ μου (το οποίο είναι αναδημοσίευση μιας παλαιάς συζήτησής μας στο e-rooster) : «Η Συμφωνία της 25/3/2010 για τον μηχανισμό στήριξης της Ελλάδας : Μια αργή γραφειοκρατική απόκριση μπροστά σε πιεστικές ανάγκες» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/04/2532010_23.html (και http://e-rooster.gr/03/2010/2322#comment-129951 ), όπου είχα θέσει αυτό το ζήτημα της ανάληψης του ελληνικού δημόσιου χρέους από την ΕΚΤ.
Οι ευρωζωνίτες δεν έχουν άλλη οδό, από αυτήν, αν θέλουν να επιβιώσουν και να περισώσουν το ευρώ τους, το οποίοι αποφάσισαν, επιτέλους, με πολλή δυσθυμία είναι η αλήθεια, να "πληθωρίσουν", με την ιστορική παρέμβαση της 10/5/2010 της Ε.Κ.Τ. στην διεθνή αγορά των κρατικών ομολόγων (παρά την αντίσταση των Γερμανών, που μειοψήφησαν στο Δ. Σ. της κεντρικής ευρωτράπεζας), την οποία επέβαλε ο Ομπάμα και οι πιεστικές ανάγκες του διεθνούς οικονομικού συστήματος, λόγω του ελληνικού προβλήματος, το οποίο η βλακώδης διαχείριση των ευρωζωνιτών κατέστησε καταλύτη, που οδηγούσε σε ένα νέο οικονομικό κραχ, το οποίο οι ΗΠΑ δεν είχαν διόλου ανάγκη να βρουν μπροστά τους, την στιγμή που η αμερικανική οικονομία ανακάμπτει.
Όπως, έχω αναφέρει και σε παλαιότερες συζητήσεις (ενδεικτικά : «Γιατί η ύφεση απαιτεί ένα γενικό bailout και συγκεκριμένες ρυθμίσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, έως και την κρατικοποίησή του» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/05/bailout-ex-european-gkara.html και http://e-rooster.gr/03/2010/2299#comment-129809 και http://e-rooster.gr/03/2010/2299#comment-129812 και «Το αποτυχημένο γερμανικό μοντέλο, που βλέπει το ευρώ ως υποκατάστατο του σκληρού deutschemark και οι καταστροφικές συνταγές του για την ευρωζώνη» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/05/deutschemark.html ( και http://e-rooster.gr/03/2010/2322#comment-129879 και http://e-rooster.gr/03/2010/2322#comment-129910 ), τώρα, πάνω στην ώρα της ύφεσης δεν είναι η ώρα του ξεκαθαρίσματος του ποιος είναι ο καλός και ποιος είναι ο κακός της υπόθεσης. Τώρα είναι η ώρα της διάσωσης όλων.
Ιδού ένα παράδειγμα λιγότερο και περισσότερο ορθολογικά διαρθρωμένων οικονομιών, που κτύπησε αποφασιστικά η ορμητική έλευση της σύγχρονης ύφεσης, η οποία εγκλωβίστηκε στην ευρωζώνη :
ΕΛΛΑΔΑ :
2008 :
ΚΑΤΑ ΚΕΦΑΛΗΝ ΑΕΠ : 32.100 $.
ΑΕΠ : 343,8 δισ. $
ΕΣΟΔΑ : 126,5 δισ.$
ΕΞΟΔΑ : 144,4 δισ. $
ΕΣΟΔΑ / ΑΕΠ : 36,79%
ΕΞΟΔΑ / ΑΕΠ : 42,00%
ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ : 97,4%.
2009 :
ΚΑΤΑ ΚΕΦΑΛΗΝ ΑΕΠ : 32.100 $.
ΑΝΑΠΤΥΞΗ : -2,%
ΑΕΠ : 339,2 δισ. $
ΕΣΟΔΑ : 108,7 δισ.$
ΕΞΟΔΑ : 145,2 δισ. $
ΕΣΟΔΑ / ΑΕΠ : 32,06%
ΕΞΟΔΑ / ΑΕΠ : 42,81%.
ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ : 108,1%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/gr.html
ΓΕΡΜΑΝΙΑ :
2008:
ΚΑΤΑ ΚΕΦΑΛΗΝ ΑΕΠ : 35.500 $.
ΑΕΠ : 2,925 τρισ. $
ΕΣΟΔΑ : 1,591 τρισ. $
ΕΞΟΔΑ : 1,591 τρισ. $
ΕΣΟΔΑ / ΑΕΠ : 54,39%
ΕΞΟΔΑ / ΑΕΠ : 54,39%
2009:
ΚΑΤΑ ΚΕΦΑΛΗΝ ΑΕΠ : 34.200 $.
ΑΝΑΠΤΥΞΗ : -5%
ΑΕΠ : 2,812 τρισ. $
ΕΣΟΔΑ : 1,398 τρισ.$
ΕΞΟΔΑ : 1,540 τρισ. $
ΕΣΟΔΑ / ΑΕΠ : 49,71%
ΕΞΟΔΑ / ΑΕΠ : 54,76%.
ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ : 77,2%.
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/gm.html .
Η αντιμετώπιση του προβλήματος έχει να κάνει με ένα NEW DEAL, με την επαναφορά της οικονομίας σε συνθήκες ανάπτυξης και γι’ αυτό χρειάζεται, εκτός από την κοπή του χρήματος (που έκαναν και θα εξακολουθήσουν να κάνουν οι ευρωζωνίτες και η ΕΚΤ, όπως, επίσης, η ασημαντότητά μου προέβλεψε) και η εξασφάλιση της αύξησης της ταχύτητας της κυκλοφορίας του, μέσα από ένα πρόγραμμα μαζικών και στοχευμένων δημόσιων επενδύσεων, που θα ανατάξουν την ενεργό ζήτηση και τις ιδιωτικές επενδύσεις.
Μετά από την διάσωση και των δύο παραπάνω παραδειγμάτων, μπορούν να αναζητηθούν οι καλοί και οι κακοί της υπόθεσης και να ληφθούν τα προσήκοντα μέτρα, για την διόρθωση των κακώς κειμένων.
Οι ευρωζωνίτες το μαθαίνουν αυτό. Μπορεί να το μαθαίνουν αργά και βασανιστικά, αλλά το μαθαίνουν. Και σε κάθε περίπτωση το μαθαίνουν γρηγορότερα από ότι πριν από τον Δεκέμβριο του 2009, δηλαδή πριν τον εγκλωβισμό της ύφεσης αποκλειστικά στην ευρωζώνη.
Και θα μάθουν ακόμα πιο γρήγορα στο μέλλον, διότι οι ανάγκες τρέχουν και οι αγορές γίνονται και θα γίνονται ολοένα και πιο πιεστικές, αφού έχουν ανακαλύψει το τεράστιο μέγεθος των ανεπαρκειών του ευρωζωνικού οικοδομήματος.
Ήδη οι γραφειοκρατικές χρηματοπιστωτικές αγορές έχουν στοχοποιηθεί – όπως και πάλι η ασημαντότητά μου προέβλεψε – και τα περιοριστικά και ρυθμιστικά μέτρα των Μέρκελ και Ομπάμα είναι κάτι το χειροπιαστό πλέον, έστω και αν δεν είναι επαρκή. Όμως, η πορεία που ήδη δρομολογήθηκε, θα οδηγηθεί στην τελική της κατάληξη, η οποία είναι η επαναφορά των προτεραιοτήτων στην πραγματική οικονομία και στις ανάγκες της και όχι στην, εν πολλοίς, εικονική χρηματοπιστωτική οικονομία των ραντιέρηδων (για να θυμηθούμε τον αείμνηστο λόρδο Κέϋνς), θεσμικών ή μη.
Αλλιώς, οι ευρωζωνίτες θα πρέπει να το πάρουν απόφαση ότι ευρωζώνη τέλος. Και αυτό δεν το επιθυμούν – παρ' όλ' αυτά, όμως, το τέλος της ευρωζώνης είναι ένα ενδεχόμενο, που, αν και ολοένα απομακρύνεται από το προσκήνιο, δεν μπορεί να αποκλειστεί…
(Δείτε και τα θέματα : «Προς ελληνικό bailout, λόγω του φόβου ότι θα σκάσει η βραδυφλεγής βόμβα της φούσκας των προϊόντων (κρατικά ομόλογα, παράγωγα και μετοχές) του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/04/greekbailout.html και «Η διεθνής χρηματοπιστωτική φούσκα, το ελληνικό bailout και οι ανεπάρκειες του ΓΑΠ, που έφεραν την νέα Κατοχή» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/04/bailout-gap.html και «Το ελληνικό bailout μας δείχνει ότι τα κράτη δεν χρεωκοπούν, παρά τα όσα προπετώς είπε η Μέρκελ» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/05/bail-out.html και «Όχι στη νέα κατοχή. – Το ερώτημα είναι : Είμαστε υπέρ ή κατά;» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/05/oxistineakatoxi.html και «15/2/2010 – 3/3/2010 : Η Ελλάδα υπό μια μοντέρνα μεταναζιστική κατοχή (Μια συζήτηση με τους καλούς φίλους seiji otaku και rebel@work» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/03/1522010-332010-seiji-otaku-rebelwork_14.html )."
(Σχόλιό μου http://e-rooster.gr/05/2010/2538#comment-132818 της 22/5/2010 στο άρθρο του κ. Τάσου Αβραντίνη, με τίτλο : "Ζητείται ελπίς" http://e-rooster.gr/05/2010/2538 ).
Σχόλια