Η Άγκυρα δεν πρέπει να ενταχθεί, στο χρηματοδοτικό πρόγραμμα “REARM EUROPE”, ανεξάρτητα, από το, εάν άρει, ή όχι, την απειλή του casus belli. Δεν πρέπει να επιτραπεί, σε καμία περίπτωση, η συμμετοχή της τουρκικής πλευράς, σε αυτό το χρηματοδοτικό πρόγραμμα των 120 δισεκατομμυρίων ευρώ, που θα ενισχύσει την τουρκική πολεμική βιομηχανία και την τουρκική πολεμική μηχανή, σε βάρος της χώρας μας.

Τα ζητήματα, που αφορούν την εξωτερική πολιτική της χώρας όπως και την δραματική ανατροπή της ισορροπίας των δυνάμεων, ανάμεσα στην Άγκυρα και την Αθήνα, εις βάρος της ελληνικής πλευράς, πρέπει να αντιμετωπίζονται, με την δέουσα ψυχραιμία, νηφαλιότητα και την ωμή αντικειμενικότητα, όσον αφορά  την παρούσα κατάσταση, υπό το πρίσμα του, αφενός μεν, να μην διευρυνθεί αυτή η δυσμενής ισορροπία δυνάμεων και αφετέρου δε, να γίνει η απαραίτητη και αναγκαία  προσπάθεια αποκατάστασης των τεράστιων των χαοτικών διαφορών, στην ισορροπία των δυνάμεων ανάμεσα στις δύο χώρες, που προέκυψε, κατά την τελευταία τριακονταετία.

Τώρα, που τίθεται ένα κρίσιμο ερώτημα, το οποίο αφορά την ένταξη της Τουρκίας, στην χρηματοδότηση του στρατιωτικού προγράμματος ”REARM EUROPE” που θα φθάσει ανέρχεται, συνολικά, σε πρώτη φάση, στα 120 δισεκατομμύρια ευρώ με το οποίο επιδιώκεται, απο την πλευρά των πρωτευουσών των κυρίαρχων, στον δυτικοευρωπαϊκό χώρο, κρατών, δηλαδή του Λονδίνου, του Παρισιού και του Βερολίνου, η ένταξη της Άγκυρας, στο συγκεκριμένο χρηματοδοτικό πρόγραμμα, για την ανάπτυξη μιας μεγάλης πολεμικής βιομηχανίας, προκειμένου να αντιμετωπισθεί ο λεγόμενος ρωσικός κίνδυνος, για την δυτική Ευρώπη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όπως και το σύνολο, σχεδόν, της εντόπιας ολιγαρχίας, προσπαθούν να συνδέσουν την αποδοχή, εκ μέρους της ελληνικής πλευράς, της συμμετοχής της Άγκυρας Άγκυρας, σε αυτό το τεράστιο χρηματοδοτικό πρόγραμμα, με την άρση του casus belli, από την τουρκική πλευρά.

Το casus belli το ψήφισε η τουρκική εθνοσυνέλευση, πριν από 30 χρόνια, το 1995 και έκτοτε, αυτό παραμένει, ως η κύρια και βασική απειλή, κατά της Ελλάδας, προκειμένου να αποτραπεί η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, στα 12 μίλια ναυτικά μίλια, στην θάλασσα του Αιγαίου. 

Η απειλή της κήρυξης πολέμου, κατά της Ελλάδας, στην διάρκεια της τελευταίας τριακονταετίας, απέτρεψε οποιαδήποτε ιδέα, για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, στα 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο.

Τώρα, υποτίθεται ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη σκέπτεται να συνδέσει την συμμετοχή της Άγκυρας, στην χρηματοδότηση του στρατιωτικού προγράμματος “REARM EUROPE”, με την άρση του casus belli, εκ μέρους της τουρκικής πλευράς. 

Στην πραγματικότητα, δεν έχει ξεκαθαρισθεί, εκ μέρους της κυβέρνησης, η διαδικασία, στην οποία υποτίθεται ότι θα προχωρήσει, όσον αφορά τα “ευρωενωσιακά” όργανα, στα οποία υποτίθεται ότι θα πρέπει να τεθεί το θέμα αυτό. Απλώς, στην παρούσα φάση, ο πρωθυπουργός έχει δηλώσει ότι, στην προσεχή συνάντηση, που θα έχει, με τον πρόεδρο του τουρκικού κράτους Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, θα θέσει το θέμα αυτό, προς συζήτηση και θα ζητήσει την άρση του casus belli, από την Άγκυρα. 

Εννοείται, βέβαια, ότι είναι άγνωστο το τί θα πράξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εάν ο Ρετζέπ Ταγίπ αρνηθεί, την πρόταση αυτή, ή, εάν την δεχθεί, υπό προϋποθέσεις, οι οποίες, ουσιαστικά, θα συντείνουν, στην ανταλλαγή της άρσης του casus belli, εκ μέρους της Άγκυρας, με την προώθηση ενός σχετικού ψηφίσματος, στην τουρκική εθνοσυνέλευση, αφού, προηγουμένως, η Αθήνα ψηφίζει νόμο, στην βουλή, που θα είναι δεσμευτικός, σε σχέση με το διεθνές δίκαιο και με τον οποίο η ελληνική πλευρά θα αποδέχεται ότι δεν πρόκειται να επεκτείνει την ελληνική αιγιαλίτιδα ζώνη, πέραν των έξι ναυτικών μιλίων, στο Αιγαίο και στην νοτιοανατολική Μεσογείο.

Αλλά μιλώντας, ψύχραιμα και νηφάλια το ζήτημα ενίσχυσης της ενίσχυσης της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας, δηλαδή της τουρκικής πολεμικής μηχανής ξεπερνάει, κατά πολύ, το ζήτημα του casus belli και την άρση του, εκ μέρους της Άγκυρας. 

Το πρόβλημα, το οποίο τίθεται, με την συμμετοχή της Άγκυρας, στο χρηματοδοτικό πρόγραμμα “REARM EUROPE” είναι, ασύγκριτα, ευρύτερο και άμεσα, επικίνδυνο, για την ελληνική πλευρά. Στο αρχικό, βίντεο, το οποίο τράβηξα, χθες 28 Μαΐου 2025, επεξηγώ, αναλυτικά, το συγκεκριμένο πρόβλημα και φυσικά, οι αναγνώστες είναι απαραίτητο να παρακολουθήσουν, προκειμένου να ακούσουν τα επιχειρήματα, τα οποία προβάλλω, όπως και να συνειδητοποιήσουν το πραγματικό πρόβλημα, που υπάρχει, με τη συμμετοχή της Άγκυρας, σε αυτά τα χρηματοδοτικά προγράμματα, για την ενίσχυση της πολεμικής βιομηχανίας. 

Έτσι, το ωμό και ψυχρό ερώτημα, το οποίο τίθεται και αφορά την ελληνική πλευρά, έχει ως εξής :

Πρέπει να χρηματοδοτηθεί μέσω του προγράμματος “REARM EUROPE”, η ενίσχυση της πολεμικής μηχανής της Άγκυρας, ανεξάρτητα από την άρση του casus belli, εκ μέρους της Άγκυρας;

Η απάντηση, στο ερώτημα αυτό, είναι απλή και είναι απόλυτη και σαφής :

ΟΧΙ.

Δεν πρέπει να επιτραπεί, σε καμία περίπτωση, η συμμετοχή της τουρκικής πλευράς, σε αυτό το χρηματοδοτικό πρόγραμμα των 120 δισεκατομμυρίων ευρώ, που θα ενισχύσει την τουρκική πολεμική βιομηχανία και την τουρκική πολεμική μηχανή, σε βάρος της χώρας μας.

Άλλωστε είναι δεδομένο το γεγονός ότι οι αποστάσεις, ανάμεσα, στην Τουρκία και στην Ελλάδα, έχουν καταστεί κολοσσιαίες, κατά την ολέθρια, για την χώρα μας, χρονική περίοδο 1995 - 2025, όπως φαίνεται και από τον, παραπάνω, πίνακα, που έχω παρουσιάσει και άλλες φορές, σε προηγούμενα δημοσιεύματα, σε αυτό εδώ το μπλογκ.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι, σαφέστατα, δεδομένο ότι αυτή η χαώδης απόσταση, η οποία υπάρχει, ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα, πρέπει, προφανώς, να ανακοπεί και φυσικά, να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση, προκειμένου να σμικρυνθεί. 

Ως εκ τούτου, απαραίτητο είναι η Άγκυρα να μην συμμετάσχει, στο συγκεκριμένο πλούσιο χρηματοδοτικό πρόγραμμα ενίσχυσης της πολεμικής της βιομηχανίας και το οποίο χρηματοδοτικό πρόγραμμα, άλλωστε, πρόκειται να έχει και συνέχεια.

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επεκταθώ περισσότερο, πάνω στο θέμα αυτό. Είναι κουραστικό και δεν χρειάζεται οποιαδήποτε επέκταση του παρόντος κειμένου, αφού το πρόβλημα δίνεται, στις πραγματικές του διαστάσεις και είναι, απολύτως, κατανοητό, στους αναγνώστες. 

Επαναλαμβάνοντας την έκκλησή μου, προς το αναγνωστικό κοινό, να παρακολουθήσει το αρχικό βίντεο, στο παρόν δημοσίευμα, σταματώ εδώ. 

Και φυσικά, πρόκειται να επανέλθω, όταν χρειασθεί. 

Και θα χρειασθεί.