1821 - 2021 : Μια ψύχραιμη εκτίμηση, για την ελληνική επανάσταση, 200 χρόνια, μετά. (Κακά τα ψέμματα. Χωρίς την Ρωσία δεν θα είχε γίνει τίποτε).

Αποπειρώμενοι να μιλήσουμε, ψύχραιμα, για τα 200 χρόνια, από την ελληνική επανάσταση, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο αγώνας, κατά των "Περσιάνων" κατακτητών εκείνης της εποχής, δεν κρίθηκε, μόνο, στο αιματηρό πεδίο των μαχών, στον ελλαδικό χώρο.

Προφανώς, η ελληνική κοινωνία, χωρίς την επανάσταση, δεν θα μπορούσε και δεν επρόκειτο, ποτέ, να απελευθερωθεί, από τους Οθωμανούς, αλλά πρέπει να ομολογήσουμε ότι, χωρίς την βοήθεια του εξωτερικού παράγοντα, η ελληνική επανάσταση δεν επρόκειτο να ευδοκιμήσει, αφού αυτό προέκυπτε, από την αδυσώπητη πραγματικότητα, ιδίως, όταν τα αιγυπτιακά στρατεύματα του Ιμπραήμ πασά, εισέβαλαν, στον απελευθερωμένο ελληνικό χώρο και ουσιαστικά, στην μεγίστη πλειοψηφία του, τον κατέλαβαν.

Αυτό, που δεν γνωρίζουν πολλοί, είναι ότι, ακόμη και μετά την μεγάλη ήττα και την βύθιση του τουρκοαιγυπτιακού στόλου, στο Ναυαρίνο, από τους στόλους των τριών μεγάλων δυνάμεων εκείνης της εποχής, η Υψηλή Πύλη, στην Κωνσταντινούπολη και ο σουλτάνος Μαχμούτ Β', δεν υποχώρησαν και ο στρατός του Ιμπραήμ εξακολούθησε να λυμαίνεται την Πελοπόννησο. Παρά τα όσα λέγονται, δεν είναι η ναυμαχία στο Ναυαρίνο, η αιτία, για την επικράτηση της ελληνικής επανάστασης. 

Έτσι, κάπου εδώ, φθάνουμε, στην επιρροή του εξωτερικού παράγοντα, στην επικράτηση της ελληνικής επανάστασης. Και φυσικά, πρέπει να διαπιστώσουμε ότι η επιρροή αυτή υπήρξε, εξόχως, ανισοβαρής, αφού η Αγγλία υπήρξε εχθρική, στην ελληνική επανάσταση, την οποία θεωρούσε, σωστά, ως υποκινούμενη από την Ρωσία και στην συνέχεια (όπως και η Γαλλία των Βουρβώνων), αναγκάστηκε να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα, που δημιούργησε η επικράτηση της επανάστασης, χωρίς όμως να επιδιώκει την διάσπαση του οθωμανικού χώρου και περιοριζομενη, στην υποστήριξη ενός καθεστώτος αυτονομίας, υποτελούς, στην Υψηλή Πύλη. 

Κακά τα ψέμματα. Χωρίς την Ρωσία, δεν επρόκειτο να γίνει τίποτε. Η οθωμανική ελίτ παρέμεινε, σταθερή, στην γραμμή της κατάπνιξης της ελληνικής επανάστασης, διότι έβλεπε ότι μπορούσε να την επιτύχει. 

Τότε ήταν, που έκανε το λάθος να κλείσει τα στενά του Βοσπόρου, πλήττοντας την Ρωσία και το διεθνές εμπόριο, με αποτέλεσμα να επιτεθεί η Μόσχα, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και να δείξει, στην πράξη, ότι αυτή ήταν, απολύτως αδύναμη, αφού, σε αυτόν τον ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1828-29, ο ρωσικός στρατός έφθασε έξω από την Κωνσταντινούπολη, υποχρεώνοντας την Υψηλή Πύλη, στις 14/9/1829, να υπογράψει την Συνθήκη της Αδριανουπόλεως, στην οποία ο σουλτάνος αποδεχόταν την αυτονομία της Ελλάδας. 

Οι εξελίξεις αυτές έφεραν τον πανικό, στο Λονδίνο, το οποίο έβλεπε ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν είχε μέλλον, με αποτέλεσμα η Αγγλία να αποδεχθεί και να προτείνει την δημιουργία ενός ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, το οποίο, καθόλου αβάσιμα, ελπιζε ότι μπορούσε να το ελέγξει, παρά το γεγονός ότι, στην συγκεκριμένη συγκυρία, υποχρεώθηκε να δεχτεί τον πραγματικό αρχηγό της Φιλικής Εταιρείας, τον Ιωάννη Καποδίστρια, ως κυβερνήτη του ελληνικού κράτους, αφήνοντάς το, σε εκείνη την φάση, υπό την ρωσική επιρροή. 

Κάπως έτσι, η επίσημη τουρκική ιστοριογραφία, αναφερόμενη, στην ελληνική επανάσταση ομιλεί, για ραδιουργίες των ξένων και εν μέρει, έχει δίκιο. Αλλά εκεί που έχει άδικο, είναι το ότι αρνείται να δει πως η τουρκική διοίκηση είναι εκείνη που έκανε επιρρεπείς την ελληνική ελίτ και τον ελληνικό πληθυσμό, στην προσφυγή, στην επαναστατική διαδικασία, που κατέληξε, στην πρωτοφανή απόσχιση του ελλαδικού χώρου, από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και την δημιουργία του πρώτου ανεξαρτήτου κράτους, σε πρώην εδάφη της. 

Αυτή είναι η αλήθεια, για την επικράτηση της ελληνικής επανάστασης, την οποία αλήθεια είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε, χωρίς αυτό να μειώνει, καθόλου τους αγώνες εκείνης της γενιάς των Ελλήνων. 

Κάθε άλλο..