Η άρση του casus belli απαραίτητη προϋπόθεση για όποιον διάλογο με την Άγκυρα και για την μη επιβολή κυρώσεων από την "Ε. Ε.", εις βάρος της Τουρκίας. (Και φυσικά, αποτελεί αφέλεια οποιαδήποτε αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, που είναι απέναντι από τις μικρασιατικές ακτές).

 


 

 

Η όποια υποχώρηση της Άγκυρας, με την προσωρινή απόσυρση του Oruc Reis, από την θαλάσσια περιοχή, ανοικτά του Καστελλόριζου, μπορεί να αποτελεί μια, τακτικής φύσεως, επιτυχία της Αθήνας, αλλά αυτή η επιτυχία δεν έχει ευρύ ορίζοντα, αφού η τουρκική κυβέρνηση έκανε μια κίνηση τακτικού ελιγμού, προκειμένου να βοηθήσει την Angela Merkel, στην προσπάθειά της να αποφύγει την επιβολή ουσιαστικών κυρώσεων, από την ¨Ευρωπαϊκή Ένωση¨, τα οποία, προφανώς, θα βλάψουν την τουρκική οικονομία, η οποία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, κυρίως, στις εξωτερικές της συναλλαγές.

 

Αυτό, πρακτικά, σημαίνει ότι όλα και όλοι πρόκειται να κριθούν, στην σύνοδο κορυφής των ηγετών των κυβερνήσεων της ¨Ε.Ε.¨, η οποία, έχει αναβληθεί, προς το παρόν, προφανώς, επειδή η ελληνική και η ελληνοκυπριακή πλευρά, με την συνεπικουρία της Γαλλίας του Emmanuel Macron, έχουν επιμείνει, στις θέσεις τους, οι οποίες συνοψίζονται ότι πρέπει να επιβληθούν κυρώσεις, στην Άγκυρα, οι οποίες να έχουν ουσιαστικό περιεχόμενο. 


Η ελληνική κυβέρνηση, λοιπόν, θα κριθεί, μαζύ με τα, έως τώρα, πεπραγμένα της, από την στάση, που θα κρατήσει, στην ¨ευρωενωσιακή¨ σύνοδο κορυφής.

 

Όλα όσα έπραξαν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Νίκος Δένδιας και ο Νίκος Παναγιωτόπουλος θα είναι άνευ ουσίας και θα μπορούν να κριθούν, ως παραπλανητικές ενέργειες, που αφορούν την εσωτερική κοινή γνώμη, εάν η Άγκυρα καταφέρει αποφύγει την επιβολή κυρώσεων, από την ¨Ε.Ε.¨, ή να περάσει, χωρίς ουσιαστικές συνέπειες, τις όποιες ελαφρές και ανούσιες περιεχομένου κυρώσεις, που τυχόν επιβληθούν, από την σύνοδο κορυφής. Ως εκ τούτου, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.

 

Έτσι, η ουσία της όλης υπόθεσης είναι ότι η ελληνική και η ελληνοκυπριακή πλευρά πρέπει να συνεχίσουν να επιμένουν, στην επιβολή κυρώσεων, σε βάρος της Τουρκίας και ειδικότερα, της τουρκικής οικονομίας, όσο η Άγκυρα συνεχίσει να παραβιάζει την κυπριακή ΑΟΖ και φυσικά τα μέτρα αυτά να έχουν μια αυτόματη διαδικασία επιβολής τους, όταν και για όσο χρονικό διάστημα, το τουρκικό κράτος συνεχίσει να συμπεριφέρεται, στην νοτιοανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.

 

Σημείο – κλειδί της υπόθεσης είναι η άρση, από την τουρκική εθνοσυνέλευση και γενικότερα, από την τουρκική κυβέρνηση και τις λοιπές κρατικές αρχές, του casus belli, για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, έως τα 12 μίλια, όταν η ελληνική κυβέρνηση αποφασίσει κάτι τέτοιο.

 

Δεν μπορεί η ελληνική πλευρά να βγει, από την σύνοδο κορυφής της ¨Ε.Ε.¨, χωρίς να έχει τακτοποιηθεί αυτό το φλέγον ζήτημα και να μιλήσει, για επιτυχία. Και φυσικά, δεν μπορεί να εμπλακεί, σε μια διαδικασία ¨διαλόγου¨, με την Άγκυρα, υπό το καθεστώς αυτής της τουρκικής απειλής, για κήρυξη πολέμου, εάν η κυβέρνηση της χώρας μας αποφασίσει να ασκήσει το δικαίωμα της επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων, από τα 6, έως μια απόσταση, έως τα 12 μίλια, από τις ελληνικές ηπειρωτικές και νησιωτικές ακτές.

 

Όταν αρθεί το casus belli, από την τουρκική κυβέρνηση, τότε, μπορεί να αρχίσει μια εποικοδομητική συζήτηση, με την Άγκυρα, κυρίως, για το εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων των νησιών, που βρίσκονται, απέναντι από τις τουρκικές ακτές, στο Αιγαίο, για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, αλλά και για τα υπόλοιπα θέματα.

 

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, είναι, τουλάχιστον, ανόητο να ξεκινήσει οποιαδήποτε διαδικασία διαλόγου και πολύ περισσότερο, οποιαδήποτε πράξη, για την αποστρατιωτικοποίηση εκείνων των νησιών του Αιγαίου, που ζητάει η Άγκυρα. 


Και φυσικά, δεν είναι αρκετή η απομάκρυνση, ή και η διάλυση της τουρκικής στρατιάς του Αιγαίου, που έχει δημιουργήσει το τουρκικό κράτος, μετά την εισβολή, στην Κύπρο. Τα μέσα και τα εργαλεία της διεξαγωγής των σύγχρονων πολέμων δεν επιτρέπουν τέτοιου είδους αφελείς ενέργειες, οι οποίες, εάν πραγματοποιηθούν, θα επιτρέψουν, στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις να πραγματοποιήσουν, εύκολα και ουσιαστικά, χωρίς κόπο, την κατάληψη οποιουδήποτε ελληνικού νησιού, που βρίσκεται, απέναντι, από τις μικρασιατικές ακτές.

 

Κάθε τι άλλο πρόκειται να είναι άνευ ουσίας.


Σχόλια

Ο χρήστης GEORGE είπε…
Ζητουν αποχωρηση του ελληνικου στρατου απο τα νησια που ειναι ελληνικα εδαφη.

Την ιδια στιγμη, υπαρχει παρανομως τουρκικος στρατος στη κατεχομενη βορεια Κυπρο, αλλα και στη βορεια Συρια και στη Λιβυη.

Ο λογος που το ζητουν ειναι φυσικα για να εισβαλλουν ανενοχλητοι σε καποιο ελληνικο νησι

Δεν πρεπει να υπαρξει κατευνασμος της Τουρκιας με παραχωρησεις.

Μετα τα νησια θα τους ανοιξει η ορεξη για κατι αλλο οπως ειναι η Θρακη κλπ

Δυσκολα επισης θα μπουν κυρωσεις αφου ευρωπαικες εταιριες ειχαν επενδυσει στη Τουρκια & δυτικες τραπεζες εχουν δανεισει δις, υπαρχουν ισχυρα συμφεροντα.....

Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Αυτοί ζητούν. Το ζήτημα είναι τί θα πάρουν...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

21/5/2023 : Ολέθρια συντριβή - στα όρια της διάλυσης - του ΣΥΡΙΖΑ, (με 20,07%), όπου πέφτει η αυλαία, με την πληρωμή του λογαριασμού της σύγχρονης “Συμφωνίας της Βάρκιζας” του καλοκαιριού του 2015. Τεράστια η προσωπική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας, με 40,78%, (ΠΑΣΟΚ 11,53%, ΚΚΕ 7,20%, Ελληνική Λύση 4,46%, ΝΙΚΗ 2,93%, Πλεύση Ελευθερίας 2,87%, ΜΕΡΑ25 2,59%), ακριβώς, επειδή στερούντο αντιπάλου. (Και φυσικά, οι δημοσκοπήσεις, πήγαν όλες, στα σκουπίδια).

Βουλευτικές εκλογές 25/6/2023 : Ο Αλέξης Τσίπρας, που, στις 8/6/2016, πούλησε, στον Λάτση, την έκταση στο Ελληνικό, με 92 € το τμ, ενώ το 2014 έλεγε ότι “αν υπογράψω ιδιωτικοποιήσεις στο Ελληνικό, τότε καλύτερα να ψηφίσετε Σαμάρα”, δεν δικαιούνται αυτός και η ηγετική ομάδα του ψευδεπώνυμου ΣΥΡΙΖΑ να ομιλούν, για την τωρινή εκλογική καταστροφή του κόμματος, που, φυσικά, πρόκειται να έχει και συνέχεια…

Μιλώντας, για “το στάδιο, στο οποίο δεν θα χρειάζεται να υπάρχουν αφεντικά και δούλοι, επειδή οι σαΐτες θα υφαίνουν μόνες τους”. Από αυτόν τον ορισμό του Αριστοτέλη, για το καθεστώς της ελεύθερης κοινωνίας (που νοείται ως αναρχική/αντιεξουσιαστική), στον μουτουαλισμό του Pierre-Joseph Proudhon και από την δραστική μείωση του χρόνου εργασίας, που περίμενε ο John Maynard Keynes, στο σήμερα και στους μελλοντικούς καιρούς).