Προς μετατροπή του Αιγαίου, ως ανοικτής ελληνικής λίμνης, μπορεί να οδηγήσει η σχηματιζόμενη αντιτουρκική συμμαχία, στην Μεσόγειο; (Δεν μπορεί να γίνει συζήτηση για την υφαλοκρηπίδα, χωρίς οριστικοποίηση των χωρικών υδάτων της χώρας, έως τα 12 ναυτικά μίλια).






Ότι το Αιγαίο είναι μια ανοικτή ελληνική θάλασσα αποτελεί μια, εν τοις πράγμασι, πραγματικότητα, η οποία δεν έχει επισημοποιηθεί. Οι νικηφόροι, για το ελληνικό κράτος, βαλκανικοί πόλεμοι του 1912-13, με την συντριπτική πλειοψηφία των νησιών του Αιγαίου να βρίσκεται, υπό την ελληνική κυριαρχία, διαμόρφωσαν μιαν αμείλικτη πολιτική γεωγραφία, στην περιοχή, η οποία πολιτική γεωγραφία επικυρώθηκε και οριστικοποιήθηκε, με τις Συνθήκες της Λωζάνης, το 1923 και των Παρισίων του 1947, η οποία είναι γεγονός ότι, υπό το φως των σύγχρονων εξελίξεων, που αφορούν το λεγόμενο διεθνές δίκαιο της θάλασσας, αποτελεί μια πραγματικότητα, η οποία περιορίζει την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Τουρκίας, στην περιοχή του Αιγαίου, αλλά και της νοτιοανατολικής Μεσογείου και κάνει την ελίτ της Άγκυρας να ασφυκτιά.

Αυτήν την δυσάρεστη, γι' αυτήν, πραγματικότητα επιθυμεί και προσπαθεί να ανατρέψει η τουρκική κυβέρνηση, με όλες τις πράξεις της, κυρίως, τα τελευταία χρόνια, κατά την διάρκεια των οποίων έχει έλθει, στην τρέχουσα επικαιρότητα, το ζήτημα της εκμετάλλευσης του υποθαλάσσιου ενεργειακού πλούτου, πρωτευόντως, στην ανατολική Μεσόγειο και δευτερευόντως, στο Αιγαίο.

Οι συνεχόμενες "παλικαριές", με το Oruc Reis και το στραπάτσο του τουρκικού πολεμικού ναυτικού, με την (παραπάνω εικονιζόμενη, μετά την "επακούμβηση") φρεγάτα Kemal Reis, που θέλησε να εμβολίσει την ελληνική φρεγάτα Λήμνος, αλλά βρήκε τον μάστορά της, δεν αποσκοπούν, πραγματικά, στην διενέργεια σεισμικών ερευνών - αν και όντως, το τουρκικό ερευνητικό σκάφος αποπειράται, έστω και χωρίς επιτυχία, να πραγματοποιήσει έρευνες, στην υφαλοκρηπίδα των νερών, που διεκδικεί η ελληνική πλευρά, στηριζόμενη, στην ύπαρξη του νησιωτικού συμπλέγματος του Καστελλόριζου.

Η τουρκική πλευρά επιχειρεί, έμπρακτα, με τις πλάτες και της Γερμανίας, να σύρει την ελληνική, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με τους δικούς της όρους, που στηρίζονται στην ισχύ και στην απειλή πολέμου, με τελική επιδίωξη την αποδοχή, από την Αθήνα, μιας διευρυμένης ατζέντας, η οποία θα περιλαμβάνει όλα όσα η Άγκυρα θεωρεί ότι πρέπει, χωρίς πολλά-πολλά, να συζητηθούν και να συμψηφισθούν.

Σε αυτό το πολιτικό παίγνιο η ελληνική κυβέρνηση δεν πρέπει να συμμετάσχει. Και από ό,τι φαίνεται, τουλάχιστον, μέχρι τώρα, αποφεύγει να συμμετάσχει και καλώς πράττει, παρά τις κραυγές της ελίτ του Κολωνακίου, που επιθυμεί μια ελληνοτουρκική διαπραγμάτευση ("διάλογο" τον αποκαλεί, αλλά εννοεί κάτι πολύ περισσότερο από αυτόν), εφ' όλης της ύλης και με την ατζέντα, που επιθυμεί να θέσει η τουρκική πλευρά. 

Βέβαια και ο διάλογος, με την Άγκυρα, χρειάζεται, όπως, στην συνέχεια και η διαπραγμάτευση. Πρώτα χρειάζεται ο διερευνητικός διάλογος, με σφικτή και αυτοτελή συζήτηαη, για τις υπάρχουσες διαφορές, προκειμένου να εντοπισθούν οι αποκλίσεις και οι όποιες συγκλίσεις των δύο πλευρών (και σε αυτό το επίπεδο οι συζητήσεις δεν πρόκειται να ξεκινήσουν, από το μηδέν, αφού υπάρχει ένα πολυετές αρχείο αντίστοιχων συζητήσεων, στο παρελθόν). Και στην συνέχεια, αφού όλα αυτά διευκρινισθούν, τότε, μπορεί να αρχίσει η διαπραγμάτευση.

Αλλά όλα αυτά δεν μπορούν και δεν πρέπει να διεξαχθούν, χωρίς την αποδοχή, από την Άγκυρα του υπάρχοντος status quo. Η τουρκική ηγεσία πρέπει να αποδεχθεί την πραγματικότητα, που έχει διαμορφωθεί. Χωρίς αυτή την αποδοχή, κάθε συζήτηση καθίσταται περιττή.

Άλλωστε, αυτή η αναθεωρητική πολιτική της Άγκυρας, στον μεσογειακό χώρο, είναι που έχει οδηγήσει, στην τωρινή σύμπηξη μιας διεθνούς αντιτουρκικής συμμαχίας, στην περιοχή, η οποία αν και ετερόκλητη, αφού περιλαμβάνει, εκτός από την Ελλάδα, το Ισραήλ και την Αίγυπτο και χώρες όπως η Γαλλία, η Σαουδική Αραβία και τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, αποκτά σταθερά χαρακτηριστικά, οδηγώντας την τουρκική πλευρά, σε πολιτικά και στρατιωτικά αδιέξοδα, όπως επιδεικνύουν ο βομβαρδισμός της τουρκικής στρατιωτικής βάσης, στην Λιβύη, ο συνεχής και ασφυκτικός κλοιός, στον οποίο έχει βρεθεί το Oruc Reis, από το ελληνικό πολεμικό ναυτικό και οι αεροναυτικές δραστηριότητες του Παρισιού, στην ευρύτερη περιοχή.

Κάπως έτσι, η Άγκυρα μπορεί να την πατήσει, εάν η Αθήνα, ενθαρρυνόμενη, από την ισχύ της συμπηχθείσας αντιτουρκικής συμμαχίας, προχωρήσει, στην αύξηση των χωρικών της υδάτων, στο Αιγαίο και στην περιοχή του νησιωτικού συμπλέγματος του Καστελλόριζου, ολικώς, ή μερικώς, έως τα 12 μίλια. Κάτι που, άλλωστε, όσον αφορά τον καθορισμό και την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας είναι αναγκαίο, προκειμένου να αρχίσει μια διαπραγμάτευση, με την τουρκική πλευρά.

Αυτόν τον κίνδυνο της αύξησης του εύρους των χωρικών υδάτων του ελληνικού κράτους, η τουρκική κυβέρνηση πρέπει να τον αντιλαμβάνεται, διότι, εάν και όταν συμβεί κάτι τέτοιο, το Αιγαίο, από ανοικτή ελληνική θάλασσα, θα μετατραπεί, σε, οιονεί, ελληνική λίμνη.

Απλά πράγματα...

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Κατα τη γνωμη μου, το καστελοριζο και η επαφη των ελληνοκυπριακων αοζ, εχουν ηδη χαθει. Γι αυτο εμεινε εκτος της ελληνοαιγυπτιακης συμφωνιας, γι αυτο και μας εδειξαν τον ερντογαν τα καναλια, να μας λεει πως το νησι αυτο απεχει 580 μιλια απο την ελλαδα. Κι εδω που τα λεμε, περα απο τις συνθηκες, οι τουρκια, με τεραστια εκταση ειναι αποκλεισμενη στις ακτες της κι αυτο ουτε εμεις δεν θα το δεχομασταν. Ετσι λοιπον στις διαπραγματευσεις, τα πραγματα θα μοιραστουν αλλιως. Η τουρκια κοβει βολτες εδω και καιρο κι εμεις παρακολουθουμε. Ειναι μονο η ελιτ που υποχωρει η το συνολο της ελληνικης κοινωνιας;
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελλόριζου - κακά τα ψέμματα - αποτελεί ένα αδύνατο σημείο της ελληνικής επιχειρηματολογίας, για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ του.

Δυστυχώς, από τα 13 νησιά και βραχονησίδες, που απαρτίζουν αυτό το σύμπλεγμα, μόνον η Μεγίστη κατοικείται και έχει κοινωνική και οικονομική ζωή και έτσι, μόνον, αυτή δικαιούται υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.

Επίσης, δυστυχώς, πίσω από το Καστελλόριζο, υπάρχει μια τεράστια τουρκική ηπειρωτική ακτογραμμή, με αποτέλεσμα ουδέν διεθνές δικαστήριο να μπορεί να αγνοήσει αυτή την πραγματικότητα και να του αναγνωρίσει πλήρη επήρεια, σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.

Πιθανώς, κάτι θα αναγνωρισθεί, στο Καστελλόριζο, αλλά αυτό, ίσως, να είναι πολύ μικρότερο, από αυτό, που λέει ότι επιδιώκει η Αθήνα. Γι΄αυτόν τον λόγο, φυσικά, το ελληνικό κράτος πρέπει να προχωρήσει στον ορισμό των χωρικών υδάτων του, στην περιοχή αυτή, στα 12 ναυτικά μίλια.

Αυτά τα δεδομένα δεν πρέπει να τα ξεχνάμε. Θα τα βορύμε, πιθανότατα, μπροστά μας...


Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

21/5/2023 : Ολέθρια συντριβή - στα όρια της διάλυσης - του ΣΥΡΙΖΑ, (με 20,07%), όπου πέφτει η αυλαία, με την πληρωμή του λογαριασμού της σύγχρονης “Συμφωνίας της Βάρκιζας” του καλοκαιριού του 2015. Τεράστια η προσωπική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας, με 40,78%, (ΠΑΣΟΚ 11,53%, ΚΚΕ 7,20%, Ελληνική Λύση 4,46%, ΝΙΚΗ 2,93%, Πλεύση Ελευθερίας 2,87%, ΜΕΡΑ25 2,59%), ακριβώς, επειδή στερούντο αντιπάλου. (Και φυσικά, οι δημοσκοπήσεις, πήγαν όλες, στα σκουπίδια).

Μιλώντας, για “το στάδιο, στο οποίο δεν θα χρειάζεται να υπάρχουν αφεντικά και δούλοι, επειδή οι σαΐτες θα υφαίνουν μόνες τους”. Από αυτόν τον ορισμό του Αριστοτέλη, για το καθεστώς της ελεύθερης κοινωνίας (που νοείται ως αναρχική/αντιεξουσιαστική), στον μουτουαλισμό του Pierre-Joseph Proudhon και από την δραστική μείωση του χρόνου εργασίας, που περίμενε ο John Maynard Keynes, στο σήμερα και στους μελλοντικούς καιρούς).

Βουλευτικές εκλογές 25/6/2023 : Ο Αλέξης Τσίπρας, που, στις 8/6/2016, πούλησε, στον Λάτση, την έκταση στο Ελληνικό, με 92 € το τμ, ενώ το 2014 έλεγε ότι “αν υπογράψω ιδιωτικοποιήσεις στο Ελληνικό, τότε καλύτερα να ψηφίσετε Σαμάρα”, δεν δικαιούνται αυτός και η ηγετική ομάδα του ψευδεπώνυμου ΣΥΡΙΖΑ να ομιλούν, για την τωρινή εκλογική καταστροφή του κόμματος, που, φυσικά, πρόκειται να έχει και συνέχεια…