Από τα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο, στα 12 ναυτικά μίλια, στις ηπειρωτικές ακτές του Αιγαίου. (Η αναγκαία επόμενη κίνηση, όσον αφορά το εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων).

Η ανακοίνωση του πρωθυπουργού ότι η κυβέρνησή του θα επεκτείνει τα ελληνικά χωρικά ύδατα, στο Ιόνιο, από 6, σε 12 ναυτικά μίλια, είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα και συνάμα, μια πολύ σωστή πράξη, η οποία, πραγματικά, άργησε να γίνει.

Όλα αυτά τα χρόνια, που πέρασαν, ιδίως, από το 1995, που η βουλή, επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου, ψήφισε την διεθνή σύμβαση, για το δίκαιο της θάλασσας, αυτή η αναγκαία και πολύ λογική επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, στο Ιόνιο, δεν πραγματοποιήθηκε, κυρίως, λόγω της ριζικής αλλαγής της πολιτικής των κυβερνήσεων του Κώστα Σημίτη, αλλά και όλων των άλλων μετασημιτικών κυβερνήσεων, εν όψει του τουρκικού casus belli, το οποίο, σύμφωνα, με την δημόσια ρητή δήλωση της, τότε, πρωθυπουργού της Τουρκίας Tansu Penbe Çiller, που, κατά καιρούς, επανελάμβαναν οι κυβερνήσεις, στην Άγκυρα, ότι αυτή η διακηρυγμένη "αιτία πολέμου", αφορά οποιαδήποτε και σε οποιαδήποτε γεωγραφική περιοχή, επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, σε 12 ναυτικά μίλια.

Από την εποχή της κρίσης (και για να είμαι ακριβής, της προδοσίας) των Ιμίων, τον Ιανουάριο του 1996, κύλισε πολύ νερό, κάτω από την γέφυρα, αλλά η ελληνική ελίτ υπήρξε, πάντοτε, φοβική και φοβισμένη, από την τουρκική στάση και δεν τόλμησε την αυτονόητη κίνηση να επεκτείνει, στα 12 μίλια, τα ελληνικά χωρικά ύδατα, στο Ιόνιο.

Τώρα, με δεδομένη την σύμπηξη της ευρείας αντιτουρκικής συμμαχίας, στην Ανατολική Μεσόγειο, υπό την πρωτοκαθεδρία του Emmanuel Macron, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη επιδεικνύει το απαιτούμενο θάρρος και αναλαμβάνει το όποιο ρίσκο, να αγνοήσει τις τουρκικές αντιδράσεις και να ανακοινώσει την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, από τα 6, στα 12 ναυτικά μίλια, στο Αιγαίο, με ένα προσεχές νομοσχέδιο, που η κυβέρνησή του θα εισαγάγει, στην βουλή - αν και κάτι τέτοιο δεν χρειάζεται, αφού και η παρούσα νομοθεσία, που ξεκίνησε, επί της ύστερης κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου, επιτρέπει την επέκταση των χωρικών υδάτων της χώρας, με προεδρικά διατάγματα. (Προφανώς, η επικοινωνία και τα οφέλη της, παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο, στις αποφάσεις του σημερινού πρωθυπουργού).

Αλλά αυτή η κίνηση της επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων, στα 12 ναυτικά μίλια, στο Ιόνιο, όσο σωστή και αν είναι, δεν είναι αρκετή. 

Και δεν είναι αρκετή, διότι η φοβική στάση των ελληνικών κυβερνήσεων του παρελθόντος δεν εξαντλούνταν, μόνο, στην διατήρηση του καθεστώτος των 6 μιλίων, στο Ιόνιο. Αφορούσαν και αφορούν και την μη επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων των ηπειρωτικών ακτών του Αιγαίου, στα 12 μίλια.

Σε αυτήν την, απολύτως, φυσιολογική κίνηση δεν προχωρεί, επί του παρόντος, τουλάχιστον, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. 

Και φυσικά, αυτή η επέκταση, στα 12 ναυτικά μίλια, των ελληνικών χωρικών υδάτων των ελληνικών ηπειρωτικών ακτών, στο Αιγαίο, είναι το αναγκαίο επόμενο βήμα. 

Σε αυτό το βήμα, πρέπει να προχωρήσει η ελληνική κυβέρνηση, ό,τι και αν πει και ό,τι και αν πράξει η Άγκυρα, όσο και αν η Αθήνα θέλει να βάλει και το καθεστώς των χωρικών υδάτων, στην ελληνική ηπειρωτική ακτή του Αιγαίου, στο πακέτο της διαπραγμάτευσης, με την τουρκική πλευρά.

Σε κάθε περίπτωση, η Άγκυρα δεν έχει και δεν μπορεί να έχει κάποιον θεσμικό ρόλο, σε αυτό το ζήτημα.

Απλούστατα, όσο και να σκούξει, όσο και να φωνάξει, ό,τι και να πράξει, δεν της πέφτει λόγος. Άλλωστε, εάν το επιθυμεί η τουρκική κυβέρνηση, μπορεί να πράξει το ίδιο, όσον αφορά τις τουρκικές ηπειρωτικές ακτές, στο Αιγαίο.