Τί θα κάνει η Lamda (un)Development, στο Ελληνικό; Μια επένδυση, που είναι, εξαιρετικά, αμφίβολο, αν θα πραγματοποιηθεί. Και που, αν πραγματοποιηθεί, ως έργο, θα καταρρεύσει και θα σαπίσει.

Ότι η ελληνική οικονομία χρειάζεται, άμεσα, επενδύσεις είναι, απολύτως, σίγουρο. Βεβαίως, η φιλολογία, που αναπτύσσεται, γύρω από την επενδυτική και την, εν γένει, αναπτυξιακή πολιτική όλων των κυβερνήσεων, που πέρασαν, κατά την διάρκεια όλων των ετών της πολύχρονης και βαριάς οικονομικής κρίσης, από το 2009 και μετά - και η οποία κρίση είναι προϊόν της πολιτικής των Μνημονίων, που επέβαλαν, στην ελληνική κοινωνία οι ξένοι δανειστές και το αστικό και κομμουνιστογενές πολιτικό προσωπικό της χώρας -, έχει ένα, καθαρά, φιλολογικό περιεχόμενο και θέλει να κρύψει την συστηματική, σταθερή και επίμονη πολιτική που ασκείται, στον χώρο των επενδύσεων, η οποία αποσκοπεί, στην μακροπρόθεσμη και συνάμα, ταχεία αποεπένδυση, στον χώρο της ελληνικής οικονομίας. 

Αυτή η πολιτική της γοργής και μακροπρόθεσμης αποεπένδυσης είναι η ασκούμενη και ως εκ τούτου, πραγματική πολιτική όλων των κυβερνήσεων της τελευταίας δεκαετίας. Και φυσικά, αφού αναγνωρίσουμε αυτή την αδυσώπητη πραγματικότητα, αφήνοντας, στην άκρη, οποιεσδήποτε αυταπάτες, πρέπει να παραδεχτούμε το αναμφισβήτητο γεγονός ότι αυτή η πολιτική της μαζικής, ταχείας και μακροπρόθεσμης αποεπένδυσης έχει επιτύχει εντυπωσιακά αποτελέσματα, όπως δείχνει ο, παραπάνω, πίνακας, ο οποίος προέρχεται, από την ΕΛΣΤΑΤ και τον οποίο έχουμε παρουσιάσει, άλλες δύο φορές, σε άλλα δημοσιεύματα, σε αυτό εδώ το μπλογκ, τον οποίο πίνακα, άλλωστε, θα χρησιμοποιήσουμε και στο μέλλον, όσες φορές εξετάσουμε το ζήτημα της κατάστασης των επενδύσεων και της αναπτυξιακής διαδικασίας, στην ελληνική οικονομία.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι και η νέα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ακολουθεί τα βήματα των προηγούμενων, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα δεν είναι, ακριβώς, έτσι. Στον, επί του πραγματικού, επενδυτικό και αναπτυξιακό σχεδιασμό της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη υπάρχει μια ποιοτική διαφορά, από τις κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή, του ΓΑΠ, του Λουκά Παπαδήμου, του Αντώνη Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα, που προηγήθηκαν. Αυτή η διαφορά είναι αξιοσημείωτη και, για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, πρέπει να επισημανθεί.

Το οικονομικό επιτελείο της νέας κυβέρνησης (Σπυρίδων-Άδωνις Γεωργιάδης, Χρήστος Σταϊκούρας κλπ) και φυσικά, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, επιθυμούν να βαδίσουν, στον δρόμο της κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη, με την εκκίνηση κάποιων μεγάλων έργων, όπως αυτά, που έγιναν, κατά την περίοδο 1997 - 2004, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, προκειμένου, μέσα στην επόμενη οκταετία - η οποία, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, θα είναι η ελάχιστη χρονική περίοδος της ζωής της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας -, να μεγεθυνθούν οι επενδύσεις, να μειωθεί η ανεργία, να αυξηθεί η συνολική συναθροιστική ζήτηση (η κατανάλωση) και έτσι, να επιταχυνθεί η αναπτυξιακή διαδικασία, στα πλαίσια της ελληνικής οικονομίας, η οποία, μετά την τεράστια κατακρήμνιση της περιόδου 2009 - 2017, κυριολεκτικά, φυτοζωεί. 

Το τί θα γίνει, μετά, είναι ένα άλλο ζήτημα. Μπορεί οι επενδύσεις, στα φαραωνικά ολυμπιακά έργα, να πήγαν στράφι και τα περισσότερα, από αυτά να σαπίζουν, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Κώστας Σημίτης και η πασοκική γραφειοκρατία κυβέρνησαν, για τουλάχιστον, οκτώ χρόνια. Δηλαδή, την δουλειά τους, την έκαναν. 

Ας κάνουμε ο,τιδήποτε μπορούμε να κάνουμε, ακόμη και αν γνωρίζουμε ότι αυτά, που θα κάνουμε, έχουν αρνητικές, ως προς την απόδοσή τους, μεσομακροπρόθεσμες προοπτικές. 

Αυτό είναι το "επενδυτικό και το αναπτυξιακό όραμα" του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του. Μετά, "γαία, πυρί μειχθήτω".

(Βέβαια, αυτό το τελευταίο δεν πρόκειται, ποτέ, να το πουν. Δεν θα το ομολογήσουν, αλλά αυτό δεν αλλάξει τα πράγματα).

Η επιδίωξη της κατάρτισης μιας συμφωνίας, με την "Lamda Development" του Σπύρου Λάτση, για την "επένδυση", στον τεράστιο χώρο του παλαιού αεροδρομίου, στο Ελληνικό, βρίσκεται, ακριβώς, μέσα στα πλαίσια αυτής της πολιτικής, που, μόλις, περιγράψαμε. Και αυτό, εξ αιτίας του γεγονότος ότι αυτή η πολυδιαφημισμένη επένδυση είναι, απολύτως, προβληματική.

Το γιατί η, μετά βαΐων και κλάδων, επιδιωκόμενη επένδυση της "Lamda Development", στο Ελληνικό, είναι, απολύτως, προβληματική, δεν είναι δύσκολο να το αντιληφθούμε, εάν δούμε το τί επιδιώκει η κυβέρνηση και το τί επιδιώκει η επιχείρηση αυτή. Η εταιρεία επιθυμεί (ή λέει ότι επιθυμεί) να αξιοποιήσει ένα μέρος του χώρου, για να κατασκευάσει πολυτελές ξενοδοχείο, με καζίνο, στην μαρίνα του Αγίου Κοσμά, ενώ η κυβέρνηση θέλει, πέραν αυτού, να κατασκευασθούν και μια σειρά, από πολλά άλλα κτίρια, ανάμεσα, στα οποία και ουρανοξύστες - μιλάνε, για έξι - όπως και διάφορες άλλες εγκαταστάσεις, με την δημιουργία μητροπολιτικού πάρκου και την ανέγερση εμπορικού κέντρου, στον σταθμό Ελληνικό του Μετρό της Αθήνας και την κατασκευή.  

Αυτό, σε γενικές γραμμές, είναι το περίφημο επενδυτικό σχέδιο, για το Ελληνικό, το οποίο σχέδιο καρκινοβατεί, εδώ και πολλά χρόνια.

Βλακείες. Παρά τα όσα προπαγανδίζονται, η ανακοίνωση ότι η "Lamda Development" θα βγει, στην χρηματοπιστωτική αγορά, για έναν δανεισμό-μαμούθ, από ελληνικές και ξένες τράπεζες και ότι θα προβεί, σε αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου, οδήγησε, σε πτώση της μετοχής της, κατά 10%, για δύο λόγους.

Ο ένας λόγος αφορά την χρηματοδότηση του έργου, αφού ο δανεισμός πρόκειται να είναι πολύ μεγάλος.

Τα στελέχη της "Lamda Development" δεν δίνουν σοβαρές εξηγήσεις, για το, από πού θα βρεθούν τα τεράστια ποσά, που θα χρηματοδοτήσουν το έργο, το οποίο, συνολικά, υπολογίζεται ότι θα φθάσει, κάπου, στα 7 δισ. €, αφού η εταιρεία δεν διαθέτει τα απαραίτητα κεφάλαια, ενώ, από την άλλη πλευρά, οι υποτιθέμενοι ξένοι επενδυτές (η κινεζική Fosun και η Eagle Ηills, από το Αμπού Ντάμπι), που συμμετέχουν, στο συνεργατικό επενδυτικό σχήμα της Global Investment Group, έχουν να πάρουν μέρος σε κοινή ενημέρωση, για το επενδυτικό αυτό σχέδιο, από το 2014, γεγονός το οποίο οδηγεί, στο να φημολογείται ότι το ενδιαφέρον τους έχει ατονήσει και ότι, ουσιαστικά, αυτό το επενδυτικό σχήμα είναι νεκρό.

Ο δεύτερος λόγος αφορά την αποπληρωμή των δανείων.

 H απόδοση αυτού του επενδυτικού σχεδίου, το οποίο, υποτίθεται - και μόνον, υποτίθεται - ότι θα χρηματοδοτήσει την αποπληρωμή των δόσεων των δανείων, είναι εξαιρετικά, επισφαλής (και κατά την γνώμη μου πρόκειται να είναι ανεπαρκέστατη, για να καλύψει το κόστος του δανεισμού αυτού).

Κάπως έτσι και για τους λόγους αυτούς, η "Lamda Development" - θα μπορούσαμε, χαριτολογώντας, να την αποκαλέσουμε Lamda (un)Development -, επειδή δεν έχει τα απαραίτητα κεφάλαια, αναζητεί ελληνικό και διεθνή δανεισμό (τον οποίο υποτίθεται ότι θα έπρεπε, ήδη, να τον έχει εξασφαλίσει). 

Αυτή η έλλειψη κεφαλαίων είναι η αιτία της καθυστέρησης, που δεν έχει προχωρήσει, έως τώρα, η ολοκλήρωση του διαγωνισμού (ο οποίος λέγεται ότι θα πραγματοποιηθεί, στις 30/9/2019), για το καζίνο, στο Ελληνικό, αφού η εταιρεία, κυριολεκτικά, ψάχνεται, για να εξασφαλίσει, στην παρούσα φάση - μετά βλέπουμε -, το κεφάλαιο των 1,5 δισ. €, για να ξεκινήσει το πολυθρύλητο έργο, για τα πέντε πρώτα έτη της κατασκευής του.

Στην πράξη, η εταιρεία δεν επιθυμεί να προχωρήσουν τα έργα, πλην αυτού, που αφορά το καζίνο, από το οποίο θέλει, πρώτα, να βγάλει, εάν μπορέσει να βγάλει, χρήματα και στην συνέχεια, να προχωρήσουν - εάν κρίνει ότι την συμφέρει - στην κατασκευή (μέρους και όχι ολόκληρου) του υπόλοιπου έργου. Έτσι έχουν τα πράγματα.

Ως εκ τούτου, γεννώνται τα ερωτήματα : 


1) Πώς είναι δυνατόν μία επιχείρηση να αναλαμβάνει ένα, φαραωνικών διαστάσεων, έργο, χωρίς την κεφαλαιακή επάρκεια, που είναι απαραίτητη; 

2) Πώς είναι δυνατόν μία επιχείρηση να αναλαμβάνει αυτό το έργο, χωρίς να είναι γνωστό, το εάν - και κατά πόσον - υπάρχουν τα απαραίτητα κεφάλαια, για να χρηματοδοτηθεί μία τόσο μεγάλη επένδυση;

3) Πώς είναι δυνατόν μία επιχείρηση να αναλαμβάνει το, εν λόγω, έργο, χωρίς καμμία πληροφορία, για το ποιοί, πόσοι και σε ποιόν βαθμό, συμμετέχουν στο υποτιθέμενο επενδυτικό σχήμα;

4) Πώς είναι δυνατόν μια επιχείρηση να προβεί, σε έναν τόσο εκτεταμένο δανεισμό, χωρίς να έχει προβλεφθεί και να εξασφαλισθεί, από τις αποδόσεις του έργου, που αναλαμβάνεται να εκτελεσθεί, η μέλλουσα αποπληρωμή των δανείων; 


Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με μια τεράστια φούσκα, η οποία βασίζεται, σε μια διογκωμένη παραμυθία. Το έργο του Ελληνικού δεν πρόκειται να χρηματοδοτηθεί και να πραγματοποιηθεί. Και αν χρηματοδοτηθεί, θα χρηματοδοτηθεί, από τις χρεωκοπημένες ελληνικές τράπεζες. Ουσιαστικά, δηλαδή, από την ελληνική κυβέρνηση. Έτσι, όμως, υπό τον μανδύα της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας", η επένδυση και το έργο αυτό θα έχουν δημόσιο χαρακτήρα, όντας, μάλιστα, μια κακή και καταστροφική επένδυση και ένα κακό και καταστροφικό έργο, που δεν πρόκειται να αποδώσουν τίποτε το επικερδές και χρήσιμο.

Και φυσικά, εάν, τελικά, το έργο, στο Ελληνικό, πραγματοποιηθεί, θα καταρρεύσει και θα μείνει νεκρό, ως επένδυση (με μια μικρή επιφύλαξη, για το καζίνο, το οποίο, άλλωστε, δεν πρόκειται να είναι και το μεγαλύτερο τμήμα του και εφ' όσον υπάρξει, δεν θα μπορέσει να χρηματοδοτήσει το υπόλοιπο έργο).

Κάπως έτσι, οι σχεδιαζόμενοι έξι ουρανοξύστες, εφ' όσον κατασκευασθούν, θα μείνουν ακατοίκητοι, όπως συμβαίνει, με τους τεράστιους ουρανοξύστες, που κατασκευάστηκαν, εδώ και πολλά χρόνια, στο Δυρράχιο της Αλβανίας και οι οποίοι παραμένουν κενοί και χωρίς πελάτες. 

Και αυτό πρόκειται να συμβεί και στο Ελληνικό, επειδή δεν πρόκειται να υπάρξει αγοραστικό, ή ενοικιαστικό ενδιαφέρον, από τον επιχειρηματικό κόσμο, αφού δεν υπάρχει και δεν πρόκειται να υπάρξει, η αντίστοιχη αγορά και η, επίσης, αντίστοιχη κατανάλωση, που να καταφέρουν να στηρίξουν την επιχειρηματική δραστηριότητα, στον χώρο αυτόν.

Αυτή είναι η "ανάπτυξη" και τα "επενδυτικά σχέδια" της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας (που ήσαν κοινά, με τα σχέδια της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο, που εκείνη αποδείχτηκε προσεκτική). Μια σκέτη φούσκα, η οποία θα είναι, μεσοπρόθεσμα, καταστροφική. Εάν βέβαια, υλοποιηθεί.

Καλά ξεμπερδέματα...