Ο Κώστας Σημίτης, σε ρόλο ενός ... "προφήτη", μα, τί "προφήτη"! ("Προβλέποντας" μια χρεωκοπία της οποίας είναι ο ίδιος ο κύριος υπεύθυνος και την αυτονόητη και επερχόμενη αδυναμία δανεισμού του ελληνικού δημοσίου).

18/12/2008 : Ο Κώστας Σημίτης, από το βήμα της βουλής και ευρισκόμενος, εκτός τόπου και χρόνου, "προβλέπει" και "προφητεύει" μια ελληνική κρατική χρεωκοπία (την οποία είχε ο ίδιος προξενήσει, με την κατάργηση της δραχμή και την ένταξη της ελληνικής οικονομίας, στο ευρώ και την ζώνη του, αφού, υπόκωφα και μακριά από το προσκήνιο, το ελληνικό δημόσιο είχε, από τότε, το 2002, χρεωκοπήσει, με την μετατροπή του ελληνικού δημόσιου χρέους, από, κατά 85% δραχμικό, που ήταν, σε ένα χρέος, καθ΄ ολοκληρίαν, σε ευρώ) και την υπαγωγή της Ελλάδας στο ... ΔΝΤ - τόσο λίγα ήξερε, τόσα έλεγε -. Στην πραγματικότητα, ο πρώην πρωθυπουργός φώναξε, όπως ο κλέφτης, για να φοβηθεί ο νοικοκύρης, ή, ορθότερα, όπως ο δολοφόνος των γονέων του, επικαλείται το επιχείρημα ότι είναι ορφανός, αφού τα έλεγε, στον Κώστα Καραμανλή και στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, που υποτίθεται ότι, στις ημέρες τους, θα έσκαγε η βόμβα της κρατικής χρεωκοπίας, την οποία ο ίδιος ο Κώστας Σημίτης και η δική του κυβέρνηση είχαν τοποθετήσει, στα θεμέλια της ελληνικής οικονομίας. Βέβαια και σε αυτό έπεσε έξω, αφού ο Κώστας Καραμανλής κατάφερε, μέχρι τις βουλευτικές εκλογές της 4/10/2009, στις οποίες εξαναγκάστηκε να προσφύγει (τις οποίες και έχασε), να αποφύγει την χρεωκοπία του ελληνικού δημοσίου, παραδίδοντας τα δεκαετή διαφορικά επιτόκια δανεισμού του ελληνικού κράτους, στις 120 μονάδες βάσης, ή, περίπου, στο 1%. Τελικά, η βόμβα της ελληνικής κρατικής χρεωκοπίας και της συναφούς χρεωκοπίας της ελληνικής οικονομίας, έσκασε, στα χέρια της κυβέρνησης του ανοήτου ΓΑΠ, που έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του να επιταχύνει αυτές τις ολέθριες εξελίξεις.





Αυτές τις ημέρες βγήκε, για μία, ακόμη φορά, στην πιάτσα, ο Κώστας Σημίτης, για να μας πει, ως νέος "προφήτης", ότι "η Ελλάδα θα προσφύγει, εκ νέου, στον ESM και θα μπει σε μνημονιακό πρόγραμμα, με νέους όρους", συμπεριφερόμενος, ως κομιστής γλαύκας, εις τας Αθήνας.

Είναι να γελάει κάνεις, με τα καμώματα του γεροξεκούτη πρώην πρωθυπουργού (και καταστροφέα του τόπου), ο οποίος επιθυμεί να εγγράψει παρακαταθήκες "σοφίας" και να εμφανισθεί ως προφήτης γεγονότων, που, ήδη, συμβαίνουν, αφού το Μνημόνιο, για το οποίο μιλάει - το 4ο στην σειρά -, έχει, εδώ και καιρό, συμφωνηθεί, υπάρχει και εξελίσσεται, με μόνο ερωτηματικό, το εάν και πότε θα "τσιμπήσουν" οι διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές (η διεθνής μπατιροτραπεζοκρατία) και κάποια στιγμή,  στο εγγύς μέλλον, προχωρήσουν, στην μεταφορά του ελληνικού δημοσίου χρέους, από τον ESM, στον αποκαλούμενο ιδιωτικό τραπεζικό τομέα.

Η διεθνής μπατιροτραπεζοκρατία δεν θα "τσιμπήσει".

Η πορεία των ελληνικών διαφορικών επιτοκίων του ελληνικού κρατικού ομολογιακού δανεισμού, τα οποία, στο δεκαετές ομόλογο, έχουν κολλήσει, πάνω, από το 4% και τώρα (παρά την αποκλιμάκωση του αντίστοιχου ιταλικού ομολόγου, που υποτίθεται ότι επηρέαζε - όσο επηρέαζε - το ελληνικό), βρίσκονται, στο 4,4%, ή στις 417 μονάδες βάσης, δείχνει ότι η ελληνική κρατική χρεωκοπία καλά κρατεί και ότι το ελληνικό δημόσιο θα υποχρεωθεί, εκ των πραγμάτων, να προσφύγει, σε νέο δανεισμό, από τον ESM, προκειμένου να πληρώσει τα χρέη του, στον ... ESM (και στο ΔΝΤ).

Το μόνο, που μένει εκκρεμές, είναι το πότε θα γίνει αυτή η προσφυγή. Αργότερα, ή νωρίτερα, αφού η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα  και η επόμενη μπορούν και με το παρόν επιτόκιο του 4% (ή και μεγαλύτερο) να καταφύγουν, για λόγους (προεκλογικού, ή άλλου είδους) εντυπωσιασμού, σε διεθνή ομολογιακό δανεισμό, ο οποίος θα επιβαρύνει το δημόσιο χρέος και θα επιτείνει τα αδιέξοδα.

Αυτή η διαδικασία  ίσως, να καθυστερήσει, για ένα χρονικό διάστημα (και υπό προϋποθέσεις), την προσφυγή στον ESM, αλλά, εάν δεν υπάρξουν τεκτονικές αλλαγές στην ευρωζωνική αρχιτεκτονική (που δεν θα υπάρξουν), αυτή η προσφυγή θα πραγματοποιηθεί και έτσι θα ολοκληρωθεί ο ημιτελής κύκλος της πιστοληπτικής γραμμής στήριξης του παρόντος ημιάτυπου-ημιτυπικού 4ου Μνημονίου, που συνομομολόγησε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, με τους ευρωθεσμούς, το περασμένο καλοκαίρι και του οποίου Μνημονίου, οι συντάκτες, απλώς, ντρέπονται να πουν το όνομά του.

Στην παρούσα φάση, όλο το ενεργό μνημονιακό πολιτικό προσωπικό της χώρας μπορεί - υποτίθεται ανέμελα - να ασχολείται, με τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές και να υπόσχεται ό,τι επιθυμεί, όμως, αυτό που θα βρεί μπροστά της η μετεκλογική κυβέρνηση, που θα είναι μια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη (κατά πάσα πιθανότητα, θα εμπλέκονται, σε αυτήν το ΚΙΝΑΛ της Φώφης Γεννηματά, το οποίο θα της δώσει ψήφο ανοχής, την οποία, όμως, ίσως, να μην χρειασθεί, εάν συμμετάσχει η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου), θα είναι η αδυναμία δανεισμού και η ολοκλήρωση του 4ου Μνημόνιου, με προσφυγή στον ESM. Μια από τις μεγάλες παγίδες - η μεγαλύτερη -, που έχουν στήσει ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, στους διαδόχους τους, είναι αυτή. Το να ισχυρίζονται, ως αντιπολίτευση, ότι αυτοί έβγαλαν την χώρα, από τα Μνημόνια και ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η παρέα του, την έβαλαν, ξανά, σε αυτά.

Αυτά τα γνωστά και αυτά τα αυτονόητα έρχεται να "προφητεύσει" ο κύριος υπαίτιος της παρούσας και εξελισσόμενης καταστροφής, ο "ποκοπίκο", ο Κώστας Σημίτης. Και για τον λόγο αυτόν αξίζει να αφεθεί, στην χλεύη της κοινωνίας...