ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Το γεγονός ότι, ως παγκόσμια κοινότητα, έχουμε εισέλθει, από τα τέλη της περασμένης δεκαετίας, σε μια μακρά χρονική περίοδο, η οποία χαρακτηρίζεται, από το επώδυνο τέλος της κυριαρχίας αυτού του ευρύτατου συνασπισμού, που αποκαλείται και αναγνωρίζεται, διεθνώς, ως Δυτικός Κόσμος, στον οποίο συμπεριλαμβάνονται χώρες και πολιτισμοί της Ανατολής (δηλαδή η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα) και ο οποίος τελεί, υπό την, περίπου πλήρη ηγεμονία των Η.Π.Α., δύσκολα, πλέον μπορεί να αποκρυβεί. Η Δύση βρίσκεται, σε μια κατάσταση παρατεταμένης φθοράς και παρακμής, από την οποία, όπως φαίνεται δεν έχει τις δυνάμεις να ανακάμψει. Ε κτός εάν αποφασίσει να πάρει και να χρησιμοποιήσει τα όπλα της και την παρούσα, ομολογουμένως, μεγάλη, ακόμη, στρατιωτική της ισχύ, έναντι των αντιπάλων της, οι οποίοι, στην ουσία (ακόμη και όταν οι δυτικές ελίτ δεν το βλέπουν), είναι ένας : Η Κίνα.  Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις και εκδοχές, η Δύση μπορεί να επιτύχει κάποιες μικρότερες, ή μεγαλύτερες αναβολές και

Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος της 23ης Ιουνίου 2016 και η υπερψήφιση της εξόδου της Βρετανίας, από την (ούτως αποκαλούμενη) Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει δυσμενείς επιπτώσεις, στην βιωσιμότητα αυτής της, εκ των προτέρων, προβληματικής θεσμικής κατασκευής, που επιχειρήθηκε, στον δυτικοευρωπαϊκό χώρο και επεκτάθηκε και στην ανατολική Ευρώπη, μετά την κατάρρευση του "υπαρκτού σοσιαλισμού" . Έτσι, προφανώς και ανεξάρτητα, από το βρετανικό δημοψήφισμα και από κάθε άλλο ανάλογο δημοψήφισμα, σε οποιαδήποτε χώρα, που είναι μέλος της, η Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτως, ή άλλως, είχε, μέσα στα δεδομένα στρατηγικά πλαίσια του ιστορικού χρόνου, ελάχιστες, έως ανύπαρκτες πιθανότητες επιβίωσης, αλλά η υπερψήφιση της εξόδου της Βρετανίας, από την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος της χώρας αυτής, έχει επιδεινώσει, στο έπακρο, την κατάσταση, που επικρατεί, στο εσωτερικό της Ε.Ε., αφού είναι περισσότερο, από προφανές ότι αυτή η οικονομική ένωση, εξ αιτίας της προσπάθειάς της να μετατραπεί

Σεπτέμβριος 2016 : Η χωροταξία της αναμνηστικής φωτογραφίας των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων του G20 είναι, απολύτως, παραστατική και χαρακτηριστική του βαθύτατου ρήγματος στις σχέσεις της Τουρκίας, με τις Η.Π.Α. και την Δύση, που ήλθε ως αποτέλεσμα του αποτυχημένου coup d' etat των κεμαλιστών αξιωματικών, που πραγματοποιήθηκε, με την συνεργεία των γκιουλενιστών και την καθοδήγηση της CIA, των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων και την κάλυψη του ΝΑΤΟ. Τέρμα, πια, οι χαριεντισμοί του Recep Tayyip Erdoğan , με τον Barack Hussein Obama , τους εταίρους, στο ΝΑΤΟ και τους λοιπούς ηγέτες της Δύσης. Τώρα, έχει έλθει η ώρα του Βλαντιμίρ Πούτιν , αφού, στην παρούσα συγκυρία και για πολύ χρόνο, μετά, οι ενέργειες της, πέραν του Ατλαντικού, υπερδύναμης και της Δυτικής Συμμαχίας, δεν αφήνουν άλλα περιθώρια, στον Τούρκο πρόεδρο και στην κυβέρνηση των ισλαμιστών του AKP . Ως εκ τούτου, η επιχειρούμενη προσέγγιση, με την Ρωσία, με το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ και το Ιράν, είναι, για την του