7/7/2019 ΣΥΡΙΖΑ : Τετέλεσται. Οι ψεύτες και οι απατεώνες τον πρώτο χρόνο χαίρονται. (Η επαίσχυντη πορεία των ορφανών του ελληνικού σταλινισμού, από την 5η Ιουλίου 2015, στην 7η Ιουλίου 2019).

Τετέλεσται. 

Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και ο ΣΥΡΙΖΑ, την ερχόμενη Κυριακή, παραδίδουν το πνεύμα τους, αμαχητί. Έχουν ρίξει πετσέτα, εδώ και πολύ καιρό, αλλά, μέχρι τις ευρωεκλογές, προσπάθησαν να το κρύψουν. Μετά την συντριπτική ήττα τους, στις 26/5/2019, αυτή η προσπάθεια ναυάγησε, με αποτέλεσμα η προκήρυξη των βουλευτικών εκλογών της 7/7/2019 να καταστεί μονόδρομος, το εκλογικό αποτέλεσμα των οποίων να είναι προδικασμένο. Κάπως έτσι η υπόθεση των εκλογών αυτών απέκτησε έναν, καθαρά, διαδικαστικό χαρακτήρα, όπως ακριβώς είχε συμβεί και πριν από περισσότερο, από 40 χρόνια, με τις βουλευτικές εκλογές της 17/11/1974 και τις βουλευτικές εκλογές της 20/11/1977, στις οποίες η επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή υπήρξε άνετη.

Η επερχόμενη και διευρυνόμενη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι προϊόν ενός συλλογικού ανορθολογισμού, που διακατέχει την μεγίστη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, όπως συήθως θέλουν να πιστεύουν οι εναπομείνατες οπαδοί του κόμματος αυτού, που απέρχεται, από την κυβερνητική εξουσία. Η κάκιστη εικόνα, που παρουσιάζει, όπως προκύπτει, από την παραπάνω εκτίμηση του τελικού αποτελέσματος των μεθαυριανών βουλευτικών εκλογών, η οποία μένει να επιβεβαιωθεί, από την κάλπη, είναι προϊόν μιας βαθύτερης διεργασίας, που συντελέστηκε, εντός των τάξεων της ελληνικής κοινωνίας.

Η διεργασία αυτή οδήγησε το εκλογικό σώμα να καταλήξει, στο συμπέρασμα πως ό,τι έπραξε το 2015 ήταν ένα λάθος, το οποίο πρέπει να διορθωθεί. 

Αυτό το συμπέρασμα δεν είναι κάτι το νέο, ούτε προέκυψε προοδευτικά, κατά την διάρκεια των 4 και 1/2 ετών της διακυβέρνησης της χώρας, από τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ελληνική κοινωνία άρχισε να σχηματίζει αυτή την πεποίθηση, κατά την διάρκεια της περιόδου, που ακολούθησε το δημοψήφισμα της 5/7/2015 και την οριστικοποίησε, ως τελικό συμπέρασμα, αμέσως, μετά τις βουλευτικές εκλογές της 20/9/2015, με την ανακοίνωση των ηλεκτρονικών ραβασακίων της πληρωμής του ΕΝΦΙΑ, στο τέλος του Σεπτέμβρη του 2015 και κυρίως, μετά την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, ως προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, τον Ιανουάριο του 2016. 

Σε τί, όμως, συνίσταται αυτό το λάθος του 2015;

Το λάθος, που, στην μεγίστη πλειοψηφία του, το εκλογικό σώμα θεωρεί ότι έκανε, το 2015, είναι ότι ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το λάθος είναι που (υποτίθεται ότι) έρχεται, τώρα, να διορθώσει.

Το παραπάνω διάγραμμα, που αφορά την εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας, κατά το χρονικό διάστημα Ιανουαρίου 2015 - Φεβρουαρίου 2019, όπως συμπληρώνεται, από τον αρχικό πίνακα, με την εκτίμηση της του εκλογικού αποτελέσματος της 7/7/2019, για τα δύο αυτά κόμματα, δείχνει, πολύ παραστατικά, ότι η διαπίστωση αυτού του λάθους, εκ μέρους της μεγίστης πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος, δεν είναι κάτι το πρόσφατο. 

Αυτό το τμήμα των εκλογέων και της ευρύτερης κοινωνίας δεν περίμενε να παρατηρήσει, σε βάθος χρόνου, την πολιτική της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, για να καταλήξει, σε αυτό το συμπέρασμα. Κατέληξε, σε αυτό, πολύ γρήγορα, με εκκίνηση τον Ιούλιο του 2015 και την μεγάλη πολιτική νίκη του ΝΑΙ, στο δημοψήφισμα της 5/7/2015, που ήλθε ως αποτέλεσμα της ανοικτής προδοσίας του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, παρά το γεγονός της μεγάλης εκλογικής επικράτησης του ΟΧΙ στο Μνημόνιο (το οποίο ΟΧΙ αγνοήθηκε, από το σύνολο του αστικού και του κομμουνιστογενούς πολιτικού κόσμου της χώρας), εκφράστηκε, αρχικά, με την πολύ μεγάλη αποχή των βουλευτικών εκλογών της 20/9/2015, η οποία έφθασε, στο επίπεδο του 43,43% και στην συνέχεια οριστικοποιήθηκε, με την κατάρρευση της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ, αμέσως, μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015.

Έτσι, όλα αυτά τα χρόνια, που πέρασαν, μέχρι τον Φεβρουάριο του 2019 η εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ διακυμάνθηκε, με σκαμπανεβάσματα, από το 23%, τον Ιανουάριο του 2016, στο 22%, τον Μάϊο του 2016, στο 19%, τον Φεβρουάριο του 2017, για να ανέβει, στο 24,5%, τον Φεβρουάριο του 2019 και να καταλήξει να εκτιμάται, τώρα, από τον Γιάννη Μαυρή της Public Issue, ότι στις μεθαυριανές εκλογές, το ποσοστό του απερχόμενου κυβερνητικού κόμματος θα φθάσει, στο 27%, κυμαινόμενο, μέσα σε ένα εύρος της τάξεως του 24,5%, έως 29,5%.

Γιατί, όμως, η μεγίστη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας θεωρεί ότι έκανε λάθος, που, το 2015, ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ;

Η ελληνική κοινωνία έχει σχηματίσει την γνώμη ότι ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσαν, ενσυνείδητα, ψευδείς υποσχέσεις, για την κατάργηση των Μνημονίων και ότι, ως εκ τούτου, την εξαπάτησαν, με τις υποσχέσεις αυτές, ως κοινοί απατεώνες, διαψεύδοντας τις ελπίδες, που είχε επενδύσει, σε αυτούς.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, άλλωστε, ότι η πολιτική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ, στην ελληνική κοινωνία, μέχρι το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015 υπερέβαινε, κατά πολύ την εκλογική του επιρροή. Το ΟΧΙ, σε εκείνη την εκλογική αναμέτρηση, είχε αποσπάσει 3.558.450 ψήφους και ποσοστό 61,31% (επί 5.803.987 έγκυρων ψήφων, με 357.153 άκυρα και λευκά ψηφοδέλτια και συνολικά, ψηφίσαντες 6.161.140 ψηφοφόρους), ενώ, στις βουλευτικές εκλογές της 25/1/2015, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε συγκεντρώσει, μόνο, 2.245.978 ψήφους, σε σύνολο 6.181.274 έγκυρων ψήφων. 

Αν υπολογίσουμε και τις ψήφους των υπόλοιπων κομμάτων, που τάχθηκαν, υπέρ του ΟΧΙ, που, συνολικά, φθάνουν, περίπου, στις 733.783 ψήφους, βλέπουμε ότι η πολιτική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ, στους άλλους πολιτικούς χώρους της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ έφθασε, στο επίπεδο των, περίπου, 578.689 ψηφοφόρων, που αγνόησαν την πολιτική γραμμή των κομμάτων τους, που ήταν, υπέρ του ΝΑΙ και ψήφισαν υπέρ του ΟΧΙ. (Οι ψήφοι του ΚΚΕ δεν λαμβάνονται, υπόψη, διότι αντιστοιχούν, στις άκυρες και λευκές ψήφους).

Το επόμενο συμπέρασμα, που έβγαλε η μεγίστη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας μπορεί να είναι δυσάρεστο, για πολλούς φίλους μου και τους αναγνώστες αυτού του κειμένου, αλλά, με τις δεδομένες συνθήκες της ανυπαρξίας συγκεκριμένης και πειστικής εναλλακτικής πρότασης και της πλήρους ανυποληψίας, στην οποία έχει περιέλθει το αποκαλούμενο αντιμνημονιακό στρατόπεδο, και η οποία είναι αποτέλεσμα της μίζερης, της άγονης και της αδιέξοδης καρεκλομαχίας, που διεξάγεται όλα αυτό το χρονικό διάστημα, που έχει διαρρεύσει, είναι πολύ φυσιολογικό. Φυσιολογικότατο.

Η μεγίστη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, μέσα από αυτή την αλυσίδα των, παραπάνω, διαπιστώσεων, κατέλεξε, στην πεποίθηση ότι οι προηγούμενοι κυβερνήτες της χώρας - δηλαδή ο παραδοσιακός πολιτικός κόσμος της χώρας -, σε γενικές γραμμές και σε επίπεδο στρατηγικής, είχαν δίκιο, σε όσα έπραξαν, όπως, σαφώς, αποδεικνύει και η υπογραφή και η εφαρμογή του 3ου Μνημονίου, από τον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνησή του, στα χνάρια των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΓΑΠ, του Λουκά Παπαδήμου και των σαμαροβενιζέλων.

Αυτό είναι και το μεγαλύτερο έγκλημα του Αλέξη Τσίπρα και των λοιπών ορφανών του ελληνικού σταλινισμού, που, με την πολιτική τους, δικαίωσαν και νομιμοποίησαν την πολιτική του αστικού πολιτικού κατεστημένου της χώρας, οδηγώντας την ελληνική κοινωνία, στην απογοήτευση, στην συντηρητικοποίηση και στην αποδοχή του καθεστώτος της νεοαποικιοκρατικής χρεωδουλείας, που έχουν επιβάλει οι ευρωθεσμικοί δανειστές και οι, εκάστοτε, κυβερνώντες, ως εντόπια όργανά τους.

Ως εκ τούτου, η επερχόμενη του συντριπτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, που έρχεται, ως Νέμεσις, (παρά το γεγονός ότι, επί του παρόντος, θα καταφέρει να επιβιώσει, εκλογικά) και η μεγάλη νίκη της Νέας Δημοκρατίας είναι μια εξέλιξη, η οποία είναι και κατανοητή και απολύτως, εύλογη.

Πολλοί φίλοι μου ισχυρίζονται ότι η ψήφος, στην Νέα Δημοκρατία, είναι λάθος, διότι θα βάλει την ελληνική κοινωνία, σε νέες χειρότερες περιπέτειες.

Ότι αυτή η ψήφος θα μας βάλει, σε χειρότερες περιπέτειες, είναι αληθές. Όπως, επίσης, θεωρητικά, μιλώντας, η ψήφος αυτή είναι εσφαλμένη, επειδή είναι αδιέξοδη.

Όμως, η ψήφος αυτή, με τις δεδομένες συνθήκες, που περιγράψαμε, έχει λογικό έρεισμα. 

Όσο και αν αυτό δεν αρέσει...