tag:blogger.com,1999:blog-3064455897261330719.post5176534616949486475..comments2024-03-27T22:12:07.789+02:00Comments on ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: Ελλάδα quo vadis? Διαβάζοντας τον Κώστα Σημίτη καταλαβαίνουμε το πως και γιατί αυτός και η βλάκιστη "ευρωπαϊστική"/κοσμοπολίτικη ελίτ του τόπου οδήγησαν την Ελλάδα στον όλεθρο.TassosAnastassopouloshttp://www.blogger.com/profile/06042523469444218603noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-3064455897261330719.post-36860765395611567752012-02-13T22:27:31.847+02:002012-02-13T22:27:31.847+02:00Έχει δίκιο ο Πωλ Κρούγκμαν. Το εξωτερικό χρέος είν...Έχει δίκιο ο Πωλ Κρούγκμαν. Το εξωτερικό χρέος είναι που μετράει και είναι κρίσιμο, για την αναπτυξιακή πορεία μιας χώρας. Και μετράει το εξωτερικό χρέος μιας χώρας, επειδή εκφράζεται σε ξένα νομίσματα των οποίων την έκδοση δεν την ελέγχει η χώρα αυτή.<br /><br />Εκεί την πάτησαν οι "δικοί" μας, με την ευρωζώνη. <br /><br />Έβαλαν, αφρόνως ποιούντες, την Ελλάδα σε μια νομισματική ζώνη και κατήργησαν το τοπικό μας νόμισμα, χωρίς ουδόλως να ελέγχουν την έκδοση του νέου νομίσματος, που αντικατέστησε, από το 2002, την δραχμή, καθιστώντας, έτσι, το νέο νόμισμα της χώρας (το ευρώ), ένα ξένο νόμισμα, αφού αυτό λειτουργεί, με τον ίδιο τρόπο, που λειτουργεί ένα ξένο νόμισμα.<br /><br />Με αυτόν τον τρόπο, κατέστησαν την χώρα, μια αφανώς χρεωκοπημένη χώρα και ουσιαστικά αναξιόχρεη, διότι το μεγάλο μεν, αλλά εξυπηρετήσιμο, επί δραχμής, δημόσιο χρέος της χώρας (ήταν πάνω από το 100% του ΑΕΠ από τις αρχές της δεκαετίας του 1990), δεν μπορούσε, πλέον, στην εποχή του ευρώ, να εξυπηρετηθεί, χωρίς διαρκή νέο δανεισμό, από ξένες και μη ελεγχόμενες πηγές δανειοδότησης, αφού ο δημόσιος δανεισμός της χώρας, πλέον, εντός της ευρωζώνης, εξηρτάτο από την διεθνή αγορά των ομολόγων και όχι από τις εσωτερικές πηγές δανεισμού (δηλαδή από το εσωτερικό αποταμιευτικό κοινό και το ελεγχόμενο ελληνικό τραπεζικό σύστημα και με την άσκηση του κρατικού δικαιώματος εκτύπωσης χρήματος - το περίφημο δικαίωμα seigniorage, που έχει κάθε σοβαρό και άξιο λόγου κράτος), όπως συνέβαινε, πριν από την ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη.<br /><br /><b><i>Για το δικαίωμα seigniorage, που έχει το κράτος και το οποίο συνίσταται στην εκτύπωση χρήματος, εκ του μηδενός, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν οι δημόσιες ανάγκες, ουδείς ομιλεί.</i></b> Ούτε οι εντόπιοι, ούτε οι ευρωζωνίτες ιθύνοντες. Και οι μεν ευρωζωνίτες δεν ομιλούν, διότι έχουν ξεκαθαρίσει δια των ευρωσυνθηκών, ότι η εκτύπωση του χρήματος στην ευρωζώνη γίνεται από την Ε.Κ.Τ. (την οποία ελέγχει η γερμανική ελίτ) και δεν τους αρέσει να ακούν οποιαδήποτε άλλη κουβέντα, γύρω από αυτό το θέμα. <br /><br /><b><i>Οι εντόπιοι ιθύνοντες, όμως, γιατί δεν ομιλούν;</i></b><br /><br /><b>Δεν ομιλούν, διότι, αν ομιλούσαν περί αυτού, θα έπρεπε να ομολογήσουν ότι διέπραξαν μια απίστευτη βλακεία, με καταστροφικές στρατηγικές επιπτώσεις, εις βάρος της χώρας, εντάσσοντας την Ελλάδα στην ευρωζώνη, εντάσσοντας την Τράπεζα της Ελλάδος στην δομή της Ε.Κ.Τ. και εκχωρώντας το δικαίωμα εκτύπωσης του χρήματος στην γραφειοκρατία αυτής της ανεξέλεγκτης Κεντρικής Τράπεζας, που εδρεύει στην Φραγκφούρτη και έχει εκλεκτικούς δεσμούς με το Βερολίνο και το Παρίσι.</b><br /><br />Την πάτησαν, λοιπόν, με έναν τρόπο χειρότερο από εκείνους που την πάτησαν με τις χρεωκοπίες της χώρας το 1893, επί Χαριλάου Τρικούπη και επί Ελευθερίου Βενιζέλου το 1932. Και τούτο διότι οι ελληνικές ελίτ εκείνων των εποχών, μπορεί να την πατησαν με την πολιτική της σύνδεσης της δραχμής με ξένα νομίσματα (την αγγλική λίρα)και με την λατινική ένωση (τον 19ο αιώνα), όμως, κράτησαν την δραχμή, ως τοπικό νόμισμα και μπόρεσαν, γρήγορα, να επαναφέρουν την οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης, αποσυνδέοντας την από τα ξένα νομίσματα. <br /><br /><b><i>Τώρα, τα πράγματα είναι χειρότερα, διότι η χώρα δεν μπορεί να αποσυνδέσει το τοπικό της νόμισμα από το ξένο νόμισμα, διότι δεν έχει τοπικό νόμισμα, αφού το κατήργησε και το αντικατέστησε με το ξένο νόμισμα!</i></b><br /><br />Ως εκ τούτου, καλά ξεμπερδέματα...TassosAnastassopouloshttps://www.blogger.com/profile/06042523469444218603noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3064455897261330719.post-51331285198591081392012-02-12T17:44:48.252+02:002012-02-12T17:44:48.252+02:00Δυνατό άρθρο με εύστοχες και ενδιαφέρουσες επισημά...Δυνατό άρθρο με εύστοχες και ενδιαφέρουσες επισημάνσεις.<br /><br /><br /><br />Η χώρα χρεωκοπούσε είτε όταν είχε σύνδεση με άλλο νόμισμα ή ακολουθούσε τον κανόνα του χρυσού και σε κάθε περίπτωση όταν είχε μεγάλο εξωτερικό χρέος.<br />Το εξωτερικό χρέος οφείλεται απο ένα κράτος σε αλλοδαπούς.Το χρέος αυτό σημαίνει καθαρή αφαίρεση απο τους πόρους των κατοίκων του κράτους-χρεώστη.Σε αυτη τη περίπτωση ισχύει και το ότι μελλοντικά μειώνονται οι καταναλωτικές δυνατότητες έθνους.<br />Αν λοιπόν αφήσουμε στις μελλοντικές γενιές εξωτερικό χρέος τότε πραγματικώς εκείνες θα πρέπει να θυσιάσουν μέρος της κατανάλωσης τους για να το εξυπηρετήσουν.<br /><br />Απο την άλλη,το εσωτερικό χρέος οφείλεται απο ένα κράτος στους δικούς του πολίτες και δεν είναι επαχθές χρέος καθώς ουσιαστικώς οι άνθρωποι το οφείλουν στον εαυτό τους.<br />Αν τους αφήσουμε εσωτερικό χρέος,ο κίνδυνος στρεβλώσεων είναι υπαρκτός αλλα ουδεμία σχέση έχει με το χρέος σε άλλο κράτος και άρα σε ξένο νόμισμα.<br /><br /><br />Paul Krugman <br />Κανείς δεν καταλαβαίνει το χρέος<br />ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 03/01/2012, 06:06<br /><br />Μέρος κειμένου:<br />"Περιγράφουν την Αμερική σαν μία οικογένεια που πήρε ένα πολύ μεγάλο στεγαστικό δάνειο και δεν μπορεί να καταβάλει τις μηνιαίες δόσεις. Η αναλογία ωστόσο είναι άστοχη για δύο βασικούς λόγους.<br />Πρώτον οι οικογένειες υποχρεούνται να αποπληρώνουν τα χρέη τους.<br /><br />Οι κυβερνήσεις όχι - το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να διασφαλίζουν ότι το χρέος αυξάνεται πιο αργά από τα φορολογικά τους έσοδα. Το χρέος από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ποτέ δεν εξοφλήθηκε, αλλά δεν είχε πια σημασία αφού η αμερικανική οικονομία μεγάλωνε και μαζί της το εισόδημα που υπόκειται σε φορολόγηση. Δεύτερον - και αυτό είναι κάτι που κανείς δεν φαίνεται να κατανοεί - μία υπερ - χρεωμένη οικογένεια χρωστάει χρήματα σε κάποιον άλλον. Το χρέος των Ηνωμένων Πολιτειών, σε μεγάλο βαθμό, είναι χρήματα που χρωστάμε στον εαυτό μας. Αυτό συνέβη με το χρέος που δημιουργήθηκε προκειμένου να νικήσουμε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι φορολογούμενοι επιβαρύνθηκαν με ένα χρέος που ήταν σημαντικά μεγαλύτερο, ως προς το ποσοστό του ΑΕΠ, από το σημερινό. Αλλά δανειστές ήταν οι ίδιοι οι φορολογούμενοι, που αγόραζαν αποταμιευτικά ομόλογα."<br /><br />http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=437181Perastikoshttps://www.blogger.com/profile/05342547984251731863noreply@blogger.com